Vilâdetin, insanlığın da vilâdeti oldu. Dost-düşman ... - Yeni Ümit

YENi ÜMiT
Mustafa YILMAZ *
Ocak / Şubat / Mart - 2006 / 71
MUSİBETLER
KARŞISINDA DURUŞUMUZ
Musibetler, fert, aile, millet ya da bütün bir insanlık
çapında başımıza gelen bir kısım üzücü
hadiselerdir. Bunlar kimi zaman belli sebeplere
bağlı olarak cereyan ederler, kimi zaman da arkalarında
zahiren herhangi bir sebep görmek mümkün olmaz.
Fakat her hâl ü kârda bir yaprağın, dalından düşmesine
varana kadar kainatta cereyan eden küçük-büyük bütün
hadiseler gibi musibet, âfet ve belâ nev’inden maruz kaldığımız
şeylerin arkasında da Müsebbibü’l-Esbab olan
Cenab-ı Allah’ın kudret elinin olduğu âşikardır. Öyledir,
zira cüz’î-küllî hiçbir hadise Rabbin izni ve emri dışında
meydana gelmez/gelemez.
Ayrı bir husus da herkesin, inandığı değerlere ve hayatına
ölçü yaptığı kriterlere göre hadiselere bakış açısı da farklı
farklı olacağından kimilerine göre musibet ve belâ addedilebilecek
hususlar başkalarına göre hiç de öyle olmayabilir;
hatta değil bir musibet bir sürûr vesilesi bile olabilir. Allah’a
inanan, O’nun rızasını en büyük hedef olarak önüne
koyan ve o en büyük gayeye, varlığı yaratan Zât’ı herkese
tanıtmak ve sevdirmek yoluyla ulaşma niyet ve azminde
olan Müslümanlar her şeyden önce İslam’ın, imanın ve
inananların başına gelen üzücü hadiseleri gerçek musibet
sayarlar/saymalıdırlar. Canımıza, malımıza, ailemize vs. dokunan
zararlar ise diğerlerine nispeten ta’lîdir; ikinci sırada
kalırlar/kalmalıdırlar.
Evet, önemli olan insanlığın hakikati bulması ve dinin
yaşanmasıdır. Bunun için de ne yapılsa, ne kadar çok gayret
edilse, ızdırap çekilse, canlar feda edilse ve en ağır musibetlere
katlanılsa yine sezâdır. “Yaşatmak için yaşama’’nın
mânâsı da bu olsa gerek. Çetin Uhud muharebesinde Allah
Resûlü’nün hayatta olduğunu öğrendikten sonra ‘’Baban,
eşin ve çocukların şehit düştü!’’ diyenlere, “Allah’ın elçisi hayatta
olduktan sonra artık bütün musibetler hafif gelir’’ diyebilecek
kadar kendini dinine adamış Hazreti Sümeyra ve
Kadisiye’de dört oğlunu birden Allah yoluna feda eden ve
“Allah’ım, bana dört oğul vermiştin. Dördünü de Habibin’-
in yolunda kurban ettim; Sana binlerce hamd olsun!” diyecek
kadar Efendiler Efendisi’ne ve onun yoluna âşık Hazreti
Hansa validelerimiz işte bu mefkûreye bağlanabilme hususunda
bizim için ne güzel örnek teşkil ederler! Zaten bugün
bizim eksik-gedik Müslümanlığımız da dahil olmak üzere
yeryüzündeki İslam, sebepler açısından bakılacak olursa,
işte o ilklerin ortaya koyduğu bu gayret, performans, çile ve
ızdırabın semeresidir.
20