ÖNSÖZ - İstanbul İl Sağlık Müdürlüğü

- Glukagon testi
- Standart mixt meal ile C peptid uyarı testi
- Hiperglisemik klemp testi
4. Diğer testler:
- Kapiller bazal membran kalınlığının ölçümü
- Glukoz taşıyıcılarının ölçümü
- Amylin (İslet Amiloid Polipeptid - IAPP) ölçümü
TİP 2 DİABETES MELLİTUS
Toplumda en sık görülen diyabet tipidir, DM’un %80-90’ı tip 2 DM’tur ve
tip 2 DM hastalarının %80’den fazlası obezdir. Daha önceleri insüline bağımlı
olmayan diabetes mellitus olarak isimlendirilen (NIDDM) Tip 2 DM ilerleyici
bir hastalıktır ve değişken oranlarda insülin direnci, ilerleyici β hücre
disfonksiyonu ile relatif, bazı bireylerde ise mutlak insülin sekresyonu eksikliği
ile karakterizedir.
İnsülin konsantrasyonları insülin direncinin büyüklüğüne bağlı olarak
yüksek olabilir. Bu olay süreğen değildir. Sürekli uyarı ile insülin salgılayan β
hücreleri yorulur, hatta amyline ile kaplanarak insülin salgısı azalır. İnsülin
direncine insülin yetersizliği ve hatta yokluğu eklenerek diyabetin fizyopatolojik
tablosu tamamlanır. Tip 2 diyabetik kişiler başlangıçta ve sıklıkla hayat boyu
yaşamak için insülin tedavisine gereksinim duymazlar. Yaklaşık 1/3-1/4' ü
insülin tedavisi ihtiyacı gösterir.
İnsülin insanlarda ve diğer memelilerde pulsatil biçimde salgılanır. Açlık
durumunda insanlar 11-13 dakika periyodisiteye sahip plazma insülin düzeyi
dalgalanmaları gösterirler. Bu salgılanma glukoz konsantrasyonlarının
dalgalanmaları ile eş zamanlıdır. Tip 2 diyabette insülin salgılanmasının hızlı
dalgalanmaları kaybolmuştur ve büyük amplitüdlü salınımların (pulse) sayısı
normal kalmakla birlikte amplitüdü azalmıştır. Bu kaybın tip 2 diyabetin erken
evrelerinde oluştuğu görülmektedir. Böylece bu dalgalanmaların kaybı yalnızca
12