ÖNSÖZ - İstanbul İl Sağlık Müdürlüğü

) Pankreastan insülin salınım kusuru
c) Karaciğerde glikoz üretiminin artması
Bu hastalarda temel bozukluk insülinin fizyolojik etkilerine karşı periferik
dokularda, özellikle de çizgili kaslarda direnç gelişmesidir. İnsülin direncini
oluşturabilen veya arttırabilen etkenler arasında yaşlanma, sedanter yaşam,
obezite, psişik ve fiziksel stresler, glukokortikoid ve seks hormonu yapısındaki
bazı ilaçlar, akromegali, cushing hastalığı ve benzeri endokrinopatiler, gebelik,
glukoz toksisitesine yol açan uzun süreli hiperglisemi ve genetik yatkınlık
bulunur. Tip 2 diyabette beta hücrelerinin kan şeker düzeyine yanıtı anormaldir.
Ancak yapılan deneyler göstermiştir ki hasta beta hücrelerinin nörojenik
uyarılara, oral antidiyabetiklere ve sekretine karşı insülin yanıtının bozulmamış
olduğunu göstermiştir. Tip 2 diyabette özellikle glukoza karşı erken insülin
yanıtında bir bozukluk mevcuttur ve beta hücresi glikozu tanımakta güçlük
çeker. Gençlerde ortaya çıkan erişkin tipi diyabette (MODY) ve klasik tip 2
diyabetli olguların bir kısmında genetik olarak belirlenen glukokinaz enzim
eksikligi bu bozukluğa neden olur. Karaciğerden glukoz üretiminin artması
kısmen insülin eksikliğinden ve bunun sebep olduğu glukagon fazlalığından,
kısmen de insülinin etkisizliğinden kaynaklanır. Bu bozukluğun sonucu olarak
açlık hiperglisemisi gelişmektedir.
Tip 2 Diabetes Mellitus üç evreye ayrılır (41):
Preklinik evre: Beta hücre fonksiyonları nisbeten normal olduğundan bu
evrede, periferdeki insülin direnci normale göre daha fazla insülin salınarak
(hiperinsülinemi) aşılmaya çalışılmakta ve böylece bir süre normal glukoz
toleransı sürdürülmektedir. Bu dönemde kan glukozu normal düzeydedir. OGTT
normaldır.
Bozulmuş glukoz toleransı dönemi: Aşırı çalışan beta hücrelerinde bitkinlik ve
salgı yetmezliği gelişir. OGTT patolojik olmuştur. Açlık glisemisi normal
olduğu halde OGTT’de ikinci saat değeri 140 mg/dl’nin üstüne çıkmaktadır. Bu
dönemde de hiperinsülinemi devam etmekle birlikte periferik direnci
14