hilafetin-ilgasinin-arka-plani

"Eğer Allah insanlardan bir kısmını diğerleri ile savıp hizaya getirmeseydi elbette
yeryüzünde nizam bozulurdu. Lakin Allah bütün insanlığa lütuf ve keremi ile muamele
etmiştir." (Bakara, 251)
Yani Cenab-ı Hak eğer Tâlût ve Davud'un savaş ve cesaretiyle İsrailoğullarını
korumasaydı onlar helak olurdu. Allah bir kavmi diğer bir kavim ile defeder.
"Eğer Allah bir kısım insanları diğer bir kısmı ile defetmeseydi mutlak surette
içlerinde Allah'ın ismi bol bol anılan manastırlar, kiliseler, havralar ve mescidler yıkılır
giderdi" (Hacc, 40) (Tefsiru İbn Kesir)
Böyle bir bakış açısı ilmî ve İslâmî olarak bizi hilafete taraflı ve kinci bakış açısıyla
yaklaşan müsteşriklerin görüşlerine meyletmekten kurtarır. Onların hilafete bu şekilde
bakmalarının sebebi atalarından miras aldıkları Osmanlı ve İslâm düşmanlığıdır. Çünkü
Osmanlı Avrupa tarihinde büyük rol oynamış ve Viyana kapılarına kadar dayanmıştı.
Müsteşriklerin başka bir hatası da, Osmanlı'yı emperyalist devletler safında görmeleri veya o
devletlere benzetmeleridir.
Araştırmacının mutlak surette kendini müsteşriklerin teori ve görüşlerinden kurtarması
gerekmektedir. Çünkü onlar her ne kadar araştırmalarında tarafsızlık iddiasında iseler de
ruhlarındaki kin ve düşmanlık izleri eserlerine yansımaktadır
O halde araştırmacı İslâmî kaynaklara yönelmelidir. İslâm düşüncesinde hilafet, muhtelif
ırk, renk ve dillere sahip ümmet unsurlarını tek bir potada kaynaştırıp birleştiren, dinî-siyasî
bir bağ ve yönetim düzenidir. Ayrıca hilafet düzeni, ümmeti oluşturan halklar arasında
meydana gelebilecek çıkar çatışmaları ve görüş ayrılıklarına rağmen, ümmet bilinç ve
niteliğini ön plana çıkaran ve bu unsurlar arasında dayanışma ruhunu sağlayan bir nizamdır.
Aynı metodla Bağdat'ın düşmesi sonucu (H. 656) Abbasî hilafet birliğinin bozulması,
varlığını ancak eyalet ve beylikler halinde devam ettirmesi ve hilafet adını muhafaza etmeleri
incelenmeli ve araştırılmalıdır.
Hilafet daha sonra Fatih Sultan Mehmed eliyle Doğu Roma İmparatorluğunun başkenti
olan Konstantiniyye'yi fetheden Osmanlı Türkleri vasıtasıyla yeniden sağlam ve güçlü
temeller üzerine oturtulmuştur.
Ayrıca Sultan Abdülhamid'in hilafeti düşmanlarına karşı koruyabilmek için verdiği
mücadele unutulmamalıdır.
Doktor er-Reyyis (Allah rahmet eylesin) şöyle diyor:
"Temsil edildiği devletlerle beraber İslâm hilafet tarihi şeref ve zafer halkaları ile
doludur."
Yermük, Kadisiye, Nihavend, Ecnadin, Babilyan, Kayrevan ve daha başkaları... sonra
Hıttîn, Ayn Celut, Mansura ve benzeri vak'alar...
Keşke biz bugün İslâm hilafetinin ve onu temsil eden İslâm devletlerinin sahip oldukları
şeref ve güçten bir parçaya sahip olsak! (Prof. Muhammed Dıyauddin er-Reyyis (el-İslâm
ve'l-Hilâfe fi'l Asr i'l-Hâdis.)
Tarih bize, ilk Osmanlı sultan veya halifelerinin İslâm temeli üzerine kurulan devletlerini
ve İslâm sancağını yükseltmek için büyük gayretler sarfettiklerini göstermektedir. 15 ve 16.
yüzyıllarda İslâm'ı temsil eden Osmanlı İslâm devleti dünya siyasetinde söz ve etki sahibiydi.
Osmanlı, Avrupa'nın, belki de dünyanın en güçlü devletiydi. (Prof. Muhammed Dıyauddin er-
Reyyis (el-İslâm ve'l-Hilâfe fi'l Asr i'l-Hâdis.)
Çöküş belirtileri ise İttihat ve Terakki üyelerinin askeri darbeyle yönetimi ele geçirmeleri
üzerine görülmeye başlamış ve çok geçmeden düşüş gerçekleşmişti.