hilafetin-ilgasinin-arka-plani

Ancak Mustafa Sabri bu âyetlerin davetin henüz başlangıcında nazil olduğunu, o zaman
ise Müslümanların çok az ve zayıf olduklarını bildirmektedir. Aynı zamanda bu âyetler
Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem için birer teselli mahiyetindeydi. Çünkü o, kavminin
kendisini yalanlamasına çok üzülüyor, onlar iman etsin diye âdeta yüreğini pâreliyordu.
"Ali Abdurrazık bize tarihle itiraz etmekte biz ise ona açık Kur'ân âyetleriyle itiraz
etmekteyiz. Kur'ân-ı Kerîm'de teşvik edilen ve karşılığında ise Allah tarafından ücret olarak
cennetin vaad edildiği cihad, din-dışı bir amel midir" (Mevkıf el-Akl ve'l-İIm (Mustafa Sabri)
Şeyh Mustafa Sabri, tüm gücüyle Peygamber Efendimizin gazvelerini açıklamış;
böylece Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in bir hükümeti olduğunu isbat etmiştir. Çünkü
bu gazveler, geçmişte kâfirleri kahrettiği gibi, şimdi de söz konusu kitaptakilere benzer asılsız
iddiaları kahretmektedir.
İslâm ve Hüküm Usulü isimli kitabının yazarı Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem'in
gözlerinin Arap yarımadasının ötesine uzandığını, ordusunu yeryüzünün uzak bölgelerine
göndermeye hazırlandığını hatta batıdaki Roma devletiyle çarpışmalara girdiğini, doğudaki
Fars ve Kisra'yı, Habeşli Necaşi'yi, Mısırlı Mukavkıs'ı dinine uymaya çağırdığını kabul ve itiraf
etmektedir. (Mevkıf el-Akl ve'l-İIm (Mustafa Sabri)
Tüm bunların kabulünden, Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem'in
savaşlarının liderliğini teyid anlamı ve bir olan Allah'a davet için gönderildiği insanlar
üzerindeki yönetimini takviye için bunların yapıldığı sonucu çıkar. Bu bakımdan
peygamberlerin yönetimlerinin, diğer yöneticilerin yönetiminden daha güçlü ve elzem olması
kaçınılmazdır. İşte bunun kabulü, kitaptaki iddiaları temelden çürütmeye yeterlidir. (Mevkıf el-
Akl ve'l-İIm (Mustafa Sabri)
Konu cihaddan açılmışken bu münasebetle Mustafa Sabri, Ali Abdurrazık ve benzeri
birçok Mısırlı yazar ve âlimin cihadı gerçek anlamından uzaklaştırmaya, başka yönlere
çekmeye çalıştıklarına dikkat çekmekledir. Onlar cihadı olduğu gibi göstermekten
kaçınıyorlardı. Batının Doğuyu dize getirici güçlen, onları komplekse sürüklemiş; dolayısıyla
cihadı Batılılara hoş göstermeye çalışıyorlardı. Oysa yapılması gereken şey bu konuda
gerçekleri gizlemek değil, Batıyı suçlamaktı. Çünkü Batılıların savaş anlayışı sömürmek,
halkları, malları ve toprakları gaspetmekten ibaretti. Kendisini doyurup, başkalarını açlığa
mahkum etmekten ve bu amaçla savaştan daha büyük ayıp var mıydı
Alçak, basit ve şehvanî hedefler uğruna savaşmaktan daha büyük alçaklık var mıdır
İ'lâ-yı kelimetullah için, insanların dünyâ ve âhirette kurtuluşa ve mutluluğa erişmelerinin
önündeki engelleri kaldırmak için yapılan cihad nerede Batılıların hayvanı arzularını tatmin
için yaptıkları savaşlar nerede
O halde asıl utanması gereken biz değil, Batılılardır. Ayrıca Allah için savaşan bir
savaşçı, Allah korkusundan dolayı, savaşta zulmetmez. Onun savaşta ve zaferde uyması
gereken sınırlar vardır. Bugün galip devletlerin elinde oyuncak olan uluslararası savaş
hukukunun esasını İslâm'ın koyduğu hukuk ve sınırlar çizmiştir; bugünkü hükümler kötü bir
kopyadan ibarettir. (Mevkıf el-Akl ve'l-İIm (Mustafa Sabri)
İslâm dini, akidesi, tarih ve medeniyetine düşman Batılıların İslâm cihadını
sorgulamalarına ve suçlamalarına Şeyh Sabri aldırmamıştır. Batılıların maddî gücünden
dolayı aşağılık kompleksine kapılıpta cihad âyetlerini sahih tefsire muhalif ve peygamberlerin
Allah düşmanlarıyla cihadlarındaki rollerine aykırı bir tarzda tevil edenleri, bu psikolojik
hastalıktan kurtulmaya çağırmıştır. Batının gücü karşısında psikolojik çöküntüye uğrayanların
aksine, o Hakkı müdafaa için güç ve kuvvetin gerektiğini savunuyordu. Peygamberlerin
sünneti de bunu gerektirmekteydi. Artık kolayca ispat edileceği gibi Ebu Bekr es-Sıddîk'ın
yönetimi, dinî bir yönetim idi.