ikinci meşrutiyet'ten günümüze türkiye'de arapça öğretimi

Sarıkçıoğlu, Ekrem, “Yüksek Din Eğitimde Hedef ve Program”, OMÜİF,
Yükseköğretimde Din Bilimleri Öğretimi Sempozyumu (21-23 Ekim 1987),
s. 208-215.
Sarmış, İbrahim, “İslâmî Araştırmalarda Arapça Faktörü, Arap Dili ve Edebiyatı
Araştırmaları”, OMÜİF, Günümüz Din Bilimleri Araştırmaları ve
Problemleri Sempozyumu (27-30 Haziran 1989), s. 291.
Satı, “Maarif Ne Vakte Kadar Bu Halde Kalacak”, Tanin, 8 Şubat 1909.
----------------, “Meşrutiyetten Sonra Maarif Tarihi”, Muallim, cilt II, sayı XIX (1918),
s. 659-664.
“Sebilürreşad Ceride-i İslâmiyyesine”, bkz. M. Şemseddin.
Sırat-ı Müstakim Dergisindeki Dil, Edebiyat ve Sosyal Kavramların Sistematik
İnceleme, bkz. Dayanç, Muharrem.
Sini, Mahmut İsmail, “Yabancı Dil Öğretim Metotları Hakkında Bir Araştırma” (çev.
Elmalı, Hüseyin), DEÜİFD V, İzmir 1989, s. 449-476.
Sitembölükbaşı, Şaban, Türkiye’de İslam’ın Yeniden İnkişafı (1950-1960), Ankara
1995.
“Sultanîler”, bkz. Dilaver, H. Hüseyin.
“Sultanîler”, bkz. Sakaoğlu, Necdet.
Süleyman Sırrı, Nahv-i Arabî Tercümesi, İstanbul 1320.
Son Devir Osmanlı Âlimlerinden Mehmed Zihni Efendi, bkz. Arslan, Ahmet Turan.
Şakâik-i Nu’maniye ve Zeyilleri Hadâiku’ş-Şakâik, bkz. Mecdi Mehmet Efendi.
Şerhu Divani Hamâseti Ebî Temmâm, bkz. Ebül-Alâ el-Maarri.
Şerhu Makamâti Harîrî, bkz. Ebu’l Abbas Ahmed b Abdülmümin el-Kaysi Eş- Şerisi.
Şeşen, Ramazan, “Osmanlılar Döneminde Arap Dili ve Edebiyatı Öğretimi”, Stadies
On Turkısh Arap Relations, Arap İlişkilerini İnceleme Vakfı Yayını, İstanbul
1986, s. 268-276.
Şevketî, Medaris-i İslamiye ıslahat Programı, İstanbul 1329.
Şezerâtü’z-Zeheb fî Ahbâri Men Zeheb, bkz. İbnu’l-İmâd,
eş-Şi’r ve’ş-Şu’arâ, bkz. İbn Kuteybe.
eş-Şi’rani, “Lisanül Arap”, Beyânü’l-Hak, 22 Ramazan 1328-13 Eylül 1326, s. 1868.
Ta’li’mu’l-Lugati’l-Arabiyye I, bkz. Maksudoğlu, Mehmet-Özdemir, Hikmet-Cebeci,
Suat.
XXXIX