ikinci meşrutiyet'ten günümüze türkiye'de arapça öğretimi

Yurdagül, Memedoğlu, Tanzimat Sonrasında Okullarda Din Eğitimi (1838-1920),
İstanbul 2001.
Yücel, H. Ali, Türkiye’de Ortaöğretim, Ankara 1994.
“Yüksek Din Eğitimde Hedef ve Program”, bkz. Sarıkçıoğlu, Ekrem.
Yüksek İslam Enstitüleri Akademisyenlik Özlemi ve Akademisyenliğin Anatomisi,
bkz. Aydın, Hüseyin.
“Yüksek İslam Enstitülerinde Din Eğitimi ve Problemleri”, bkz. Ayhan, Halis.
“Yüksek İslam Enstitüsü”, bkz. Ünaldı, Kenan.
“Yükseköğretimde Din Bilimlerinin Başarılı Öğretilmesinde İki Önemli Faktör,
İnsan Kaynağı ve Ders Müfredatı”, bkz. Koçkuzu, Ali Osman.
Yüksel, Emrullah, “Birgivî”, DİA, VI, 191-194.
Zengin, Zeki Salih, II. Meşrutiyet Döneminde Medreselerin Islah Hareketleri ve
Din Eğitimi (1908-1918), (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Erciyes
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri 1993.
Zihni (Sinop Mutasarrıfı), “Milletin En Büyük İhtiyacı Munkarız Olan Medreseleri
İhyası”, Sebilürreşad, cilt XIX, sayı 480, 16 Cemaziyelâhir 1339, 24 Safer
1337, s. 127, 128.
ez-Zirikli, Hayreddin, el-A’lâm, I-XI, Beyrut 1969.
Ziya, Mehmed, Mekteb-i Sultanî, İstanbul 1918.
“Zorunlu Temel Eğitim ve İmam-Hatip Liseleri”, bkz. Bilgin, Beyza.
XLV