2001 Senesi "Gönül Bahçesi" Yazıları - Mehmet Oruç

Olumsuzlukların konuşulmamasını istemek, bunları yapanlara gözyummak, onlara destek olmak demek değildir. Faydası olmadığı, zararıolduğu içindir. Bu tür olumsuzluklar konuşula konuşula toplumda, ye’is,ümitsizlik, korku, istikbalden endişe başlar. Çalışma şevki kırılır. Ticarihayat durur.Haddi aşan yıkıcı tenkitler, karalamalar bir milleti, devleti, müesseseyiyıkmada en etkili metot olduğu için, düşmanlar hep bu yolu takipetmişlerdir. Batı, Osmanlıyı bu yolla yıkmıştır. Milletin içine fitne fesatsokarak, “Artık devlet olarak ayakta kalmamız mümkün değil, biz bittik artık,ayakta kalmak için, esas gayemizi bırakmamız şart“ düşüncesini yayıpinsanlığa hizmet yolunu bıraktırarak, dünyalığa, lükse, makam mevkiye;bunların dedikodusuna yönlendirmiştir. O zaman, zannedildi ki, böylehareket edilince, hizmet yapamasak bile, hiç olmazsa ayakta kalırız.Halbuki bu, seraptan su beklemek gibidir. Neticede bilinen akıbete düçaroldu Osmanlı. Çünkü araba, artık sonu uçurum olan yola girmişti. Eğerniyet düzgün olsaydı, ihlas tam olsaydı, imdad-ı ilahi yetişir bu uçurumdanda kurtarırdı cenab-ı Hak. Fakat niyet düzgün olmadığı, hedefte sapmaolduğu için nimet tamamlandı. Bütün islam alemi korumadan, himayedenmahrum kaldı. İslam düşmanları bugünkü İslam alemini de bu yolla perişanhale getirmişlerdir ve getirmeye de devam ediyorlar.Peki çare ne? Çare belli. Sonunun nereye çıktığı belli yolu terkedip,tarihi tecrübelerle sağlamlığı belli olan, yolcularını selametle hedeflerineulaştıran yola girmek. Arabadaki hasarları giderip, yaratılış gayemize uygunbir şekilde bir samimiyetle, ihlasla yola devam etmek.Araba doğru yola girince, uçurum tehlikesinden, ümitsizlikten,karamsarlıktan kurtulur toplum. Zamanla dedikodunun, olumsuzluklarınetkisi azalır. Bir müddet sonra yok olur. Böylece bataklık kuruyunca,hayatta olan sivri sinekler de yok olmaya mahkumdurlar. Yeter ki bizbataklığı iyi kurutalım, bir daha oluşmasına fırsat vermeyelim. Bütündevletlerin, toplumların müesseselerin hayatiyetini devam ettirebilmeleriveya ettirememeleri, bataklığın varlığına yokluğuna bağlı...Maksat üzüm yemek değil... 17.3.2001Bilmiyorum yeryüzünde bizim gibi bir millet var mı? Geçmişini, manevideğerlerini red eden, her fırsatta kötüleyen,saldıran; fakat öfkesi, kini birtürlü geçmeyen bir millet!Millet derken, bütün milleti de aynı kefeye koymuyorum. Çok şükür,hayli azınlıktalar böyle insanlar. Ancak, sesleri çok çıktığı için, önemlinoktaları ellerinde tuttukları için her yerde onların sözü geçiyor. Yaptıklarınısözde millet adına yaptıkları için de içerde ve dışarıda bütün milletimizböyle zannediliyor.Bu azınlık kesim, her fırsatta, her olayı istismar edip, halk adına halkınmanevi değerlerine, dine saldırmayı kendilerine vazife addetmişler. Aslındabu yeni değil, Tanzimattan beri böyle. İlk tohumları, ilim öğrensinler diye iyiniyetlerle Avrupa’ya gönderilen, orada milletinin manevi değerlerine karşı