Üç Çizgi Dergisi/2

Bir ülkenin, milletin en büyük kaynağı o ülkenin insanları ve özellikle genç neslidir. İşte biz de
bütün enerjimizi bu kaynağın kalitesini ve sayısını artırmaya harcadık. Bunu da ancak ve ancak iyi bir
eğitimle yapabilirdik. Zira deyim yerindeyse ülkelerin insan yetiştiren fabrikası eğitim ocaklarıdır. Eğer
ülkenin eğitim yuvalarında sorunlar varsa o ülkeye hangi sistem getirilirse getirilsin, sıkı önlem alma
adına devletin çalışan sayısı ne kadar artırılırsa artırılsın değişen bir şey olmayacaktır.
Rüşvet alanların önünü kesmek için ilk olarak eğitimde bilgili, kültürlü, millî ve vicdanî değerler
sahip insanlar belirledik. Bunlar öğretmenlik mesleğini icra edebilecek insanlardı.
Bunu yaparken ince eleyip sık dokuduk. Zira bu belirleyeceğimiz kişiler sadece rüşveti aradan
kaldırmayacak geleceğimizi de inşa edeceklerdi. Üzücü tarafı o oldu ki, öğretmen sayımız neredeyse
yarıya yarı hatta daha fazla aşağı düştü. Ancak şunu da düşündük, diğer yarısının öğretmenlik
yapmasından ise yapmaması daha iyi. Zira bu öğretmenler de kendileri gibi bireyler yetiştireceklerdi.
Belki, bu kadar insanın mesleğini ellerinden alarak onları mağdur durumda bıraktığımızı
düşünebilirsiniz ama gerçekte öğretmenlik vasıflarını taşımayanların bir milletin geleceğinin yarısını
zihnen ve ruhen öldürdüğünü düşündüğümüzde buna pek de üzülmememiz gerekir. Zaten onlar da rüşvet
vererek üniversiteye girmiş, mezun olmuş insanlardı. Ayrıca biz bu insanları toplumdan tecrit edip,
dışlamadık. Onlar da diğer vatandaşlar gibi kendine uygun mesleklerde hayatlarına devam edeceklerdi.
Dostum, ülkesi hakkındaki konuşmasını şöyle sürdürdü:
Öğretmenlik yapabilecek eğitimcileri tespit etmek işin ilk kısmıydı. İkinci aşamada ise bu
eğitimcilere her türlü imkânı sağlamamız gerekiyordu. Zira ülkemizde öğretmenlerin maaşı günlük
hayatlarını idame etmelerine yetmeyecek kadar azdı. Bu yüzden öğretmenlik gibi ulvi meslek adeta bir ek
iş hâline gelmişti. Yani öğretmenlerimiz geçimini sağlamak için farklı bir işle uğraşarak neredeyse tüm
enerjisini bu işe harcıyordu.
Öğretmenlerimizin günlük hayatlarını idame ettirmeleri, çalışmalarını daha verimli bir şekilde
yapmaları için ne gerekse temin ettik. Diyebilirsin ki, belirlediğiniz öğretmenlere bir anda nasıl oldu da
bütün imkânları sağladınız? Şöyle ki, elenen diğer öğretmenlerin maaşlarını bu ölçülere sahip
öğretmenlerimize ve eğitim kalitemizi artırmaya harcadık. Böylece üzerimizdeki, gereksiz bir malî yük
yaratan kemiyeti azaltmış keyfiyeti yükseltmiş olduk.
Bilgisi, birikimi, millî ve vicdanî duyguları zayıf olanları bu kutsal meslekten yani öğretmenlikten
uzaklaştırdıktan sonra eğitimde rüşvet de hayli azalmış oldu. Neredeyse yarıya yarı düştü. Bununla
beraber rüşvet bu öğretmenlerin hayatlarını rahatlıkla idame ettirebilecekleri mali refaha kavuşmasıyla
çok aşağı düzeye indi. Bu aşamada artık öyle eskisi gibi denetim yapmak için çok fazla memur istihdam
etmeye de gerek kalmadı. Çok daha az memurla denetimimizi yaptık. Böylece devleti gereksiz bir
külfetten de kurtarmış olduk.
Gerçek öğretmenlere bu imkânlar sağlandıktan sonra bizim yurt dışına gitmiş birçok öğretmenimiz
de geri döndü. Her ne kadar onlara geri dönmeden önce yaşadıkları ülkelerdeki imkânları sağlayamasak
da onlar geri döndüler çünkü burası onların vatanıydı. Zaten onların ülkelerinden gitmelerinin sebepleri
birikim ve bilgilerini aktaracak uygun imkânların ve ortamın olmamasıydı.
İlk başta öğretmen sayısının yarıya yarı azalması bizi üzse de bir süre sonra bu girişimimizin yavaş yavaş
meyvelerini almaya başladık. Öyle ki, artık bu öğretmenler kendileri gibi bilgili, kültürlü, millî ve vicdanî
değerlere sahip insanlar yetiştirmeye başladılar. Kaliteli insanların sayısı gün geçtikçe artmaya başladı.
Belirli bir süre sonra sadece eğitimde değil, diğer alanlarda da rüşvetin gittikçe azaldığını gözledik.
Çünkü eğitim kurumlarından sadece öğretmen çıkmıyor, mühendisler, doktorlar, eczacılar, hukukçular
5