İstikbal Dergi Kasım 2019

Kadın deyip geçmeyeceksin abicim!
Hafife de almayacaksın!
Kadın sadece evde tencere kaynatan
değildir!
Elinde bezle toz alırken stres atan
da değildir.
Kadın herkesten güçlüdür de bilmez
kendini!
Neredeyse her sayımızda bir kadının
başarı öyküsüne
yer veriyoruz.
Yer veriyoruz ki
birbirlerinden ilham
alsınlar.
Birbirlerinden
ilham alsınlar ki
daha çok yayılsınlar,
daha çok görünsünler,
daha çok içimizde
yer alsınlar!
Hele bazı kadınlar
var ki!
Daha bir gurur
veriyor insana!
Özellikle erkek
işini yapan kadınlara
bayılıyorum!
Yapılmayanı yapıyorlar,
bakılmayana
bakıyorlar ya!
Yürünmeyen o
yolların üzerinden
koşarak geçiyorlar
bildiğiniz!
Gazeteden çıkıyoruz,
Küçük Sanayiye
doğru yola
koyuluyoruz.
Bir arkadaş bizi
Esnaf Sarayı’nın
önünden aracıyla
alıyor.
Mavi boyalarla
sıvanmış, erkek
egemenliğinin olduğu
alana geliyoruz.
Şöyle bir göz
gezdiriyorum ki etrafa, “Erkekler” bu
alanda koltuklarını kaptıracak gibi görünmüyor.
Ama istenirse neden olmasın?
İnandıktan sonra başarılamayacak
iş yok!
Çeşit çeşit araçlarla dolu dükkâna
giriyoruz!
Başak Otomotiv işyerinin sahibi
olan kadın Oto Tamircisi ‘Hatice
Senem Arı’ karşılıyor bizi gülen yüzüyle…
Makyajını yapmış, ojelerini de sürmüş,
gayet bakımlı ve şık işinin başında
duruyor!
Bayılıyorum böyle kadınlara!
Sanayinin içerisinde ellerini pas
da tutsa, “Ojemi de sürerim işimi de
yaparım” diyorlar!
Asıl özgüven bu değildir nedir?
Senem Hanım 37 yaşında…
2004 yılından beri sanayide…
Bir yandan çaylarımızı ince belli
bardaklara doldururken bir yandan da
kendisini anlatmaya devam ediyor:
“Lise mezunuyum ama ek olarak
Büro Yönetimi okumaya devam ediyorum.
Onun dışında vaktimin büyük
bir çoğunluğunu burada geçiriyorum.”
Hatice Senem Arı işyerine ilk
olarak Atatürk’ün kadınlar ile
ilgili sözünü asmış
“İŞİM BENİM AŞKIM!”
Tabi herkesin merak ettiği soruyu
yöneltiyorum kendisine, “Sanayiye
yolunuz nasıl düştü?”
Kahkahayı basıyor: “Sanayiye gelmem
herhangi bir yerden esmedi. Aslında
ben ‘Hasar danışmanı’ olarak
başlamıştım. Kızılcık Otomotiv firmasında.
Her şeye orada başladım. Sürekli
firmada oturmadım. Sahaya da
indim. Hasar şefliğini de yaptım. Daha
sonra bildiğim bu işi sürdürmeye ve
kendi adıma yapmaya karar vererek,
2004 yılında Başak Otomotiv adı altında
Oto Tamirciliği işyerimi açarak
Küçük sanayi Sitesinde çalışmaya başladım.
Araçları seviyorum. Araçları
tamir etmeyi seviyordum. İşim aslında
benim aşkım.”
Hoşumuza gidiyor
işini aşkla
yapması…
İnsan zaten
sevmediği işi
neden yapsın ki?
Bir yandan
sıcak demli çaylarımızı
yudumlarken
bir yandan da
devam ediyoruz
sohbete:
“Bir otomobil
yolda giderken bozuldu
diyelim. Yürütebilir
misin onu
tek başına?”
“ARACI TEK
BAŞIMA YÜRÜTE-
BİLİRİM”
Başıyla onaylıyor
sözlerimi ve kapının
girişinde
bulunan bir aracı
eliyle işaret ediyor:
“Her şeyi söküp
takabilirim. Tabi ki
bir motoru dağıttığımda
tek başıma
toplayamam. Ustalarımın
olması
lazım. Bazı işlemler
tamamen güç gerektiriyor.
Onun
için de mekanik
aletlerimiz var. Ustalarımız
lazım oluyor.
Onlarla birlikte
çalışıyoruz. Ben onlara yardım etmeye
çalışıyorum çoğu zaman. Ancak yolda
kaldıysa bir araç en azından onu tek
başıma yürütebileceğime eminim!”
Kendinden emin tavırları dikkatimizi
çekiyor.
Ve üzerine soruyoruz:
“BİR KADININ NELER
YAPABİLECEĞİNİ İSPAT ETTİM”
“Sen git evde yemek yap, kadın
halinle ne anlarsın tamirden diyen olmuyor
mu hiç?
Sitemkâr bakıyor Senem Hanım:
“Tabi ki çok oldu ancak benim işimi
19