seferi keçi 07

More documents

Recommendations

Info

Adaletin bu mu dünya?Uğur VardanÇok tutmuş dizilerin beyazperde uyarlamaları elbette çokçok eski ve geçerli bir formüldür… Bizde sayısı az da olsaözellikle Amerikan sineması için kökleri çok uzak geçmişeuzanan bir reflekstir… Bu yılın başları (10 Ocak) itibariylevizyon bulan yerli yapımlardan ‘S1 F1R B1R’, televizyon kanallarındadeğil belki ama dijital platformlarda yayımlanan ve şansınıbüyük perdede de denemeye karar veren bir dizinin filmikimliğiyle karşımıza çıktı. “Sıfır Bir: Bir Zamanlar Adana’da”nınuzun metraj hali olan çalışma bence sinemamız adına tuhaf birheyecanın ifadesiydi.Doğrusu diziyi izlemediğim için yapısına ve dertlerine pekhâkim değildim ama konusuna şöyle bir göz atmak yetiyor.Dolayısıyla hemen filmin özetini paylaşayım: Ana karakterlerSavaş, Cihat ve Azad İzmir’e taşınmalarına rağmen yinebeladan kurtulamazlar… Kötülerle ve kötülüklerle yolları bir kezdaha kesişir…‘John Wick’ten aşağı kalmıyor!Yönetmenliğini Kadri Beran Taşkın’ın üstlendiği yapımıtanımlayacak ilk sözcükler ‘Kan ve şiddet’ olsa gerek… Filmingezindiği sular, adaletin sadece silahla ve gücü gücene yetenlesağlandığı bir dünyanın tasvirine soyunuyor. Bu dünyada iyi olmak,evet bir erdem ama yetmiyor, çünkü karşındaki kötülerinsayısı çok ve öldür öldür bitmiyorlar… Bu açıdan ‘S1 F1R B1R’bugüne kadar üç filmi olan (dördüncüsü yolda) ‘John Wick serisi’nide akla getiriyor. Hatırlanacağı gibi Keanu Reeves’in anakarakterine hayat verdiği serinin her yeni adımında öte dünyayıboylayanların sayısı inanılmaz rakamlar eşliğinde artıyordu.Yeri gelmişken ‘John Wick 3’e ilişkin eleştiri yazımın son paragrafınıbu sayfalara taşıyayım: “Sayanların yalancısıyım, JohnWick ilk filmde 76 kişiyi, ikincisinde ise 128 kişiyi öte dünyayayollamış; bu filmde sayının rahatlıkla 200’e ulaştığını söylemekmümkün sanırım...”‘S1 F1R B1R’de de film boyunca ölenlerin sayısı sanırım100’ü buluyordur… Bu benzerliğin yanı sıra önemli de bir farkvar tabii; Keanu Reeves’in sürüklediği seride bütün çatışmasahnelerine koreografik bir hava ve estetize edilmiş şiddethâkimdi, Adanalı gençlerin İzmir’deki macerasında ise böylesibir çabadan pek bahsedemeyiz.Karşı tarafla, anlayacağı dilden konuşmak…Ama Kadri Beran Taşkın’ın filmini sadece ‘karikatürize şiddet’letarif etmek haksızlık olur… ‘S1 F1R B1R’ ait olduğu coğrafyayailişkin dertleri, kendince sosyolojik okumaları olan bir yapım.Savaş, Cihat ve Azad,sahip oldukları otoyıkama dükkânındakendilerine yeni birgelecek ararken,tecavüzcülerin elindenkaçan küçük kız çocuğuMelek’i kurtarmaçabaları onları genişbir suç ağıyla hesaplaşmayaitiyor. Çünküküçük kızın peşinedüşenlerin bir ucu siyasetsahnesine uzanıyor;öyle ki sokaklarının kanununu kendince yazmakisteyen çetenin başında bağımsız belediye başkan adayı var…Filmin temel yaklaşımını, bize aktardıkları ya da perdedegösterdikleri vasıtasıyla şöyle yorumlamak mümkün: Adaletancak silah yoluyla ve karşı tarafın anlayacağı dilden birçabayla sağlanabilir. Ve en önemlisi kötüler hak ettiği kaderiyaşamalı…Yılmaz Güney’e selam olsun!Sinema aynı zamanda bir ‘katarsizm’ sanatıdır. Bazen hayatıneksik parçalarını bir filmin kareleri tamamlar. ‘S1 F1R B1R’,belki sinematografik açıdan eksiklikler barındıran bir yapımama en azından niyeti eksik parçaları kendince tamamlamaktanyana. Ki belki de bu yanıyla bir mirasa da sahip çıkıyor:Hatırlanacağı gibi Çukurova’dan çıkmış eski bir sinemacı, YılmazGüney de geçmişin deyimiyle ‘vurdulu-kırdılı’ filmlerindeadaletin peşindeydi (‘Umut’ adlı başyapıtında da yeni-gerçekçiliğin!).Öykünün bize getirdiği nokta itibariyle de takdir edilesibir yanı var; öz evlatlarına acımıyor, onları da şiddetin gelgitliortamında bir bir sahneden alıyor…‘S1 F1R B1R’e ilişkin eleştiri yazımda da belirtmiştim, KadriBeran Taşkın’ın filmi belki daha iyi bir sinematografi ve senaryoylayaşadığımız coğrafyanın ‘La haine’i olabilir ve sinema tarihimizebir ‘klasik’ olarak geçebilirmiş. Ama ne yazık ki böylesibir tablo gerçekleşmemiş. Yine de karşımızda belli ölçülerdeheyecan verici, anlattıkları itibariyle kayıtsız kalınamayacak biryapıt var. Bu açıdan eğer henüz izlemediyseniz ve bir yerlerderastlarsanız, kadrosunda Savaş Satış, Onur Akbay, CengizhanYurdutek, Burak Akyüz, Mehmet Elmas, Hakan Aydın, HiroHami ve Salih İnci gibi isimleri barındıran ‘S1 F1R B1R’e gözatın, kaçırmayın derim…Yolu İzmir’den geçen filmler…Malum, ‘S1 F1R B1R’, öyküsü itibariyleİzmir’de biçimlenen bir yapım. Bu vesileyleson dönemde yolu İzmir ve civarından geçenkimi filmleri hatırlayalım derim…Babam ve Oğlum / Yönetmen: Çağan IrmakVicdan / Yönetmen: Erden KıralSüt / Yönetmen: Semih KaplanoğluMutlu Aile Defteri / Yönetmen: Nihat DurakKöksüz / Yönetmen: Deniz Akçay KatıksızBornova Bornova / Yönetmen: İnan TemelkuranBen O Değilim / Yönetmen: Tayfun PirselimoğluKörfez / Yönetmen: Emre YeksanBaba Nerdesin Kayboldum / Yönetmen: AhmetKaraman36
Festina LenteSığacık’tayım. Denizin içine sessizcesokulmuş burunda, bir oteldeyim.Maya’da. Bir dinginlik, bir sakinlik...Kış güneşi altında kimsenin acelesi yok,her iş kendi kıvamında yürüyor, her şeykendi dingin temposunda deviniyor.Önümde kıyıya usul usul vuran denizöyle, rüzgârda salınan zeytin ağacınındalları öyle, arkamda 2000 yıldır duranantik şehir Teos öyle…Otelin broşüründe okudum, “hızlayavaşla”. Bu söz bunları düşündürüyor,yazdırıyor şimdi.İstanbul’dan gelir gelmez ben de öyleyaptım galiba. Hızla yavaşladım. Bir debunun zıttı gibi görünen ama aslındatamamlayıcısı bir söz var: "festina lente".Aslı Yunanca, Latince’ye Erasmustarafından çevrildiği düşünülen bir deyiş,bir oksimoron. En yakın tercümesi “yavaşyavaş acele et” olabilir. Elbette her tercümeedilenin başına gelen, bu söz öbeğininde başına geliyor, az biraz eksiliyorruhu… Buna rağmen bu cümlecik hayatınzıtlıklarını, aşılmazlıklarını, zorluklarını vegarip tesadüflerini okumaya gayret göstereninançlı bir faninin besmelesi, inancınıyitirmiş olanınsa manifestosu olmayaaday. Sadece amacı olan bir hayatınyaşanmaya değer olduğunu kavramış birinsanın gözlerini yummadan önce söyleyeceğibir son söz de olabilir belki. Pekiya postmodernizmin getirilerinin içindebunalıp, bu bunalımdan kaçmak için hızlanan,hızlandıkça özünden çok uzaklarasavrulduğundan habersiz ve daha acısıumarsız olan 21. yüzyıl modernleri için bucümlecik instagram hesaplarından yapacaklarıbir gönderinin ötesine geçebilirmi? Biraz yavaşlayıp, düşünelim…Tempoyu artırarak yaşamayı seçtiğimizhayatların bedeli oldukça yalın veağır. Kendimizi unutmaya ve sonra dabeceriksizce tekrar bulmaya mahkûmoluyoruz. Birileri kulağımıza hızlanırsakdaha çok şey elde edebileceğimize dairbir şeyler fısıldamaya başlıyor. Bu birileri,çok tüketirsek çok doyacağımıza, çokçalışırsak çok kazanacağımıza ve elbetteçok kazanırsak çok mutlu olacağımızabizi inandırmaya ant içmiş kapitalizmüfürükçülerinden başkası değil.Hızlı tüketim eylemleri ve bu eylemlerinçabucak getirdiği hazları tatmak üzerindenbir yaşam sürmeye koşullandırılmışmodern insan, bir zaman sonra ruhununçağrılarına sağırlaşır ve kitlelerin hep birağızdan bağıra bağıra söylediği nakaratlarıkendine rehber eyler. Derin sıradanlıkta vetekrarlarda hayat ve mutluluk bulan güruhunempozelerini, özentilerini ve yaklaşımlarınıhayatına aynalayan insan kendiniunutur. Nereden geldiğini, neden buradaolduğunu, aslında nereye gitmek istediğini,kim olduğunu,kim olabileceğini,kendi sesini, kenditenini unutur. Kendinihatırlamayan,hiçbir şey seçemez.Çoğunlukla önüneçıkan her durumu,her teklifi, her fırsatıve her insanı kendi sıkıcı yaşamından kurtulmaisteği ile ölçüp tartmadan hayatınasokuşturmaya ve uydurmaya çalışır. Busokuşturma ve uydurma çabasını da hayatıyaşamak olarak adlandırır. (Biz insanlaradlandırmadığımız şeylerden korkarızçünkü, her şeyin bir adı sanı olmalı, ismicismi belli olmalıdır.)Lakin hayat, arsızca birilerini ya da birşeyleri tüketmek, oraya buraya koşturmakdeğildir. Hayat kendini gerçekleştirmecesaretini gösterebilmektir. Kendini gerçekleştirebilmekiçin sorumlulukalmaktır. Olaylarzincirininve mekânın,zamanın herhangi bir noktasında kesişerektamamen irademizin dışında hayatımızaneşter atmasına korkmadan izinverebilmektir. En kötüsünün gerçekleşmeihtimali olsa dahi hayata güvenmektir. Yaşam,değer vermektir, özen göstermektir.Bazen sabretmek, gerektiğinde kükremektir.Bir de sanırım çokça sevmektir.Ne istediğinizi hatırlayana ya da bulanakadar lütfen yavaş gidiniz…Esra Vural37
Page 1 and 2: Ocak-Şubat-Mart 2020 • Sayı 7
Page 3 and 4: İzmir'in tarımı... Kurda, kuşa,
Page 5 and 6: Yani “Yeşil devrim”.Yeşil dev
Page 7 and 8: 7
Page 9 and 10: her konuda destek sağladılar. Say
Page 11 and 12: Eskiden belki her evde varmış bu
Page 13 and 14: bakışın sonucu. İnsanın tek ya
Page 15 and 16: ŞurupŞurup çok güzel bir alto s
Page 17 and 18: araştırmacılar. Tahtacılar orij
Page 19 and 20: Bedia Muvahhit “Yılın En Başar
Page 21 and 22: zorluk yaşarlar. İzin verici bir
Page 23 and 24: Tarihi Havagazı Fabrikası'nda yap
Page 25 and 26: Yel saatleriSarp KeskinerDün, bug
Page 27 and 28: 27
Page 29 and 30: risine ayaklarımdan tutmasını s
Page 32 and 33: Seferihisar’da termal turizm olan
Page 34 and 35: Sosyalleşmem lazım(mış!)Bu say
Page 38 and 39: Pagos üretici pazarındaKadifekale
Page 40 and 41: Köy-Koop İzmir Başkanı Neptün
Page 42 and 43: Bıcık, Lap, Çakıldak, KompirSer
Page 44 and 45: laklığı netleşti. Ortalama yıl
Page 46 and 47: Kooperatif deneyimleri üzerine kap
Page 48: Hızla Yavaşlayınwww.mayabistroho

seferi keçi 07

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?