Güzel Yazı Defteri, sayı 3

KAPIDAKİ PAPATYA
ZAMAN
Vakit gözlerimin önünden akıp geçiyor. Doğum
ve ölüm aynı dille konuşuyor. İnsan aklının
en dayanıksız basamağında duruyorum. Zorla
itildiğim bu yurtsuzlukta herkes unutmuş olmalı
beni.
Benim de şahsi bir hikâyem olmalı. Yaşadığıma
dair küçük bir not bırakmalıyım zamana. Ağaç
çürüse de hatıralarım çürümez, iyi biliyorum.
Vakit gözlerimin önünden akıp geçmiş.
Fırat Yıldırım
12. sınıf
HAYALİ
Gözlerimin önünden geçti. Sağ elimi kaldırıp avuç
içimle yüzünü okşadım hatta.
Elif Vatansever
Mezun
Birinci ay dolmuştu.
Tam bir aydır çıkmıyordu o evden.
Nedenini ondan başka kimse bilmiyordu,
bilemezdi.
Eğer bir başkası bilirse o zaman rahat rahat
çekemezdi acısını.
Çekse bile ona acıyla bakan gözler dolardı
etrafına.
Katlanamazdı buna, belki de öyle sanıyordu.
Günler hatta haftalar sonra ilk defa çaldı o
ürkütücü zil.
Gelen bir demet papatya; kim, neden bıraktı
bilmiyordu.
İki günde bir sürekli bırakılıyordu o papatyalar.
Ama bırakan da bilmiyordu ki o papatyayı
koklayamaz, sevemez, evinde bir vazo içinde
tutamaz. Onun papatya alerjisini bilemezdi.
Aynur Gençer
12. Sınıf
BEN BİR SAKSIYIM
Çiçekleri hiç sevmeyen bir adamın evinde
yaşıyorum. Daha önce hiçbir barındırmadım
içimde. Ev sahibinin kafasına düştüm. Çok kızdı,
çok sinirlendi.Çok korktum, parçalara ayrıldım.
Parçalarımı yapıştırdı. Şaşırdım. Beni sevmiyor
sanırdım. Tıpkı çiçekleri sevmediği gibi. Ivır
zıvırlarını bıraktığı yere bıraktı beni. Terk etti
beni. Gıkım çıkmadı. Buraya uğramıyor. Uğrasa
bile beni fark etmiyor. Dipteyim, en dipte. Burada
korkuyorum. Çok karanlık. Birazcık ışık vurmasını
isterdim.
Fatma Nur Okur
9. Sınıf
ÇORLU MİMAR SİNAN ANADOLU LİSESİ / MAYIS 2020
65