Güzel Yazı Defteri, sayı 3

NİLSU AVCI
Soğuktan uyuşmuş ellerini birbirine
sürttü ve oturduğu yerde
daha da çok yayıldı genç kız. Ne
zaman daraldığını ve sıkıldığını
hissetse teknelerin tam karşısındaki
banklardan birine otururdu. Havanın
nasıl olduğunu umursamazdı. Sadece
yavru kedilerden birinin kucağına oturmasını
bekler, biraz sevildikten sonra da
dertleriyle beraber uzaklaşmasını izlerdi.
Her zaman yanında taşıdığı defterini
çıkardı ve rastgele bir şeyler karalamaya
başladı. Defteri birçok anıya tanıklık
etmişti. İçinde birkaç satır şiir de bulunurdu.
Kahve içerken, film izlerken, çiçeklerini
sularken aklına bir şeyler gelirse
vakit kaybetmeden defterine geçirirdi.
Karşısındaki denize uzunca bir süre baktı
durdu. Birbirine amansızca çarpan
dalgaları izledi. Kendi içinden insanlara
benzetti hırçın dalgaları. İnsanlar da
böyle değiller miydi? Önce sinirle kalkınıp
sonra sakinler, pişman olurlardı.
Hava, yavaş yavaş kararmaya ve serinlemeye
başlarken kaptanlar teknelerinin
içine gömülüyorlardı. Sahilde kalan tek
tük insanlar soğuğun etkisiyle ısınabilecek
yerler arıyorlardı. Genç kız, önüne
gelen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı
ve günün en eşsiz saatlerinde kulağına
dolan güzel melodiyi dinlemeye başladı.
Yüzündeki tebessümle çaprazında
gitar çalan adamı izlerken işittiği cümleleri
defterine yazmaya çalışıyordu.
Titreyen elleri yüzünden kopuk sayfayı
elinden kaçırdığında defterini bir hışımla
oturduğu yere bırakıp etrafına bakınmaya
başladı. Beyaz kağıdın bankların diğer
tarafına doğru süzüldüğünü fark ettiğinde,
neredeyse buz tutacak olan bacaklarına
aldırmadan ayaklandı ve gözleriyle
kağıdı takip etmeye çalıştı. Çok uzakta
değildi, yakalayabilirdi. En azından gözden
kaybedene kadar öyle düşünüyordu.
Kağıdı bulamayacağını anladığında
adımlarını oturduğu yere doğru çeviri.
76 GÜZEL YAZI DEFTERİ / SAYI 03