Güzel Yazı Defteri, sayı 3

larını durduramazken bulurdu. Bundan
şikâyetçi değildi.
Çayından koca bir yudum aldığı sırada
karşı binanın balkonunda oturana takıldı
gözleri. Karanlıkta seçebildiği kadarıyla
kestane rengi saçları vardı ve o
da tıpkı kendisi gibi, bir fincan dumanı
tüten içeceğe sahipti. Kestane saçlı, kendisini
fark etti ve gözleri buluştu birkaç
saniyeliğine. Kül rengi utançla bakışlarını
kaçırıp fincanındaki dalgalanmaları
izledi uslu bir çocuk gibi.
Kestane saçlı gülümsedi, karşı balkondakinin
utanmasını sevimli bulmuştu.
Dizindeki romanı kapattı ve ayakucuna
bıraktı. İki elini yanaklarına, dirseklerini
de mermere koyarak kül saçlıyı izlemeye
başladı.
İki binanın arasında pek fazla mesafe
yoktu. Bunu bir avantaj bilen kestane
saçlı odasına girip kâğıt ve kalemle geri
döndü. Karşısındakinin içeri geçtiğini
düşünen kül saçlı gözleri usulca kapadı.
Kestane saçlı yazmayı bitirdiği kâğıdı
katladı ve uçak haline getirdi. Derin bir
nefes verip elindeki kâğıttan uçağın hafif
rüzgâr ile karşı balkona düşmesini izledi.
Kül saçlı dizlerine düşen kâğıda şaşırarak
baktı. Daha önce hiç görmediği bir insandan
gelen kâğıttan uçakta ne gibi bir
not bulunduğunu merak ediyordu. Uçağın
katlarını açıp içindeki notu okudu:
“Kül rengi saçlarına bayıldım. Tıpkı birazdan
yere yağmur gönderecek bulutları
andırıyor. Bu çok huzur verici.”
Gözlerinin içi parlarken, başını kaldırıp
karlı balkondakini aradı gözleri. Ancak
bulamadı onu, fincanını alıp uyumaya
gitmiş olmalıydı. “Teşekkürler…” diye
mırıldandı karşı balkona doğru. “Hayatımda
aldığım en güzel iltifattı.”
12. sınıf
ÇORLU MİMAR SİNAN ANADOLU LİSESİ / MAYIS 2020
75