Güzel Yazı Defteri, sayı 3

günlerden
bir gün
ÇAĞRI OKUMUŞ
Öyle güzel bir gün değildi.
Halbuki hava ilk başlarda
hafif yağmurlu, ortalık
karanlıktı. Ruhumun
derinliklerine düşen zihnim, ufak bir
sarsılmayla zaman akışına tekrar ayak
uydurmuştu. Yanımda birlikte yürüdüğüm
Mehmet, sırtında sürüklediği naylon
arabasını çıkarmış, elleri ile soğuktan
hissizleşmeye başlayan kolumu var gücü
ile sıkıyordu.
“Ne oldu Mehmet?” dedim. Sıkça kesik
kesik nefes alıp veriyor, ciğerleri bedeninden
çıkarcasına öksürüyordu.
“Çok yoruldum Kerim. Allah aşkına durup
dinlenelim, yoksa bayılacağım.”
Mehmet, küçük elleri ile zayıf bedenime
tutunmaya çalışıyordu. Mehmet’i yol
kenarına oturttum. Ardından naylon
arabamızı kaldırıma çekip Mehmet’in
yanına yıkılıverdim. Düşüncelerim tekrardan
saçıldı zamana fakat uzun sürmedi.
İçinde bulunduğum zaman yine
içine çekti beni. Mehmet’e baktım nefesi
düzene girmişti, az önceki halinden daha
iyi görünüyordu. Fakat kara kara düşü-
nüyordu yine.
“Ne düşünüyorsun yine? Gözlerini dikmişsin
yollara.”
“Öylesine gözüm dalmış, yoksa düşündüğüm
bir şey yoktu.”
Her gün zihnimi, zihnimizi gezintiye
çıkaran birkaç düşünceyi dile getirmek
artık eskisi kadar kolay olmuyordu.
Yıllarca birbirimize sorduğumuz nedenli
cümleler cevapların bulunmadığı bir
noktada takılı kalmıştı.
“Ama ben ne düşünüyorum biliyor musun?
Kemiklerimizi titreten soğukluk
gitmiş. Güneş tepede ışıl ışıl parlıyor.
Yağmur sonrası çıkan o alaimisema, tüm
renkleriyle gökyüzünü renklendiriyor.”
Mehmet’in mosmor dudaklarını kıvırtan
hayallerdi bunlar. Benim gözümde
bile canlandıramadığım imkânsız bir hayaldi
bu.
Ta ki güneş birden kara bulutların arasından
çıkıp içimizi eriten bir sıcaklık
verene kadar.
12. sınıf
72 GÜZEL YAZI DEFTERİ / SAYI 03