Güzel Yazı Defteri, sayı 3

ğıma takıp müziği açtım. Aynı zamanda
dışarıyı izlemeye koyuldum. Taksinin
durmasıyla dışarıya baktım. Gerçekten
havaalanındaydım.
Kapıyı açıp hızlıca taksiden indim. Yine
şoförün yardımıyla valizimi aldım. Valizimi
çekiştirerek havaalanına ilerledim.
Uçağın kalkmasına son otuz dakika. Ben
bugün uçacaktım. Her zaman videolarını
izlediğim o insanlardan biri olmaya
gidecektim. Bu sadece otuz dakika
sonra olacaktı. Kapıdan içeri girerken
lacivert üniformalı güvenliğe gülümsedim.
Gülümsememden dolayı düşen sol
kulaklığımı takarken görevlinin yanına
gelmiştim. Müziğin sesini biraz kıstım.
Bana sorduğu soruları cevaplarken çok
heyecanlıydım.
Ben bugün ilk defa uçacaktım. Görevli
pasaportumu geri uzattığında gülümseyip
teşekkür ettim. Uçağa doğru yol aldım.
Beyaz uçağın yanındayken kalbim
çok hızlı atıyordu. Teker teker basamakları
çıktım. Bir, iki, üç… Cam kenarındaki
koltuğuma oturdum. Benden hemen
sonra altı yedi yaşlarında, kızıl saçlarını
iki yandan toplamış, yeşil gözleri ve çilleriyle
çok tatlı bir kız oturdu. Yanında küçük
kızın aynısı –yalnız saçları boyaydıbir
kadın oturdu. Onlara gülümsedim.
Konuşmalarını dinlerken küçük kızında
ilk uçuşu olduğunu duydum. İkimizin de
aynı heyecanı ve endişeyi taşıması beni
biraz rahatlattı. Sonra kaptanın konuşmasını
duyduk. Hostesler geldi. Yolcuları
uçak hakkında bilgilendirdikten sonra
tekrar kaptan konuştu. Kalkıyorduk. Üç,
iki, bir ve havalandık!
Ben uçuyordum! Beyaz bulutların üstüne
yükseldiğimizde dışarı baktım. Birinin
koluma dokunmasıyla kafamı çevirdim.
Bana dokunan küçük kızdı. Elindeki
peçeteyi görünce anlamsızca ona
baktım. Ağladığımı söyleyince şaşırdım.
Çünkü küçük kız söyleyene kadar ağladığımın
farkında değildim. Peçeteyi alıp
teşekkür ettim.
Pencereden, gökyüzüne dolan mutluluğumu
izlemeye koyuldum.
12. sınıf
ÇORLU MİMAR SİNAN ANADOLU LİSESİ / MAYIS 2020
71