Güzel Yazı Defteri, sayı 3

dı ve mutfağa gitti. Dolapta biraz un kalmıştı,
bir tabak çorba kadar. Unu aldı ve
çorbayı yapmaya başladı.
...Küçük Ayşe rüyasında ölmüş babasını
gördü. Babası, Ayşe uyan diye ona sesleniyordu.
Yataktan hızla kalkıp üstünü
değiştirdi. Elini yüzünü yıkadı. Sonra eskimiş
ayakkabılarını ve eskimiş montunu
giyip dışarı çıktı. Yan evdeki dayısının
tavuklarını kümesten çıkartıp besledi.
Daha sonra ise dayısını uyandırdı. Sonra
Fatma teyzesine yardıma gitti. Fatma
teyzesinin ineklerini besleyip eve döndü.
III. Bölüm
...Saat 12. Zengin ve şımarık bir çocuk
olan Harun, babasına yeni ayakkabıları
beğenmediğini söyleyip babasının yüzüne
attı. Babası ayakkabıların yeni ve pahalı
olduğunu söyledi fakat Harun dinlemedi.
Babası çok üzüldü.
...Harun, okula gitmek için çantasını hizmetçiye
hazırlattı. Lüks kahvaltısını yaptı.
Kahvaltı yaparken, yeni peynire eski
dedi ve çöpe attı. Lüks tuvalete gitti. Pahalı
okul kıyafetlerini hizmetçi giydirdi.
...Harun, bilgisayar oynuyordu. Bilgisayar
oynarken cips yiyordu. Artık bilgisayar
oynamaktan gözleri şişmişti. Oyunda
kaybetti diye çok üzüldü ve sinirlendi.
Masaya sertçe vurdu ve hizmetçiyi çağırdı.
Hizmetçiye bağırmaya başladı. Klavyesini
hizmetçinin kafasına attı. Hizmetçi
kanayan başı ile ağlayarak odadan
çıktı.
…Harun, her zamanki gibi huysuz ve
mutsuz bir şekilde uyandı. Uyuyan annesinin
yanına gitti ve “Anne! Facebook’da
arkadaşlarım fotoğraf atmış! Onların
ayakkabıları ‘Kedi’ markasından, benimki
niye değil!?” diye bağırmaya başladı.
Annesi “Tamam çocuğum, sana da alırız.”
dedi. Daha sonra Harun gidip bilgisayar
oynamaya başladı.
…Harun yine uyuyo . Rüyasında sevgilisi
Yasemini görüyor.
…Harun uyuyor.
…Harun yine uyuyor. Kuşlar bile uyandı
ama Harun, uyuyor.
IV. Bölüm
...Saat 12. Patron Kadir Bey, şirketine
yetişmek için lüks arabasını hız sınırına
bile bakmadan son sürat kullanıyordu.
Yola birden yaşlı bir adam çıktı ve adama
çarptı!
...Arkasını dönüp bakmadı bile! Yine
tam gaz yoluna devam etti. Kadir Bey’in
düşünceleri ise “Amaaan! Adam zahten
bunaktı! Ölüp gidecekti.”
…Burak dedenin artık açlıktan kemikleri
gözüküyor, ayakları tutmuyordu. İnsanlara
bir parça ekmek için yalvarıyor
ama nafile! Ekmek vermek şöyle dursun,
kimse deli diye yüzüne bile bakmıyordu.
Ağacın kenarında kedi için konulan bir
tas bozuk süt gördü. Hemen sütü içti. Bir
parça kendine gelmişti. Yolda karşıdan
karşıya geçerken gözleri kararmaya, başı
dönmeye ve midesi bulanmaya başladı.
82 GÜZEL YAZI DEFTERİ / SAYI 03