HERODOT DZIEJE KS. V - IX - Kultura Antyczna

Gdyby nawet Lakończyk przyznał ci ją, my nie przyznamy; bo ona do
nas należy, jeśli sami Lacedemończycy jej nie chcą. Otóż gdyby oni
zechcieli flocie przywodzić, nie będziemy się sprzeciwiali; ale nikomu
innemu na to nie pozwolimy. Wszak nadaremnie zdobylibyśmy naj-
większą wśród Hellenów siłę morską, gdybyśmy, Ateńczycy, mieli ustę-
pować Syrakuzanom przywództwa, będąc najstarszym ludem, który
jedyny z Hellenów nie zmieniał swych siedzib, i od którego też, jak
mówi poeta epiczny Homer*, przybył pod Ilino mąż najtęższy w usta-
wianiu i porządkowaniu wojska. Dlatego nie wstyd nam tak mówić.
Gelon odpowiedział: — Gościu ateński, zdaje się, że wy macie
wprawdzie rozkazodawców, ale takich, którzy by rozkazów słuchali,
mieć nie będziecie. Skoro więc w niczym nie ustępując chcecie mieć
wszystko, spieszcie się, żeby jak najszybciej odjechać i oznajmić Hella-
dzie, iż z roku odjęto jej wiosnę*. [A taki sens jest tych słów: wyraźnie
w roku wiosna jest czymś najznaczniejszym, a z helleńskich sił zbroj-
nych — jego wojsko. Hellada więc, pozbawiona sojuszu z nim, tak mu
się przedstawiała, jak gdyby wiosnę z roku usunięto.]
Po tych rokowaniach z Gelonem posłowie odpłynęli. A Gelon, który
wskutek tego obawiał się wprawdzie o Hellenów, że nie zdołają poko-
nać barbarzyńcy, z drugiej jednak strony uważał za rzecz niesłychaną i
nie do zniesienia udać się na Peloponez i ulegać Lacedemończykom,
będąc władcą Sycylii, zaniechał tej drogi i obrał inną. Oto skoro tylko
dowiedział się, że Pers przekroczył Hellespont, wysłał na czele trzech
pięćdziesięciowiosłowców Kadmosa z Kos, syna Skytesa, do Delf, z
wielu skarbami i przyjaznymi słowy*, aby oczekiwał, jak wypadnie bi-
twa; i jeżeli zwycięży barbarzyńca, miał mu dać skarby oraz ziemię i
wodę od tych, nad którymi Gelon panował, jeżeli zaś Hellenowie, miał
je z powrotem przywieźć.
Ten Kadmos przedtem otrzymał był od swego ojca tyranię nad Kos,
w dobrym stanie, lecz dobrowolnie, choć nie groziło mu żadne niebez-
pieczeństwo, jedynie gwoli sprawiedliwości złożył władzę w ręce miesz-
kańców Kos i wyemigrował na Sycylię. Tu odebrał od Samijczyków
miasto Zanklę, które zmieniło swą nazwę na Messena, i tamże się osie-
dlił. Owego zatem Kadmosa, który w taki sposób tam przybył, wysłał
Gelon z powodu jego sprawiedliwości, o której zresztą i sam się prze-
konał. Bo Kadmos prócz innych sprawiedliwych czynów, jakich doko-
nał, wsławił się jeszcze i tym, który nie był z nich najmniejszy: oto
mając w swym ręku wielkie skarby, jakie mu był powierzył Gelon, i
430