HERODOT DZIEJE KS. V - IX - Kultura Antyczna

s. 467
był archontem Ateńczyków — w r. 480.
przebywających w świątyni — Ateny Polias i Posejdona Erechteusa.
zabarykadowali — tj. u zachodniego wejścia.
„Wzgórzem Aresa" — w północno-zachodniej części dolnego miasta naprzeciw akropo-
lu. Tam odbywały się prastare sądy w sprawach gardłowych.
Pizystratydzi — Hippiasz i jego stronnicy.
od strony frontowej akropolu — tj. od strony północnej naprzeciw Areopagu, gdzie stali
Persowie. Po tej stronie było Aglaurion. Właściwy front zamku był po stronie zachod-
niej.
s. 468
świątynia Erechteusa — Erechtejon, na północ od Partenonu.
woda morska — słone źródło w celi Erechtejonu, które wedle tradycji wytrysło, kiedy
Posejdon uderzył trójzębem o skałę. Na tejże skale zasadziła Atena pierwszą oliwkę.
zostawili na pamiątkę — jako widomy znak swych uzasadnionych pretensji do pierw-
szeństwa w sporze.
s. 470
kto nie ma żadnej ojczyzny — bo Ateny były zdobyte i zburzone przez wroga; więc Temi-
stokles jako człowiek prywatny w radzie wodzów nie miał prawa głosować.
do nas należy — nic o tym bliżej nie wiemy; może od czasu założenia przez Ateńczyków
pobliskiej kolonii w Turioj (w r. 444).
na pomoc Ajakidów — Ajakidzi byli szczepowymi herosami Eginy i Salamis; por. przy-
pis do s. 35 (V 80).
i resztę Ajakidów — Peleusa, Fokosa i ich potomków.
s. 471
Demaratem — por. o nim VI 50, 51, 61, 70; VII 3, 101-104, 234-239.
na Równinie Triasyjskiej — była to część Równiny Eleuzyjskiej na północny zachód od
Aten.
hymnem na cześć Iakchosa — Dionizosa, którego kult połączony był z misteriami De-
metery.
Tę zaś uroczystość... na cześć Matki i Córki — Wielkie Eleusinie, obchodzone ku czci
Demetery i Persefony w miesiącu Boedromion, przypadającym na drugą połowę
września i pierwszą października.
Autor nawiązuje tu do rozdz. 25.
s. 473
Egipcjan — co jednak bardzo dzielnie walczyli pod Artemisjon (por. rozdz. 17).
drogę Skirońską — ciągnie się wzdłuż tzw. Skał Skirona (bandyty poskromionego przez
Tezeusza) od Megary do Istmu.
s. 474
święto Karnejów — spartańskie. Reszta więc Peloponezyjczyków nie miała słusznego
powodu do ociągania się.
558