HERODOT DZIEJE KS. V - IX - Kultura Antyczna

ka spływa w dół z Kitajronu na równinę, dzieląc się na dwa ramiona,
które odległe są od siebie mniej więcej o trzy stadia, a potem łączą się
w jedność. Nazwa jej brzmi Oeroe, a krajowcy mówią, że jest ona cór-
ką Asoposa. Na to więc miejsce uradzili przenieść się, żeby mieć pod
dostatkiem wody i żeby nie nękali ich jeźdźcy, jak wówczas, gdy mieli
ich z naprzeciwka. A postanowili wyruszyć o drugiej straży nocnej*,
aby Persowie nie zauważyli ich wymarszu, jeźdźcy zaś nie ścigali ich i
nie wywoływali wśród nich zamieszania. Po przybyciu na to miejsce,
które córka Asoposa Oeroe wkoło oblewa płynąc z Kitajronu, mieli
zamiar jeszcze w ciągu tej nocy wysłać połowę wojska na Kitajron, aby
odzyskała pachołków, którzy poszli po zapasy żywności; byli bowiem
w Kitajronie odcięci.
Kiedy powzięli tę decyzję, cały ów dzień był dla nich bez przerwy
bardzo ciężki, bo jazda im dopiekała. Kiedy zaś dzień się skończył i
jeźdźcy dali im spokój, a wreszcie nastała noc i nadeszła godzina, w
której umówili się odejść, wtedy większość wybrała się w pochód*, ale
nie w zamiarze pójścia na umówione miejsce: skoro tylko wyruszyli,
umykali skwapliwie przed jazdą do miasta Platejów i w swej ucieczce
dotarli do świątyni Hery. Ta znajduje się przed Platejami i oddalona jest
o dwadzieścia stadiów od Źródła Gargafijskiego. Tu przybywszy, zatrzy-
mali się przed świątynią.
Ci zatem zajęli stanowisko koło świątyni Hery. Pauzaniasz zaś wi-
dząc ich wychodzących z obozu, rozkazał także Lacedemończykom
wziąć broń i iść za innymi, którzy ich wyprzedzili, sądził bowiem, że
oni dążą na umówione miejsce. Wtedy inni dowódcy oddziałów byli
gotowi usłuchać Pauzaniasza, ale Amomfaretos, syn Poliadesa, który
wiódł oddział Pitanatów, oświadczył, że nie będzie uciekał przed „ob-
cymi" i dobrowolnie nie zhańbi Sparty; dziwił się też, widząc, co się
dzieje, bo w poprzedniej rozmowie nie brał udziału. Pauzaniasz i Eury-
anaks bardzo brali mu za złe, że nie chce ich słuchać, lecz czymś gor-
szym jeszcze wydawało się im, wobec tego jego zamiaru, opuszczać
oddział Pitanatów; obawiali się bowiem, że jeżeli go opuszczą, wyko-
nując to, o co umówili się z innymi Hellenami, pozostawiony Amom-
faretos zginie wraz ze swymi ludźmi. Rozważając to, nie ruszali się z
wojskiem lakońskim i próbowali przekonać Amomfaretosa, że nie na-
leży tego czynić.
Podczas gdy ci namawiali Amomfaretosa, który pozostawał sam je-
den z Lacedemończyków i Tegeatów, Ateńczycy tak postąpili: Stali spo-
519