HERODOT DZIEJE KS. V - IX - Kultura Antyczna

sza, syna Pizystrata, z Sigejon nad Hellespontem (dokąd schronili się
Pizystratydzi). Skoro Hippiasz przybył na wezwanie, sprowadzili Spar-
tiaci także posłów innych sprzymierzeńców i tak do nich rzekli: —
Sprzymierzeńcy, musimy sami przyznać, że postąpiliśmy niesłusznie.
Obałamuceni bowiem zwodniczymi przepowiedniami, wygnaliśmy z
ojczyzny mężów, którzy byli najlepszymi naszymi przyjaciółmi i pod-
jęli się utrzymać Ateny w poddaństwie; a uczyniwszy to, oddaliśmy po-
tem to miasto niewdzięcznemu ludowi, który, uwolniony przez nas,
podniósł głowę, wyrzucił i zelżył nas i naszego króla, teraz zaś zarozu-
miale się nadyma i rośnie: jak to poznali zwłaszcza jego sąsiedzi, Be-
otowie i Chalkidyjczycy, a rychło też niejeden inny błąd swój uzna*.
Skoro więc popełniliśmy błąd poprzednio, spróbujemy teraz razem z
wami to naprawić; bo właśnie dlatego wezwaliśmy tego oto Hippiasza
i was z miast, abyśmy za wspólną uchwałą i wspólnym orężem wpro-
wadzili go do Aten i zwrócili mu to, cośmy mu odjęli.
Tak mówili Spartanie, lecz większość sprzymierzeńców nie pochwa-
lała ich propozycji. Podczas gdy inni milczeli, Sosikles z Koryntu tak
się odezwał: — Zaiste, wprzód niebo będzie pod ziemią, a ziemia nad
niebem w powietrzu bujać; wprzód ludzie zamieszkają w morzu, a ryby
zajmą dawniejszą ludzi siedzibę, zanim wy, Lacedemończycy, usunie-
cie równość obywatelską i zabierzecie się do wprowadzenia tyranii w
miastach, nad co nie ma wśród ludzi nic bardziej niesprawiedliwego i
krwią zbroczonego. Jeżeli bowiem wydaje się wam czymś dobrym, żeby
miastami rządzili tyrani, to naprzód u siebie samych ustanówcie tyra-
na, a potem próbujcie ustanowić go u innych. Tymczasem wy, coście
sami tyranii nie zaznali i jak najpilniej się wystrzegacie, żeby ona w
Sparcie nie zapanowała, lekceważycie ją sobie w odniesieniu do sprzy-
mierzeńców. Gdybyście sami jej zakosztowali, jak my, moglibyście w
tej sprawie lepszą niż obecna przyczynić się radą. Otóż Koryntyjczycy
taki mieli w swym mieście ustrój. Była tam oligarchia, i ci, którzy rzą-
dzili miastem, zwani Bakchiadami, żenili się tylko między sobą. Jeden
z tych mężów, Amfion, miał kulawą córkę, imieniem Labda. Ponieważ
nikt z Bakchiadów nie chciał się z nią ożenić, przeto pojął ją za mał-
żonkę Eetion, syn Echekratesa, człowiek z gminy Petra, lecz co do swe-
go pochodzenia Lapita i Kajnida*. Jednakowoż ani z tą żoną, ani z inną
nie miał on dzieci, więc wybrał się do Delf, aby zapytać boga w sprawie
potomstwa; i zaraz przy wejściu przemówiła doń Pitia w te słowa:
321