Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
8<br />
i është përgjigjur po-<br />
LSI zitivisht kërkesës së<br />
Partisë Demokratike, si fituese e<br />
zgjedhjeve, për të marrë pjesë në<br />
koalicionin qeverisës. Ndonëse<br />
përgjigjja pozitive e LSI nuk<br />
ka vonuar shumë, asaj “Po”-je i<br />
është kushtuar vëmendja, kujdesi,<br />
përgjegjshmëria dhe përgjegjësia<br />
që kërkon një vendim<br />
historik. Ashtu si për të gjithë<br />
Nga ILIR META<br />
vendimet e përmasave të tilla,<br />
diskutimi dhe debati emocional<br />
për to tretet shumë shpejt dhe ajo që mbetet është racionalja e<br />
vendimit, pra thelbi i tij dhe pasojave që ai prodhon.<br />
Thelbi i situatës dhe pozicionit të LSI-së për të marrë pjesë<br />
në bashkëqeverisje nuk është zgjedhja midis Berishës dhe<br />
Ramës. Të kontribuosh për një perceptim të tillë, është një<br />
zgjedhje me këndvështrim të ngushtë e folklorik, devijim i qëllimshëm<br />
nga thelbi i problemit. Po kështu të trajtosh opsionin<br />
politik bazuar në emra të përveçëm, është më e pakta një amatorizëm<br />
politik, por kryesisht është një manipulim i pastër, që<br />
nuk mund të vazhdojë gjatë.<br />
Thelbësore është të vlerësosh zgjidhjet dhe pasojat që sjell<br />
çdo opsion, por atë zgjedhësh midis krizës dhe stabilitetit.<br />
Konventa e jashtëzakonshme e LSI-së, një shembull i shkëlqyer<br />
i funksionimit të demokracisë së brendshme, tregoi se<br />
institucioni më i lartë i LSI-së kishte adoptuar pikërisht këtë<br />
këndvështrim racional.<br />
Lajmi se një prej gazetave më prestigjioze<br />
të botës vetëm pak ditë më parë, me<br />
rastin e tubimit të G-8-ës në Itali, jepte<br />
njoftimin tërësisht të pabazuar e spekulativ se,<br />
një nga vendimet e këtij Samiti do të ishte zëvendësimi<br />
i Italisë nga Spanja, edhe pse përbën<br />
një justifikim spektakolar për nivelin e shumë<br />
mediave të tjera, gjithsesi nuk ka se si ta ulë<br />
vëmendjen tonë në lidhje me një sërë pyetjesh<br />
që i interesojnë shumëkujt: Ç‘bëhet me mediat<br />
tona? Sa janë ato përcjellëse të interesit publik?<br />
Si e kryejnë detyrën e<br />
shenjtë të vëzhguesit<br />
ndaj dukurive politike<br />
dhe jo vetëm ndaj atyre<br />
politike? Në ç‘raport<br />
janë në to informimi<br />
me komentin e përcaktuar?<br />
Sa dhe si e kanë<br />
përballuar konkurrencën<br />
e mediumeve të<br />
Nga AGIM ISAKU<br />
Forum<br />
Forum<br />
tjera, sikundër është,<br />
të themi, interneti? Sa<br />
i rezistojnë ato banali-<br />
tetit të rrugës dhe imponimit të politikave redaksionale?<br />
Në këto media, në ç‘raporte janë e<br />
vërteta, gjysmë e vërteta dhe spekulimi? Sa janë<br />
të pavarura këto media, sa autosuficente dhe sa<br />
kanë mundësi të vetërregullohen, sikundër lipset<br />
të ndodhë me çdo pushtet të pavarur të një<br />
shoqërie demokratike, të hapur, konkurruese<br />
dhe funksionale?<br />
Posaçërisht, pas një fushate elektorale, pavarësisht<br />
raporteve formale të të ashtuquajturit<br />
Bord të Monitorimit të Mediave, një sërë pyetjesh<br />
edhe më thelbësore shtrohen para gjendjes<br />
së mediave shqiptare, pyetje që duket se do të<br />
rëndojnë edhe më shumë në të ardhmen jo të<br />
largët të tyre.<br />
Me rastin e këtyre zgjedhjeve, shumëkush<br />
pretendoi se me ligjin e ri elektoral, roli i mediave<br />
do të rritej ndjeshëm. E vërteta është se<br />
gjatë gjithë periudhës parazgjedhore, por edhe<br />
postzgjedhore, mediat thuajse u fokusuan vetëm<br />
në politikë dhe fushatizëm, në një fushatizëm<br />
mbase edhe më të shfrenuar sesa vetë partitë<br />
politike. Fakti që të paktën tre televizione të<br />
rëndësishëm u impenjuan drejtpërsëdrejti deri<br />
në porosi serioze në lidhje me dukurinë tashmë<br />
të bërë normë të sondazheve, përbën një pro-<br />
Opsioni LSI-PS, pavarësisht pamundësisë reale si rezultat i<br />
qëndrimit konstant armiqësor të saj për eliminimin e LSI-së,<br />
nuk sjell asnjë zgjidhje, sepse nuk krijon maxhorancë. Ai sjell<br />
kontestimin e zgjedhjeve, protestat, zgjedhje të parakohshme,<br />
destabilizim politik, pra sjell krizën.<br />
Ky koalicion është i parealizueshëm edhe si produkt i rrethanave<br />
të përgatitura nga Kodi Zgjedhor, kryesisht i qëllimeve<br />
malinje të PS-së për të zhdukur LSI-në, i sistemit ku numri i<br />
votave për një mandat të LSI-së ishte disa herë më i lartë se<br />
për PS-në dhe vota e LSI-së ishte e pambrojtur nga mungesa e<br />
komisionerëve të saj.<br />
Opsioni PS-PD, i mundshëm për t’u realizuar, siç janë shprehur<br />
edhe drejtues të lartë të PS-së, gjithashtu është një zgjidhje<br />
problematike, pasi LSI me 4 deputetë nuk mund të realizojë<br />
volumin sasior të një opozite ndaj një koalicioni të madh. Pra,<br />
qeverisja do të ecte pa oponencë të mirëfilltë opozitare dhe<br />
kriza në mos e shpejtë, do të ishte afatmesme.<br />
Ndërsa koalicioni aktual PD-LSI është alternativa e vetme që<br />
garanton stabilitet.<br />
Ajo krijon një maxhorancë institucionale, midis partish të<br />
pavarura e me profil politik të spikatur, një koalicion dinjitoz,<br />
pa mjegullën e pazareve të trafikimit të qenieve parlamentare.<br />
Në këtë koalicion, përtej interesave të LSI-së për të zbatuar<br />
premtimet e saj elektorale, ka një mundësi reale për të gjetur<br />
konsensuse sa më të gjera për të realizuar prioritete e objektiva<br />
kombëtare të stabilitetit, zhvillimit e integrimit që i shërbejnë<br />
gjithë shqiptarëve.<br />
Ndërkohë kritikët më të mëdhenj të LSI-së dhe të këtij koalicioni<br />
po kërkojnë të përcaktojnë kushtet e pjesëmarrjes sonë<br />
vë se të paktën pretendimi për përgjegjshmëri<br />
i mediave - veçanërisht i atyre që thirren media<br />
elektronike, - është rritur ndjeshëm. Debatet<br />
e shpeshtuara si kurrë më parë, pavarësisht se<br />
herë ishin të qëlluar e herë të dështuar, gjithashtu<br />
flasin në të mirë të kësaj përpjekjeje. Por<br />
nga ana tjetër nuk mund të mos të të bjerë në<br />
sy se pikërisht kësaj tendence për seriozitet të<br />
mediave, partitë politike iu kundërpërgjigjën<br />
me një “stil” të ri komunikimi: ato i përgatisnin<br />
në laboratorët e tyre politikë kasetat me lajmet<br />
e fushatës, gjë që bënte që publiku të mund<br />
të ndiqte se ç‘ndodhte në fushatë atë që partitë<br />
dëshironin që populli të shikonte. Në këtë<br />
mënyrë, me një “truk” të thjeshtë, partitë (më<br />
saktë: liderët e tyre) anashkaluan dhe e nxorën<br />
jashtë loje gazetarinë e mirëfilltë informative.<br />
Praktika sipas së cilës partitë u ofrojnë mediave<br />
“shërbimet” e veta, nuk është një dukuri shqiptare,<br />
por në kushtet e mungesës së gazetarit të<br />
terrenit, më shumë sesa “shërbim”, kjo praktikë<br />
ishte thjesht dhe vetëm një mënyrë më shumë<br />
për t‘i hequr publikut të drejtën e kontrollit<br />
(përmes mbulimit mediatik) të veprimtarisë së<br />
mirëfilltë politike të partive dhe liderëve të tyre.<br />
A ndodhte kjo për “lehtësinë” që sillte ofrimi i<br />
shërbimit? Sigurisht që jo. Një gjykim i thjeshtë,<br />
po të mbajmë parasysh qoftë edhe ato pak<br />
raste të incidenteve të njohura me “policitë”<br />
partiake, nuk e ka të vështirë se kemi të bëjmë<br />
me një proces të rrezikshëm të korruptimit të<br />
mediave në funksionin e tyre primar: atë të informimit.<br />
Kjo mënyrë anormale të sjelli, bashkërenduar<br />
me të ashtuquajturën “mbështetje politike”<br />
të mediumeve të ndryshme, rritën ndjeshëm<br />
peshën publike të liderëve të partive<br />
politike dhe krijuan një atmosferë kotësie në<br />
lidhje me programet qeverisëse, kualitetet e<br />
qeveritarëve të ardhshëm, skemave qeverisëse<br />
e kështu me radhë, ca gjëra aspak të parëndësishme<br />
këto për një fushatë politike zgjedhore.<br />
Në të vërtetë, prirja për rritjen e autoritetit të<br />
këtyre liderëve, përveç traditës ballkaniko-komuniste,<br />
ishte shënuar kohë më parë, qysh me<br />
realizimin e ndryshimeve kushtetuese të prillit<br />
2008. Më pas kjo u fuqizua me kodin “e ri” elektoral.<br />
U arrit për herë të parë në këtë fushatë që<br />
pa asnjë ndrojtje a modesti formale, “liderët” të<br />
flisnin vetëm në vetë të parë. Më i spikatur në<br />
këtë drejtim ishte Rama, i cili thuajse e shmangu<br />
tërësisht përdorimin e togfjalëshit Partia<br />
Socialiste, sikur të ishte diç e neveritshme. Të<br />
gjitha këto ishin të vërteta, por sjellja e mediave<br />
me atë çka ndodhte realisht në fushatë, u dha<br />
këtyre një dimension të frikshëm që e kishin<br />
përpunuar me stafet e veta partiake. Dhe sigurisht<br />
edhe i ngarkoi ata në një masë të madhe<br />
(të padrejtë, vallë?!) me përgjegjësitë personale<br />
në lidhje me rezultatet zgjedhore. Veçanërisht<br />
Edi Rama duhet ta kishte menduar këtë para se<br />
të binte dakord që do të përdorte këtë teknologji<br />
të manipulimit të opinionit publik në lidhje<br />
me supervlerat e veta. Të paktën duhet ta dinte<br />
se ashtu sikundër shmangu strukturat e partisë<br />
nga çdo vendimmarrje dhe publicitet zgjedhor,<br />
po ashtu duhet ta përballojë vetë dështimin,<br />
ashtu sikundër duket se ishte përgatitur ta përdorte<br />
(keq) fitoren.<br />
Sepse vërtet që ai dhe anturazhi i katapultuar<br />
në Partinë Socialiste pa asnjë kriter kontributesh<br />
dhe vlerash pretendonin për një të ashtuquajtur<br />
politikë të re, por nuk kishte se si ta<br />
harronte se ndërkohë që në SHBA mbaheshin<br />
zgjedhjet, publiku ishte informuar deri në detaje<br />
(shpesh në dukje të padobishme) në lidhje<br />
me jetët personale dhe kualitetet njerëzore jo<br />
vetëm të atyre që garonin, por edhe të familjarëve,<br />
miqësive apo armiqësive personale. Sepse<br />
një politikë e re së pari do të thotë transparencë,<br />
çka nënkupton edhe bazën e kontrollit të<br />
qeverisjes nga publiku i gjerë. E, në këtë “garë”<br />
informimi mediat e atij vendi nuk mbanin anë.<br />
Kurse këtu ndër ne as të ashtuquajturat “media<br />
kundërshtare” nuk e tentuan kapërcimin e<br />
kufijve që u kishin vendosur “liderët” në mënyrë<br />
të padukshme. Kjo dukuri, quajtur shqip:<br />
bishtnimi nga e vërteta, përveç të tjerave, ua uli<br />
ndjeshëm fuqinë ndikuese mediave në opinionin<br />
e gjerë publik dhe votuesit, pavarësisht pretendimeve,<br />
u orientuan të votonin thjesht dhe<br />
vetëm në mënyrë tradicionale, çka në Shqipëri<br />
TRIBUNA • E PREMTE 17 KORRIK 2009<br />
Koalicioni PD-LSI, alternativa e vetme që garanton stabilitet<br />
Sa ndikuese janë mediat tona?<br />
në koalicion, a thua se është përgjegjësi e tyre të administrojnë<br />
personalitetin politik të LSI-së. Pasioni dhe mllefi i çon drejt<br />
irracionalitetit. Thelbi i koalicionit të ri është i përcaktuar:<br />
“Koalicioni për Integrim i Shqipërisë dhe shqiptarëve”. Stabiliteti<br />
dhe integrimi janë dy kushte themelore për çdo forcë<br />
politike në vend. Standardet dhe kushtet që kërkon integrimi<br />
janë të qarta. Janë kushte përtej të majtës e të djathtës. Edhe<br />
për PS-në të tilla duhet të jenë. Dikush mund të ketë ndjeshmërinë<br />
e sinqertë se identiteti i LSI-së mund të dëmtohet në<br />
një koalicion me Partinë Demokratike. Por identiteti i një force<br />
politike nuk mund të dëmtohet kur ajo bëhet pjesë e zgjidhjeve<br />
dhe stabilitetit dhe jo e krizave, mbrojtëse dhe kontribuuese<br />
për çështjet e mëdha kombëtare, si integrimi dhe tërësia e reformave<br />
që e bëjnë integrimin një realitet të prekshëm për çdo<br />
shqiptar.<br />
Këtë identitet LSI do ta forcojë më shumë edhe duke thyer<br />
tabutë, e duke sjellë një risi të jashtëzakonshme politike dhe<br />
produkt i pjekurisë politike dhe vizionare duke mbajtur shikimin<br />
nga e ardhmja, nga integrimi, së pari i shqiptarëve midis<br />
tyre, e pastaj i shqiptarëve me Evropën.<br />
LSI i jep një goditje polarizimit ekstrem politik e social të<br />
shoqërisë krijuar nga konfliktualiteti politik. Impakti i tij do<br />
të jetë tepër paqtor e pajtues, por do të kontribuojë edhe në<br />
gjykimin e politikës jo nga këndvështrimi pasionant e i paragjykuar,<br />
por nga vlerësimi racional mbi bazën e performancës<br />
dhe rezultatit konkret.<br />
Në fund të fundit, kjo është mënyra si gjykon elektorati evropian,<br />
pjesë e të cilit do të jetë së shpejti edhe ai shqiptar.<br />
nënkupton mundësinë e ndonjë vendi pune.<br />
Le të marrim një shembull që dëshmon më<br />
së miri se kur mediat kanë një qëndrim të denatyruar<br />
me të vërtetën, fuqia e tyre influencuese<br />
zbehet. Një nga figurat e reja që u prezantua<br />
në këtë fushatë zgjedhore ishte ajo e drejtuesit<br />
të G99-ës. Erion Veliaj është, sipas një sërë<br />
kalkulimesh, figura më mediatike në tetë vitet<br />
e fundit. Prezenca e tij në ekrane dhe media të<br />
ndryshme vjen menjëherë pas Ramës dhe Berishës.<br />
Ai nuk guxonte të kapërcente oborrin e<br />
shtëpisë së tij dhe menjëherë raportohej në të<br />
gjitha mediat. E raportonin kur mbërrinte në<br />
periferi të Tiranës. Kur takonte dy pleq që jetonin<br />
të vetmuar. Në fshatra të thellë. Nëpër gryka<br />
të zgafellave të minierave të mjera. Atje ku<br />
një fëmijë qante e grindej. Nëpër protesta për të<br />
cilat asnjëherë nuk e morëm vesh se sa mbështetës<br />
kishin. E, me gjithë këtë mbulim të jashtëzakonshëm<br />
mediatik, megjithëse gjithkush e<br />
di se mbështetja e komisionerëve të PS-së nuk<br />
i mungoi, rezultati i tij elektoral nuk e arriti as<br />
0.99 përqindëshin, qoftë edhe për një humor që<br />
kjo kohë tensionesh e lyp.<br />
A do të kishte ndodhur kjo diku gjetkë, atje ku<br />
mediat e rrisin autoritetin e tyre jo falë mbështetjes<br />
që u jep pushteti, por falë profesionalizmit,<br />
i cili ka në themel lirinë? Sigurisht që jo.<br />
Me mbylljen e zgjedhjeve jo rrallë kanë filluar<br />
të dëgjohen edhe zëra që fajësojnë mediat<br />
apo përfaqësues të tyre në lidhje me rezultatet.<br />
Puna ka shkuar deri atje saqë ka filluar nëpërkëmbja<br />
reciproke dhe cinike e atyre që kanë një<br />
lloj zëri autoritar në këto media. Thuhen për ta<br />
gjëra që zakonisht lipsej t‘u thuheshin politikanëve.<br />
Tek-tuk dëgjon edhe që ky apo ai gazetar<br />
e figurë publike “na mori në qafë”. Nuk është e<br />
vështirë të kuptohet se kjo është thjesht dhe vetëm<br />
një mënyrë tashmë e njohur e politikanëve<br />
për të anashkaluar përgjegjësitë e tyre politike.<br />
Po a kanë “faj” mediat për këtë rënie të autoritetit<br />
të tyre? Kanë vetëm fajin e madh që<br />
pranuan ta dhuronin lirinë dhe të viheshin<br />
në shërbim të hapur politik. Të tjerat janë të<br />
nënkuptuara. Dhe rezultati i parë që dha ky<br />
nënshtrim ishte pikërisht ajo që politikanët i<br />
shmangen me vetëdije ta thonë: rënia e influencës<br />
publike.<br />
Dhe atyre nuk kemi pse ua kërkojmë këtë<br />
gjë.
Change language