4 - Portret

są małe i dla wielu bardzo kuszące. Przynoszą
nam chwilową rozkosz. Bywają bardzo różne,
brudu i lęku, ja rozszerzę tę płaszczyznę. Zacznę
jednak od pytania: czym cechują się cukiereczki?
Przede wszystkim tym, że są łatwe
w spożyciu, z przyjemnością po nie sięgamy,
Mian Mian pragnie „pozamieniać w cukiereczki”.
Sama wskazuje tylko (lub aż) na obszar
wygodnymi wytłumaczeniami przez długi czas
potrafią się świecić i kusić, niczym niewinne cukiereczki.
przez młodzieńcze kaprysy znaleźć drogę do
niebezpiecznych zabawek, które uzupełnione
na młodych ludzi w wielkich miastach) oczyma
dziecięcej świadomości, czyli przez pryzmat naiwności
i buntu, słabości i chodzenia po omacku.
Z punktu widzenia dziewczynki potrafiącej
odłącznie kojarzy mi się z wrażliwością dziecięcą.
Oglądamy świat wypełniony seksem, prostytucją,
alkoholizmem, narkotykami, przemocą,
wojnami gangów, AIDS (wszystkim, co czyha
szanghajskiej pisarki. Już w tych pierwszych
słowach odnajdujemy jej wrażliwość, która nie-
który wydaje mi się bardzo pomocny w omawianiu
„Cukiereczków”. Jest to esencja postawy
pewna, że zdołacie mnie za to pokochać” (s. 7).
Zacytowałam fragment rozdziału „Od autorki”,
wszystko znajdzie się wewnątrz mnie, pozamieniać
to w cukiereczki. A także dlatego, że jestem
wschodzie słońca powiedziałam sobie, że muszę
wchłonąć cały lęk i brud wokół, gdy zaś już
przerażenia, ukrytą za moimi uśmiechniętymi
oczyma. Powstała, ponieważ pewnego ranka o
„Tong”). „Książka ta ucieleśnia tę odrobinę łez,
których nie potrafiłam wypłakać, i tę odrobinę
„La la la” (1997) oraz powieści „Cukiereczki”
(2000) i „Panda Sex” (2004). Do Polski „Cukiereczki”
dotarły w 2007 roku za pośrednictwem
wydawnictwa W.A.B. (tytuł oryginału to
Mian Mian to chińska pisarka, w której dorobku
twórczym znajduje się zbiór opowiadań
w cukiereczki…
Pozamieniać to
Beata Biwan
południe Chin. Tam obydwie zaczęły swoją
przygodę z narkotykami, która przysporzyła im
punkt. Mian również nie ukończyła szkoły
średniej i wyjechała w celach zarobkowych na
momencie rzucenia przez nią szkoły i ucieczki
do Shenzhen. Jest to już pierwszy wspólny
Życie Hong i Mian ma dużo elementów
wspólnych. Historia bohaterki zaczyna się w
rzeczy się przed samą sobą przyznać, z wielu
wytłumaczyć.
łatwiej to zrozumieć, a tworząc historię Hong
(głównej bohaterki), Mian musiała do wielu
historia ma wiele wspólnego z moim dziełem,
ale nie z czytelnikiem” (s. 321). Nazywając coś,
książki Mian Mian podkreśla, że to nie jest historia
jej życia i dodaje: „[...] moja prawdziwa
można żyć. „Cukiereczki” nie są autobiografią,
ale z pewnością są autoterapią. Pod koniec
Mian Mian postanowiła przemienić brud i
lęk, który poznała. Jej celem stało się przetworzenie
swojego doświadczenia, żeby móc zrobić
z niego coś, co można przełknąć. Coś, z czym
go, przyprawionego nadzieją. Mian zyskała siłę.
Chce ją wykorzystać, a przede wszystkim pragnie
się nią dzielić.
Każdą w odmienny sposób. Wszystko to, co jest
negatywne, ma się zmienić w coś pozytywne-
chciałaby pozamieniać (a których z nazwy nie
wymienia w odautorskim wstępie do książki).
poświęcenie, chińską pop-kulturę, nocne życie
Szanghaju – to tylko część rzeczy, które Mian
Wszystko to, co zostanie przemienione w
cukiereczki, nabierze wszelkich ich cech. Narkotyki,
seks, miłość, doświadczenie, wspomnienia,
ból, lęk, pisanie, książkę, świadomość, egoizm,
papierkami, w które są opakowane. Dają tylko
złudzenie.
rozkoszy, którą nam przynoszą. Najczęściej nie
wiemy, co naprawdę się kryje pod kolorowym
co sprawia, że mogą wzbudzić nasze zainteresowanie.
Z drugiej zaś strony są zbyt małe, żeby
usatysfakcjonować. Zbyt krótka jest chwila
PORTRET25 - 103