Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com

More documents

Recommendations

Info

tetor 2008 Kisha dhe jeta 10 Dashuria e realizuar është vullneti i Hyjit, sepse vullneti 1 Hyjit është dashuria. Dashuria është bashkim, orientim drejt tjetrit. (MIVAN Rupik) Bijë dhe bija të Zotit njerëz vullnetmirë, jeta e njeriut ka si qëllim që ta gjejë, ta njoh dhe ti shërbejë ZOTIT. Rruga ku e gjejmë Atin Zot është rruga që vetë Biri i tij, Jezu Krishti na ka mësuar është rruga e dashurisë (Gjn13. 34-35). Po ju jap një urdhër të ri duani njëritjerrin siç ju desha un ju. Nëse ju e duan njeri tjetrin do t’ju njohin se jeni nxënësit e mi. Ne Bijat dashurisë Hyjnore e kemi edhe si porosi të themelueses sonë, Franciska Lehner, që dashurinë e zotit ta bëjmë të dukshme në botë. Për ketë dashuri ju flitet shume fëmijëve, të rinjve në katekeza dhe në tema të ndryshme të cilat mbahen në ambientet e kishës. Ketë dashuri ju dhuruam fëmijëve e të rinjve të Laçit gjatë gjithë vitit katekistik, dhe gjatë verës, në aktivitetet tona verore ku i patëm rreth 150 fëmijë të moshave të ndryshme që nga data 15-25 qershor. Nën udhëheqjen e m. Luiza Milani dhe m. Monika Kolbuqaj. Gjatë këtyre ditëve kemi shfrytëzuar çdo rast dhe çdo mënyrë që këta fëmijë të cilët shumica e tyre vijnë nga zonat e thella të Mirditës të mbushen me gëzim në praninë e zotit, dhe ti mbeten gjithmonë mirënjohës dashurisë se Zotit që na është dhuruar në vetë Birin e tij Jezu Krishtin. Historia e pinokut ka përcjellë gati një muaj (nga 07-07-08 deri 31-07-08) disa fëmijë të Shoqatës “Betania” në Bubq (Fushë Krujë) së bashku me 6 animatore dhe 5 ndihmëse; 3 vajza prej tyre janë rritur në Betania ndërsa 2 të tjera ishin italiane. Protagonistët e kësaj nisme kanë qenë 43 fëmijë nga 4 deri 13 vjeç të ndarë në grupe sipas moshës; ata jetojnë brenda strukturës dhe familjet e tyre nuk patën mundësi t’i merrnin me vete në kohën e verës. Prandaj vullnetarët e Shoqatës Betania, të cilët veprojnë përditë me këta të mitur, kanë dashur t’u ofruar një muaj të veçantë, të organizuar rreth përrallës së Pinokut, që përmbledh thirrjen e jetës dhe tundimet e saja. Njëkohësisht janë zhvilluar dy kampe të tjera tek Famullia Shën Mëhilli në fshatin Sukth. I kemi koordinuar së bashku, unë dhe tre Motrat Benediktine që jetojnë aty, mt. Irma (eprorja braziliane), mt. Aktivitet veror në Laç Gjithashtu, gjatë këtyre ditëve kemi trajtuar tema të ndryshme kulturore, edukative dhe fetare. Në fund të këtij aktiviteti kemi përgatitur një program kulturor e artistik, ku i kemi ftuar të gjithë prindërit dhe familjaret e fëmijëve të marrin pjesë në një mbrëmje festë dhe gëzimi, ku në këtë program kemi përgatitur këngë e valle, dramë dhe humor, dhe kështu kemi dhuruar dashuri dhe gëzim Nga Mt. Monika Kolbuqaj B.D.H. të shprehur në gjeste. Unë pas një viti katekistik në këtë famulli, kam pasur shumë kontakte me fëmijë, rinj e të reja të cilët shpesh të mbushur me plot vuajtje e probleme të ndryshme; kam menduar cili është mesazhi që Zoti i flet zemrës sime për një ungjillëzim të ri në këtë tokë martire në dobi të shëlbimit të të gjithë njerëzve e në dobi të kishës mbarë. Jeta jonë është para një urgjence e cila thërret dhe lëshon alarme; bëje dashurinë e zotit të dukshme sepse njerëzit janë të etur për ketë, dhe kërkojnë që jeta të flet ma shumë se fjala. Kemi një tokë të larë me gjak, kemi një terren ku mund te angazhohemi të gjithë. DUAJ DHE BËJ SOT, SE NDOSHTA NESËR ËSHTË VONE. Këtë aktivitet e pati edhe simotra jonë m. Valentina Dushi në Sanxhak nga data 8-16 gusht ku ishin 6 vullnetar nga Sllovenia se bashku me P. Tomoz Nikush, jezuit. Ata gjatë këtyre ditëve kanë punuar me shumë dashuri me fëmijët, ku i kanë mësuar shumë gjëra të bukura të artit dhe kulturës. Për çdo gjë që Zoti e bën në Kishën e vet, falënderimi i takon Atij, gjithashtu e falënderojmë Zotin i cili i thërret dhe i dërgon bijtë e vet si dëshmitarë të DASHURISE së Tij në botë. Aktivitete verore tek Shoqata Betania (Bubq – Fushë Krujë) dhe në Famullinë Shën Mëhilli (Sukth) Nga Don Francesco Guarnati
Tetor 2008 Kisha dhe jeta 11 Gjystina dhe mt. Flora (shqiptare). Bashkëpunëtorët tanë kanë qenë edhe 16 animatorë të rinj, në përgjithësi në moshën 16-17 vjeç, me të cilët jemi takuar që nga muaji qershor për programimin e aktiviteteve. Kampi i të vegjëlve ishte një përvojë krejtësisht e re për ata fëmijë në moshën 6-9 të fshatit. Përralla e Borbardhës na ka përcjellë për një javë (nga 30-06-08 deri 06-07-08); Borëbardha përfaqëson bukuria e vërtetë dhe mirësia e vërtetë që ne dëshirojmë. Dy javët e tjera të organizuara u kanë pëlqyer shumë fëmijëve dhe adoleshentëve që kanë marrë pjesë në Kampin Veror në Sukth (nga 21-07-08 deri 03-08-09). Hirushja e keqtrajtuar nga njerka dhe simotrat na ka mësuar respektin ndaj çdo qenieje njerëzore. Gjatë këtyre aktiviteteve verore nuk ka munguar kurrë momenti i lutjes dhe momenti i reflektimit, laboratori me punime të ndryshme, ashtu si edhe ekskursionet, loja, kënga, banset dhe... “merenda”! Caritasi Kombëtar na ka ndihmuar ekonomikisht për realizimin e Kampit “Pinoku” dhe Kampit “Hirushja”, duke na propozuar për reflektimin dhe sensibilizimin edhe temën e shfrytëzimit të grave dhe fëmijëve në Shqipëri. Faleminderit. Por një falënderim të veçantë i drejtojmë sidomos Zotit që na ka dhënë këto mundësi të edukojmë dhe të rritemi në fe. Shpresojmë që më ndihmën e Tij mund të përsërisim përvoja të tilla edhe vitin tjetër. In memoriam Q Pretash Kaçaj Nga: Franc Radoja Pas një sëmundjeje të rëndë, në moshën 85 vjeçare, ndërroi jetë në Tiranë më datë 30 tetor të këtij viti, besimtari i devotshëm, intelektuali i palodhur dhe linguisti shumë i vyer, Pretash Kaçaj. Pretashi lindi në Bajzë të Kastratit me 2 prill 1923 në një familje të mrekullueshme malësorësh, dhe si bir i një familjeje të tillë nuk kishte se si të mos e pasqyronte fortësinë e karakterit të malësorit të vërtetë edhe në të gjitha ditët e kalvarit të jetës së tij. Vitet e para të jetës së tij shkollore, i kreu në bankat e shkollës së fshatit të tij, për të shkuar e vazhduar edukimin e tij arsimor në gjimnazin françeskan “Illyricum”, e sikurse u shprehte vetë sa qe gjallë, ai studioi në atë gjimnaz, pikërisht në kohën kur drejtor i tij ishte i madhi Padër Gjergj Fishta, për të cilin fliste me aq shumë mallë, respekt dhe emocion. Në bisedat e vazhdueshme me të, ai nuk linte asnjëherë pa përmendur edhe profesorët e tij si Prof. Dr. Gjon Shllakun, P. Athanas Gegaj, P. Frano Kiri, P. Leon Kabashi, P. Danjel Gjeçaj., etj... . Që në moshë ende të vogël, merrte pjesë në korin e kishës së bashku edhe me kushëririn e tij, baritonin me famë shqiptare dhe botërore Luk Kaçaj. Që herët mësuan të interpretonin pothuajse gjithë repertorin klasiko-kishtar. Me shumë dhimbje dhe me buzë që i dridheshin nga malli, kujtonte pjesëmarrjen e tij në funeralin e atij që ishte shndërruar në udhërrëfyes të të gjithë të rinjve françeskan e më gjerë, pra Padër Gjergj Fishtës, në vitin 1940. Në vitin 1942 shkon për një vit formimi në kuvendin françeskan të Troshanit. Gjatë viteve të shkollës ndër fretër, përvetësoi në mënyrë shumë të mirë disa gjuhë të huaja si; greqishten e vjetër, latinisht, gjermanisht, italisht dhe frëngjisht. Në vitin 1945, e pikërisht me 4 dhjetor, me urdhër të qeverisë shqiptare, Pretashi së bashku me 42 kolegë të tjerë shkon në Kosovë për të hapur shkollat shqipe duke qëndruar atje deri në vitin 1948. Po në këtë vit kthehet në Shqipëri dhe fillon punën si mësues në fshatin Rrjodh të Malësisë së Madhe. Në periudhën 1949-1979, Pretashi punoi si mësues në shumë fshatra të zonës së Lezhës si; Kaçinar, Piraj, Shënkoll si dhe fshati i fundit ku punoi ishte Grykë Manati, por kësaj periudhe i takon edhe burgu stërmundues. Dhe do të ishte pikërisht viti 1951, në të cilin ndërkohë që po jepte mësim në shkollën e Kaçinarit, kur e arrestuan në shkollë duke i’a lidhur duart me një tel të ndryshkur. Arsyeja? Arratisja e vëllait të tij Prekës. Që nga ai çast nis edhe rruga e gjatë e kalvarit të mundimeve të kësaj familjeje. Gjatë kësaj periudhe ai pa me sytë e vet tmerret poshtëruese të burgjeve të Lezhës, Shkodrës, Durrësit e Tepelenës. Nga jeta në burg, -kujtonte Pretashi, - e tmerrshme ishte dita e shokëve që nuk arrinin të realizonin normën pasi ishin të vjetër ose të sëmurë, e vjetërsisë apo sëmundjes i shtohej edhe dajaku në mbrëmje para se me fjetë. Me shumë kënaqësi nga burgu, kujtonte vetëm ditët që arrinte të realizonte normën edhe për D. Nikollë Mazrrekun, P. Leon Kabashin, P. Zef Pllumin., etj..., pasi duke qenë më i ri se ata, mundte të lëvizte disa lopata material më shumë e kështu ata merrnin disa të rrahura më pak. Gjithashtu me shumë dhimbje kujtonte ditët kur në burgun e Tepelenës, i erdhi lajmi i vdekjes së babait të tij, por që nuk arriti as të shkonte për ta përcjellur për në banesën e fundit. Besoj kjo nuk do koment. Pas lirimit nga burgu, Pretashi shkoi të jetonte në Bajzë pranë farefisit të vet, edhe pse tashmë nuk kishte as shtëpi dhe asnjë pronë sado të vogël, por i duhej ta fillonte gjithçka nga fillimi. Gëzimi i vetëm i tij në gjithë ato vite të tmerrshme, sikurse shprehej ai vetë, ishte Katerina, gruaja e tij, si dhe dhurata prej shtatë fëmijësh që Zoti i kishte bërë, e që Katerina me gjithë vuajtjet e një gruaje heroinë arriti që ti rriste me shumë nder dhe dinjitet. Pas daljes së tij në pension, Pretashi iku nga Bajza e Kastratit dhe u vendos së bashku me familjen e tij në Ishull të Lezhës, ku me shumë mundë, arriti të krijonte një jetë modestë e dinjitoze për familjen e tij. Më pas, nga 1994 dhe deri në mbarim të ditëve të jetës së tij jetoi në Tiranë, bashkë më djalin e tij të vogël Salvadorin, ishfutbollistin e talentuar të kombëtares sonë. Gjatë ditëve të sëmundjes së tij, kërkoi vazhdimisht të kishte pranë meshtarin, pasi vetë shpesh herë e thoshte se, pa rrëfim dhe kungim, jeta e tij nuk do të kishte asnjë kuptim. Dhe ashtu ndodhi në të vërtetë: i pajtuar me njerëzit nëpërmjet rrëfimit, i forcuar për falje nëpërmjet kungimit, me 30 tetor mbylli sytë për këtë jetë, për ti hapur për në jetën e pasosur. Pushoftë ne paqe!
Page 1 and 2: Kjo është dita që na e dhuroi Zo
Page 3 and 4: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 3 Kjo ës
Page 5 and 6: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 5 Shtegti
Page 7 and 8: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 7 është
Page 9: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 9 Takimi

Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?