Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com

More documents

Recommendations

Info

tetor 2008 Kisha dhe jeta 8 Shën Pali, misionari më i madh i të gjitha kohrave Nga Dom Marjan Lumçi vijon nga numri i kaluar Kohëzgjatja e misioneve nëpër qytete Një lexim pak i shpejtë i Veprave të Apostujve të bën të krijosh idenë se shën Pali kalonte shumë shpejt nga njëri qytet në tjetrin. Përkundrazi, misionet e tija në një qytet zgjateshin me muaj e shpesh herë me vite. Për misionin në Siri (Antioki) V.Ap 11,26 flitet se zgjati një vit. Misioni në Maqedoni dhe në Akaia zgjati tre vjet, prej vitit 49 deri në vitin 51. Në atë kohë shën Pali themeloi katër bashkësi: Filipin, Selanikun, Berean dhe Korintin. Misioni në Azi, prej vitit 52 deri në 55, u përqendrua në Efes, aty ku edhe shën Pali punoi për tre vite më radhë (V.Ap 20,31): mësoi për tre muaj në sinagogë (V.Ap 19,8), dy vjet në shkollën e Tiranos. Ky misionar e dinte mirë se si dhe se ku duhej ta kalonte kohën për tu transmetuar njerëzve fenë në Jezu Krishtin. Si komunikon shën Pali? Frytshmëria e madhe e apostullit, mbase na bën edhe që ta kemi lakmi! Sikurse e kemi parë, ky Apostull është si një vazo argjile i dobët. Por në të banon forca e Hyjit me veprimin e Shpirtit Shejt. Pali bën gjithçka për Ungjillin e nëpërmjet Ungjillit. Kjo shpallje e Ungjillit bëhet nëpërmjet dy formave: predikimit dhe ushtrimit të karizmave. Gjithçka për Ungjillin e nëpërmjet Ungjillit. Kushti kryesor për ushtrimin e misionit sipas apostullit, është koherenca e jetës. Vetë jeta e tij duhet të jetë shpallje e Ungjillit. Pali e shpreh këtë koncept në një mënyrë interesante. Ai nuk do që të jetë barrë për bashkësitë që viziton për tu shpallur Ungjillin, por në të njëjtën kohë thotë se predikuesi ka të drejtë më jetu në sajë të predikimit të tij. Bashkësia e vetme nga e cila ai pranon një mbështetje financiare është bashkësia e Filipit. Ndërsa shën Pali ishte në burg, kjo bashkësi e ndihmon me ushqimet e nevojshme sa për të mbijetuar. Të burgosurit aso kohe, shpesh herë ushqeheshin vetëm me ushqimin që u sillnin familjet e tyre! I burgosur, Pali nuk mund të merrej me punimin e tendave. Predikimi Shën Pali është mësues i predikimit. Nga leximi i letrave të tija, të krijohet ideja sikur shën Pali fliste shpejt, drejtëpërdrejtë, pa u menduar shumë, me fjalë të tjera “i frymëzuar” nga Shpirti Shejt, pra në kontrast të plotë me rektorët sofistë të kohës. Është krejtësisht e kundërta. ! Kor 2,1-5 na tregon më së miri mekanizmin e predikimit të tij. Sigurisht, Pali i kundërvihej asaj retorike boshe, që kërkonte vetëm thjesht shkëlqimin e relatorit, por vetë ai vjen nga një shkollë e mirë dhe e njeh shumë mirë efektshmërinë e aplikimit të retorikës greke. Ai të gjitha këto njohuri i vendosë në shërbim të Ungjillit. Dhe është pikërisht kapitulli i dytë i letrës drejtuar Korintasve që na jep një ide më të qartë mbi atë se ku bazohej predikimi i tij. Duke qëndruar kritik ndaj artit të të diskutuarit, Pali zhvillon teologjinë e predikimit. Apostulli na kujton para së gjithash së misioni i tij është të shpallë Ungjillin, dhe në të Krishtin si Mesia, por në të njëjtën kohë një Mesi të kryqëzuar. Kjo shpallje e vdekjes së Zotit është qendrore në predikimin e tij. Ata që marrin pjesë në tryezën e Zoti shpallin vdekjen e tij (1 Kor 11,26). Pali nuk kërkon, sikurse bëjnë oratorët e kohës, të kënaqë auditorin me fjalë të bukura dhe pastaj të largohet nga mesazhi i Ungjillit. Atij i intereson shpallja e misterit të Krishtit të kryqëzuar. Këtu qëndron e gjithë përmbajtja e mesazhit të tij. Ai vetë e mishëron këtë realitet. Krishti i kryqëzuar jeton në të (Gal 2.20). Përtej kontekstit historik i cili është kushtëzues sa i përket bisedave të Apostullit, mund të vëmë në dukje disa elementë të rëndësishëm të për shpalljen e Ungjillit. Mesazhi i tij përqendrohet mbi misterin e Kryqit, që do të thotë mbi shëlbimin. Fryti i shpalljes është feja, dhe jo thjeshtë bindja e auditorit me fjalë të bukura. Feja në shën Palin karakterizohet nga bindja (Rom 1,18). Kjo fe është bashkimi i njeriut me fjalën dhe më personin e Krishtit. E gjithë kjo është fryt i veprës së Shpirtit Shejt i cili është folësi i vërtetë, i mishëruar në personin e misionarit. Karizmat dhe mrekullitë Çështja e karizmave dhe e mrekullive nuk duhet të nënvlerësohet, por as edhe të mbivlerësohet. Veprat e Apostujve na ndihmojnë të ndërgjegjësohemi se mrekullitë nuk janë shkaku kryesor i ungjillëzimit, edhe pse shpesh herë kontribuojnë shumë për të. Kur turmat kthehen, kjo nuk ndodhë për shkak të ndonjë mrekullie, por në radhë të parë si pasojë e fjalës ë predikimit. Ndodh shpesh herë se disa mrekulli edhe nuk kuptohen si duhet dhe bëhen shkak për ngatërresa. Mjafton të kujtojmë shërimin e një të paralizuari në Listër, V.Ap 14. Banorët e qytetit kishin menduar për një moment, se Pali dhe Barnaba ishin Zotat Zeus dhe Ermes! Menjëherë pas kësaj ndodhie, thuhet se Palin e godasin me gurë. Ndërsa në V.Ap 28, Pali, i kafshuar nga një gjarpër nuk vdes. Dëshmitarët nuk kthehen në krishterim, por thjesht shikojnë njëri tjetrin si për të thënë se Pali është një zot. Megjithatë, mrekullitë dhe karizmat nuk duhet të nënvlerësohen apo të konsiderohen si jo ekzistuese apo të kota. E gjithë historia e shpalljes së Ungjillit është e mbushur nga këto dhurata të Shpirtit Shejt, që në rrugë të zakonshme apo të jashtëzakonshme sjellin jo besimtarët në fe. Për tu bindur për këtë mjafton të lexojmë 1 Kor 12-14. Pali, në letrat e tija flet pak për mrekulli, me përjashtim të fjalimit të tij mbi karizmat në 1 Kor 12-14 si dhe në 1 Kor 2,4. Vetëm Veprat e Apostujve dëshmojnë për realitetin e tyre. Por, duhet pranuar se, edhe pse shpesh herë keqkuptohen nga të pranishmit, ato janë edhe burim kthimi. Shërimi i të paralizuarit në Lidda dhe ringjallja e Tabitës në Giaffa (V.Ap 9,32-43), çlirimi në mënyrë të mrekullueshme i Palit dhe i Silës (V.Ap 16,25-34). Në V.Ap 14,3, Pali dhe Barnaba ungjillëzojnë Ikonin. Aty thuhet se ata “flisnin me besim të madh në Zotin, i cili i bënte dëshmi predikimit të tyre me hirin e tij dhe nëpërmjet tyre bëheshin shumë shenja dhe mrekulli”
Tetor 2008 Kisha dhe jeta 9 Takimi i përmuajshëm i meshtarëve, rregulltarëve dhe rregulltarëve të Arkidioqezës sonë Nga Dom Mark Tusha Me 06-10-2008 në Katedralen e Shën Palit në Tiranë u bë takimi i klerit dioqezan të Tiranë-Durrësit në praninë e Arqipeshkvit Metropolitan Imzot Rrok Mirdita dhe të Ipeshkvit Ndihmës George Frendo. Ky takim u nda në dy momente: i pari është momenti i konferencës dhe i njoftimeve. I dyti Mesha Shenjte e udhëhequr nga Nunci i ri Apostolik S. E. Imzot Ramiro Moliner Ingles. Tani po ju paraqesim në mënyrë më të zgjeruar konferencën e mbajtur nga Rektori i seminarit dioqezan Shkodër p. Mario Imperatori sj, ku paraqiti predikimin e tij mbi jetën e Shën Palit, me titull “Predikimi i Ungjillit” Pagëzimi dhe Eukaristia. Për Palin predikimi i Ungjillit është një sakrament i mirëfilltë. Fjala e predikimit bëhet shenjë e efektshme e shpëtimit, “sepse ajo është dëftim i Shpirtit Shenjt dhe i fuqisë” (1 kor 2,4) është “ fuqia e Hyjit për shëlbimin e atij, që beson” (Rom 1-16). Pali pohon: “ Krishti nuk më dërgoi të pagëzoj, por të predikoj Ungjillin” (1 Kor 1,17). “Kushdo që predikon zëvendëson Krishtin, është shenjë e tij” sipas hirit, që Hyji më ka dhënë, unë porsi arkitekt i mirë, vura themelin, një tjetër vazhdon me mur mbi të, por secili t’ia vërë mendjen si ndërton.”(1 Kor 3,6,10) Siç pohon vetë Pali, “pra, besimi vjen nga predikimi, e predikimi është shpallje e Fjalës së Zotit” (Rom 10,17) • Feja që lind nga dëgjimi nuk “themelohet në dijen njerëzore, por me fuqinë e Hyjit” (1 Kor 2,5) dhe mundëson arsyen e Shpirtit Shenjt (Gal 3,5) “Jetoj, por jo unë, në mua jeton Krishti. E këtë jetë që tani e jetoi në trup, e jetoi në fenë e Birit të Hyjit, i cili më deshi dhe flijoi vetveten për mua” (Gal 2,20) • Pali pohon urgjencën e një harmonie të saktë dhe të frytshme të predikimit, fesë dhe pagëzimit: “Të gjithë jemi bijtë e Hyjit në fuqi të fesë në Jezu Krishtin, sepse gjithësa jemi pagëzuar në Krishtin – me Krishtin jemi veshur” (Gal 3, 26-27) Pali me thënien “të qenit në Krishtin” i referohet vdekjes së tij, duke lidhur mëkatin, vdekjen, jetën. • Ai shkruan: “të gjithë sa jemi të pagëzuar në Jezu Krishtin, jemi pagëzuar me vdekjen e tij”. (Rom 6,3), jemi varrosur më Të në vdekje, d.m.th “krejtësisht bashkuar me Të, me një vdekje të ngjashme me të tijën” (Rom 6,5). Bëhet fjalë për atë vdekje nëpërmjet të cilës Krishti është bërë. “Ai vetë Mallkim – sepse është shkruar: I mallkuar është gjithkush varet në kryq” (Gal 3,13). Duke vdekur kështu, si një mëkatar, Biri ka bashkëndarë me ne deri në fund fatin tonë, deri në atë pikë sa “Hyji për ne bëri mëkat, në mënyrë, që në Të ne të bëhemi drejtësi e Hyjit” (2Kor 5,21) deri në atë pikë sa ka vuajtur në mishin e tij dhe ka bërtitur me gojën e vet lartësinë tonë të dënueshme nga Hyji Atë. Është vdekja e Krishtit, që i jep kuptim pagëzimit tonë. As mëkati nuk bëhet ndalesë në bashkësinë me të sepse në Krishtin, Qengjin e pafajshëm, Hyji na ka shoqëruar deri në vdekjen tonë si mëkatarë. • Pas vdekjes është jeta e re në trishtimin e ngjallur, Shpirti Shenjt. Pali thotë: “Vetë Shpirti Shenjt dëshmon bashkë me Shpirtin tonë se jemi fëmijët e Hyjit” (Rom 8, 15- 16) Jeta e re në Shpirti Shenjt është jetë birnore, e futë pagëzimin në intimitetin e marrëdhënies mes Atit e Birit. • Pali Shkruan: “ Nëse Shpirti i Atij që e ngjalli nga të vdekurit Jezusin banon në ju, atëherë Ai që e ngjalli Krishtin prej të vdekurve, do t’i japë jetë edhe trupave tuaj të vdekshëm me anë të shpirtit të vet, që banon në ju” (Rom 8,11) • Por pagëzimi zotëron edhe një përmasë thellësisht Kishtare, Eukaristinë, që ushqen dhe zhvillon të qenit një trup i vetëm të filluar me pagëzim. Pali thotë: “Kushdo ha bukën ose pi kelkun e Zotit padenjësisht do të jetë fajtor i Trupit dhe i Gjakut të Zotit” (1 Kor 11,26-27) Secili duhet të shqyrtojë veten e vet, sepse do ta hajë e do të pijë dënimin e vet. Sipas Palit, qëllimi kryesor i Eukaristisë dhe kremtimi javor i saj është krijimi i njësive së trupit krishterë të Krishtit. Po e mbyllë me thënien e tij: “Edhe në qoftë se duhet, që gjaku im të derdhet si fli njomëze e shërbesës hyjnore për fenë tuaj, jam i kënaqur dhe galdoj bashkë me ju” 2 Tim 4,6 10 gjëra për të cilat Hyji nuk do t'ju pyesë atë ditë ... Hyji nuk do t'ju pyesë çfarë makine keni drej tuar. Do t'ju pyesë sa njerëz keni drejtuar në rrugën e duhur. … Hyji nuk do të kërkojë sa m2 ishte shtëpia juaj, do t'ju pyesë se sa njerëz keni mirëpritur me dashuri në shtëpinë tuaj. … Hyji nuk do t'ju pyesë sa rroba keni pasur në dollapin tuaj, do t'ju pyesë se për sa njerëz jeni munduar që të vishen. ... Hyji nuk do t'ju pyesë se sa rrogë të madhe keni pasur. Do t' ju pyesë nëse keni bërë kompromise të këqija për ta arritur. ... Hyji nuk do t'ju pyesë çfarë shkolle keni pasur. Do t'ju pyesë nëse e keni kryer punën tuaj sa më mirë që keni mundur. ... Hyji nuk do t'ju pyesë sa miq keni pasur. Do t'ju pyesë se për sa njerëz keni qenë një mik i vërtetë. ... Hyji nuk do t'ju pyesë çfarë fqinjësh kishit. Ai do t'ju pyesë se sa jeni kujdesur për të afërmit tuaj. ... Hyji nuk do t'ju pyesë se çfarë ngjyre ka pasur lëkura juaj, do të pyesë se çfarë ndjenjash dhe çfarë karakteri keni pasur. ... Hyji nuk do t'ju pyesë se përse ju ka marrë kaq gjatë për të kërkuar shëlbimin. Ai do t'ju çojë me dashuri në shtëpinë tuaj në Parajsë. ... Hyji nuk do t'ju pyesë sa njerëzve ua keni tre guar këtë tekst. Ai e njeh vendimin tuaj.
Page 1 and 2: Kjo është dita që na e dhuroi Zo
Page 3 and 4: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 3 Kjo ës
Page 5 and 6: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 5 Shtegti
Page 7: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 7 është
Page 11 and 12: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 11 Gjysti

Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?