Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com
Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com
Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
tetor 2008 Kisha dhe jeta<br />
6<br />
Monsinjor, si e pritet vendimin e Vatikanit për<br />
të shërbyer në Shqipëri?<br />
Para se të emërohesha për të shërbyer në Shqipëri, isha<br />
Nunc Apostolik në Etiopi për rreth katër vjet e gjysmë<br />
dhe kur më komunikuan transferimin në Shqipëri,<br />
vendimin e Selisë së Shenjtë e prita më shumë gëzim.<br />
Ne jeni në dispozicion të Papatit dhe një vendim <strong>që</strong> e<br />
merr ai e konsiderojmë si të ardhur nga <strong>Zoti</strong> dhe jemi<br />
të gatshëm për të shërbyer kudo dhe të angazhuar për<br />
të bërë më të mirën në misionin <strong>që</strong> <strong>na</strong> caktohet. U<br />
gëzova shumë edhe për faktin, se tashmë, isha akoma<br />
më afër Vatikanit dhe Spanjës <strong>që</strong> <strong>është</strong> vendi nga kam<br />
origjinën. Për mua perso<strong>na</strong>lisht, ardhja në Shqipëri,<br />
<strong>është</strong> një moment mjaft i rëndësishëm në jetën time.<br />
Para nisjes për Shqipëri jeni takuar me Atin e<br />
Shenjtë Papa Benediktin XVI. A ju ka dhënë<br />
ndonjë porosi të veçantë për Shqipërinë?<br />
Nunci Apostolik, kur transferohet nga një vend<br />
në një vend tjetër, pikë së pari takohet me Papën.<br />
Unë e kam takuar Papa Benediktin XVI në Castelgandolfo,<br />
më 25 shtator. Unë para se të vija<br />
në Shqipëri i kërkova Atit të Shenjtë nëse kishte<br />
një mesazh special për popullin shqiptar dhe për<br />
Kishën Katolike në Shqipëri e për komplet vendin.<br />
Ai më tha <strong>që</strong> të bëja të pamundurën <strong>që</strong> së bashku<br />
me ipeshkvijtë, me priftërinjtë dhe me njerëzit e<br />
klerit për të inkurajuar dhe ndihmuar njerëzit <strong>që</strong><br />
asnjëherë të mos e humbasin shpresën. Shqipëria<br />
<strong>është</strong> një popull <strong>që</strong> ka vuajtur shumë dhe ka qenë<br />
kjo shpresë <strong>që</strong> e ka mbajtur të gjallë dhe ruajtja<br />
e shpresës <strong>është</strong> shumë e rëndësishme për këtë<br />
popull të vuajtur. Shpresa nuk duhet humbur<br />
asnjëherë. Shpresa <strong>është</strong> një enciklikë e Papës <strong>që</strong><br />
do të botohet shumë shpejt. Enciklika e parë ka<br />
qenë e Dashurisë. Fjala e parë <strong>që</strong> më tha, ishte<br />
ruajtja e shpresës ku të gjithë të angazhohemi të<br />
sforcohemi <strong>që</strong> të mos e humbim shpresën. Fjala<br />
e dytë e rëndësishme <strong>që</strong> më ka thënë ka qenë,<br />
falja. Duhet falje me <strong>që</strong>llim <strong>që</strong> të shërojmë plagët<br />
e së kaluarës. Dhe për të kuruar dhe harruar të<br />
shkuarën e dhimbshme të këtij populli duhet falje.<br />
Nuk duhet vetëm të kalojmë kohën si faqe historie,<br />
por duhet të falim njëri tjetrin. Si të krishterë kemi<br />
marrë mësimin nga Jezusi se duhet të falim edhe<br />
ata <strong>që</strong> <strong>na</strong> kanë bërë keq dhe <strong>na</strong> kanë bërë të vuajmë.<br />
Në këtë hap duhet të ecë kisha dhe sho<strong>që</strong>ria<br />
dhe vetëm në këtë mënyrë fillojmë një kapitull të<br />
ri në marrëdhëniet sho<strong>që</strong>rore dhe në histori. Nëse<br />
nuk ka falje, urrejtja <strong>që</strong>ndron në zemrat e njerëzve<br />
dhe prishet raporti i harmoninë, paqes e dashurisë<br />
në mes një populli. Fjala e tretë <strong>që</strong> më ka thënë<br />
ka qenë fjala: Paqe, e cila vjen nëse punohet dhe<br />
angazhohemi për të përmbushur dy fjalët e para të<br />
Shpresës dhe të Faljes. Pa shpresë të gjallë dhe pa<br />
falje nuk mund të kemi paqe të vërtetë. Paqja <strong>që</strong><br />
dëshiron, Vatikani, Kisha dhe e gjithë Shqipëria<br />
nuk <strong>që</strong>ndron në paqen e luftës, por flitet për një<br />
dhuratë të <strong>Zoti</strong>t. Paqja <strong>është</strong> fillimi i progresit dhe<br />
zhvillimit të një individi dhe e sho<strong>që</strong>risë.<br />
Si e vlerësoni tolerancën fetare në Shqipëri,<br />
<strong>është</strong> tolerancë apo bashkëjetesë?<br />
Edhe pse kam pak kohë <strong>që</strong> jam këtu në Shqipëri,<br />
kam përshtypjet më të mira për tolerancën fetare.<br />
Kam pasur fatin të takohem me disa nga liderët e<br />
komunitetit Mysliman me rastin e Festës së Fiter<br />
Bajramit dhe përshtypja ime ka qenë shumë pozitive.<br />
Më pritën me shumë respekt dhe mikpritje.<br />
Edhe fjalët <strong>që</strong> shkëmbyen ishin shumë të sinqerta<br />
siç dilnin nga zemra. Fjalë të qeta dhe shumë bujare;<br />
jo fjalë të fjalorit zyrtar, por fjalë shumë<br />
mi<strong>që</strong>sore dhe të sinqerta. Me kaq sa kam kuptuar<br />
dhe parë unë, ka më shumë se tolerancë. Ka një<br />
dëshirë në popullin besimtar për të jetuar bashkë në<br />
harmoni e paqe. Ka dëshirë për të punuar bashkë,<br />
për të ndihmuar njëri-tjetrin në ecjen përpara dhe<br />
në zhvillimin e sho<strong>që</strong>risë. Impresioni im <strong>është</strong><br />
shumë pozitiv dhe kjo tolerancë <strong>është</strong> një vlerë e<br />
madhe e sho<strong>që</strong>risë.<br />
Rasti i tolerancës fetare <strong>që</strong> ofron Shqipëria, a<br />
<strong>është</strong> një shembull për vendet e tjera?<br />
Unë mendoj se ky shembull <strong>që</strong> jep Shqipëria në bashkëjetesën<br />
dhe tolerancën fetare duhet të merret si pikë<br />
referimi edhe për vendet e tjera. Në Etiopi, ku kam<br />
shërbyer para se të vija në Shqipëri, kishte besime të<br />
ndryshme, dhe në disa raste kemi pasur disa trazime<br />
të vogla, por <strong>që</strong> me ndihmën e <strong>Zoti</strong>t dhe të krerëve të<br />
religjioneve, këto trazime u shuan. Shqiptarët kanë<br />
pasur bashkëjetesë gjithmonë dhe nëse ecet në këtë<br />
rrugë, Shqipëria do të jetë shembulli i mirë edhe për<br />
vendet e tjera për tolerancën e besimeve fetare.<br />
Si janë marrëdhëniet e sotme mes Shqipërisë<br />
dhe Vatikanit?<br />
Raportet e Shqipërisë me Vatikanin janë marrëdhënie<br />
shumë të mira. Pas rrëzimit të diktaturës dhe<br />
me ardhjen e Papa Gjon Palit II, mes Shqipërisë<br />
dhe Vatikanit u vendosën marrëdhëniet në mes dy<br />
shteteve. Raportet janë shumë mi<strong>që</strong>sore dhe të forta<br />
si me shtetin e aq më shumë me Kishën, <strong>që</strong> <strong>është</strong> një<br />
element shumë i rëndësishëm i zhvillimit dhe integrimit<br />
të sho<strong>që</strong>risë. Marrëdhëniet janë përforcuar<br />
edhe me vizitat <strong>që</strong> kanë bërë drejtuesit më të lartë<br />
të shtetit shqiptar në Selinë e Shenjtë dhe në këtë<br />
mënyrë janë forcuar marrëdhëniet mes Shqipërisë<br />
dhe Vatikanit. Unë shpresoj <strong>që</strong> këto marrëdhënie<br />
mi<strong>që</strong>sie do të intensifikohen edhe më shumë.<br />
Si e shikon gjendjen e Kishën katolike në Shqipëri?<br />
Kisha Katolike ka ardhur nga një epokë diktatoriale<br />
shumë e vështirë në të cilën u dëmtua shumë. Vetëm<br />
shpresa e ka mbajtur të gjallë edhe sot. Me ruajtjen<br />
e forcës dhe të shpresës, doli edhe më energjike<br />
e di<strong>na</strong>mike dhe e konsoliduar. Kisha ka dhënë<br />
një ndikim të madh në sho<strong>që</strong>ri. Në shumë qytete<br />
po rindërtohen objekte fetare dhe po bëhet një<br />
rimëkëmbje e madhe e kishës. Kisha po rinovohet<br />
dhe po bëhet akoma më e pranishme dhe po luan<br />
një rol në zhvillimin e sho<strong>që</strong>risë qoftë shpirtërisht<br />
por edhe nga a<strong>na</strong> kulturore.<br />
Shpirti im e madhëron <strong>Zoti</strong>n<br />
Nga don Dominik Qerimi<br />
Fort të dashur besimtarë,<br />
fort të dashur miq,<br />
Kisha e Re e "Zojës Ndihmëtare në Tiranë"<br />
E gëzofshim!<br />
nëse ka një rast në të cilin fjala e <strong>Zoti</strong>t bëhet pjesë<br />
e ndjenjave dhe të lutjes së shpirtit tonë, atëherë ky<br />
<strong>është</strong> ai çast; ky <strong>është</strong> momenti në të cilin lutja e Marisë<br />
“Shpirti im e madhëron <strong>Zoti</strong>n, shpirti im me hare i<br />
brohoret Hyjit shëlbuesit tim”, <strong>është</strong> bërë dhe vazhdon<br />
të jetë zëri i lutjes dhe i falënderimit tonë drejtuar <strong>Zoti</strong>t,<br />
për dhuratën e paçmueshme <strong>që</strong> <strong>na</strong> e ka bërë duke <strong>na</strong><br />
dhuruar një Tempull të ri të <strong>Zoti</strong>t, një shtëpi të <strong>Zoti</strong>t e<br />
të njeriut, një shtëpi ku <strong>Zoti</strong> dhe njeriu mund të takohen<br />
qoftë ne heshtjen e lutjes e qoftë ne takimin e tryezës<br />
Eukaristike, në të cilën Hyji bëhet ushqim i shpirtit tonë<br />
në shpalljen e Fjalës së Tij dhe në flijimin eukaristik të<br />
mishit dhe të gjakut të Birit të tij.<br />
“Shpirti im e madhëron <strong>Zoti</strong>n...” klithi me gëzim<br />
Maria, kur Biri i Hyjit mori banesën e vet në kraharorin<br />
e saj dhe u mishërua duke u bërë njëri prej nesh.<br />
“Shpirti ynë e madhëron <strong>Zoti</strong>n ...” brohorasim me<br />
hare ne sot për praninë e <strong>Zoti</strong>t në mesin tonë nëpërmjet<br />
Kishës së re kushtuar Zojës Ndihmëtare.<br />
Prandaj me të drejtë e bëjmë tonën edhe lutjen<br />
e psalmistit: “<strong>Kjo</strong> <strong>është</strong> <strong>dita</strong> <strong>që</strong> <strong>na</strong> e <strong>dhuroi</strong> <strong>Zoti</strong>, të<br />
gëzojmë dhe të galdojmë në të” (PS 118 /117/), kjo
Change language