Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com

More documents

Recommendations

Info

tetor 2008 Kisha dhe jeta 6 Monsinjor, si e pritet vendimin e Vatikanit për të shërbyer në Shqipëri? Para se të emërohesha për të shërbyer në Shqipëri, isha Nunc Apostolik në Etiopi për rreth katër vjet e gjysmë dhe kur më komunikuan transferimin në Shqipëri, vendimin e Selisë së Shenjtë e prita më shumë gëzim. Ne jeni në dispozicion të Papatit dhe një vendim që e merr ai e konsiderojmë si të ardhur nga Zoti dhe jemi të gatshëm për të shërbyer kudo dhe të angazhuar për të bërë më të mirën në misionin që na caktohet. U gëzova shumë edhe për faktin, se tashmë, isha akoma më afër Vatikanit dhe Spanjës që është vendi nga kam origjinën. Për mua personalisht, ardhja në Shqipëri, është një moment mjaft i rëndësishëm në jetën time. Para nisjes për Shqipëri jeni takuar me Atin e Shenjtë Papa Benediktin XVI. A ju ka dhënë ndonjë porosi të veçantë për Shqipërinë? Nunci Apostolik, kur transferohet nga një vend në një vend tjetër, pikë së pari takohet me Papën. Unë e kam takuar Papa Benediktin XVI në Castelgandolfo, më 25 shtator. Unë para se të vija në Shqipëri i kërkova Atit të Shenjtë nëse kishte një mesazh special për popullin shqiptar dhe për Kishën Katolike në Shqipëri e për komplet vendin. Ai më tha që të bëja të pamundurën që së bashku me ipeshkvijtë, me priftërinjtë dhe me njerëzit e klerit për të inkurajuar dhe ndihmuar njerëzit që asnjëherë të mos e humbasin shpresën. Shqipëria është një popull që ka vuajtur shumë dhe ka qenë kjo shpresë që e ka mbajtur të gjallë dhe ruajtja e shpresës është shumë e rëndësishme për këtë popull të vuajtur. Shpresa nuk duhet humbur asnjëherë. Shpresa është një enciklikë e Papës që do të botohet shumë shpejt. Enciklika e parë ka qenë e Dashurisë. Fjala e parë që më tha, ishte ruajtja e shpresës ku të gjithë të angazhohemi të sforcohemi që të mos e humbim shpresën. Fjala e dytë e rëndësishme që më ka thënë ka qenë, falja. Duhet falje me qëllim që të shërojmë plagët e së kaluarës. Dhe për të kuruar dhe harruar të shkuarën e dhimbshme të këtij populli duhet falje. Nuk duhet vetëm të kalojmë kohën si faqe historie, por duhet të falim njëri tjetrin. Si të krishterë kemi marrë mësimin nga Jezusi se duhet të falim edhe ata që na kanë bërë keq dhe na kanë bërë të vuajmë. Në këtë hap duhet të ecë kisha dhe shoqëria dhe vetëm në këtë mënyrë fillojmë një kapitull të ri në marrëdhëniet shoqërore dhe në histori. Nëse nuk ka falje, urrejtja qëndron në zemrat e njerëzve dhe prishet raporti i harmoninë, paqes e dashurisë në mes një populli. Fjala e tretë që më ka thënë ka qenë fjala: Paqe, e cila vjen nëse punohet dhe angazhohemi për të përmbushur dy fjalët e para të Shpresës dhe të Faljes. Pa shpresë të gjallë dhe pa falje nuk mund të kemi paqe të vërtetë. Paqja që dëshiron, Vatikani, Kisha dhe e gjithë Shqipëria nuk qëndron në paqen e luftës, por flitet për një dhuratë të Zotit. Paqja është fillimi i progresit dhe zhvillimit të një individi dhe e shoqërisë. Si e vlerësoni tolerancën fetare në Shqipëri, është tolerancë apo bashkëjetesë? Edhe pse kam pak kohë që jam këtu në Shqipëri, kam përshtypjet më të mira për tolerancën fetare. Kam pasur fatin të takohem me disa nga liderët e komunitetit Mysliman me rastin e Festës së Fiter Bajramit dhe përshtypja ime ka qenë shumë pozitive. Më pritën me shumë respekt dhe mikpritje. Edhe fjalët që shkëmbyen ishin shumë të sinqerta siç dilnin nga zemra. Fjalë të qeta dhe shumë bujare; jo fjalë të fjalorit zyrtar, por fjalë shumë miqësore dhe të sinqerta. Me kaq sa kam kuptuar dhe parë unë, ka më shumë se tolerancë. Ka një dëshirë në popullin besimtar për të jetuar bashkë në harmoni e paqe. Ka dëshirë për të punuar bashkë, për të ndihmuar njëri-tjetrin në ecjen përpara dhe në zhvillimin e shoqërisë. Impresioni im është shumë pozitiv dhe kjo tolerancë është një vlerë e madhe e shoqërisë. Rasti i tolerancës fetare që ofron Shqipëria, a është një shembull për vendet e tjera? Unë mendoj se ky shembull që jep Shqipëria në bashkëjetesën dhe tolerancën fetare duhet të merret si pikë referimi edhe për vendet e tjera. Në Etiopi, ku kam shërbyer para se të vija në Shqipëri, kishte besime të ndryshme, dhe në disa raste kemi pasur disa trazime të vogla, por që me ndihmën e Zotit dhe të krerëve të religjioneve, këto trazime u shuan. Shqiptarët kanë pasur bashkëjetesë gjithmonë dhe nëse ecet në këtë rrugë, Shqipëria do të jetë shembulli i mirë edhe për vendet e tjera për tolerancën e besimeve fetare. Si janë marrëdhëniet e sotme mes Shqipërisë dhe Vatikanit? Raportet e Shqipërisë me Vatikanin janë marrëdhënie shumë të mira. Pas rrëzimit të diktaturës dhe me ardhjen e Papa Gjon Palit II, mes Shqipërisë dhe Vatikanit u vendosën marrëdhëniet në mes dy shteteve. Raportet janë shumë miqësore dhe të forta si me shtetin e aq më shumë me Kishën, që është një element shumë i rëndësishëm i zhvillimit dhe integrimit të shoqërisë. Marrëdhëniet janë përforcuar edhe me vizitat që kanë bërë drejtuesit më të lartë të shtetit shqiptar në Selinë e Shenjtë dhe në këtë mënyrë janë forcuar marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe Vatikanit. Unë shpresoj që këto marrëdhënie miqësie do të intensifikohen edhe më shumë. Si e shikon gjendjen e Kishën katolike në Shqipëri? Kisha Katolike ka ardhur nga një epokë diktatoriale shumë e vështirë në të cilën u dëmtua shumë. Vetëm shpresa e ka mbajtur të gjallë edhe sot. Me ruajtjen e forcës dhe të shpresës, doli edhe më energjike e dinamike dhe e konsoliduar. Kisha ka dhënë një ndikim të madh në shoqëri. Në shumë qytete po rindërtohen objekte fetare dhe po bëhet një rimëkëmbje e madhe e kishës. Kisha po rinovohet dhe po bëhet akoma më e pranishme dhe po luan një rol në zhvillimin e shoqërisë qoftë shpirtërisht por edhe nga ana kulturore. Shpirti im e madhëron Zotin Nga don Dominik Qerimi Fort të dashur besimtarë, fort të dashur miq, Kisha e Re e "Zojës Ndihmëtare në Tiranë" E gëzofshim! nëse ka një rast në të cilin fjala e Zotit bëhet pjesë e ndjenjave dhe të lutjes së shpirtit tonë, atëherë ky është ai çast; ky është momenti në të cilin lutja e Marisë “Shpirti im e madhëron Zotin, shpirti im me hare i brohoret Hyjit shëlbuesit tim”, është bërë dhe vazhdon të jetë zëri i lutjes dhe i falënderimit tonë drejtuar Zotit, për dhuratën e paçmueshme që na e ka bërë duke na dhuruar një Tempull të ri të Zotit, një shtëpi të Zotit e të njeriut, një shtëpi ku Zoti dhe njeriu mund të takohen qoftë ne heshtjen e lutjes e qoftë ne takimin e tryezës Eukaristike, në të cilën Hyji bëhet ushqim i shpirtit tonë në shpalljen e Fjalës së Tij dhe në flijimin eukaristik të mishit dhe të gjakut të Birit të tij. “Shpirti im e madhëron Zotin...” klithi me gëzim Maria, kur Biri i Hyjit mori banesën e vet në kraharorin e saj dhe u mishërua duke u bërë njëri prej nesh. “Shpirti ynë e madhëron Zotin ...” brohorasim me hare ne sot për praninë e Zotit në mesin tonë nëpërmjet Kishës së re kushtuar Zojës Ndihmëtare. Prandaj me të drejtë e bëjmë tonën edhe lutjen e psalmistit: “Kjo është dita që na e dhuroi Zoti, të gëzojmë dhe të galdojmë në të” (PS 118 /117/), kjo
Tetor 2008 Kisha dhe jeta 7 është dita që na e dhuroi Zoti sepse na do, kjo është dita që na e dhuruan bamirësit tanë që na ndihmuan dhe vazhdojnë të na ndihmojnë në realizimin e këtij projekti. Në një nga motot e don Boskos ishte shpesh: Oratori duhet të jetë “shtëpi që mirëpret, shkollë që përgatitë për jetë, oborr për të jetuar në miqësi dhe kishë që ungjillëzon...”, dhe në Qendrën don Bosko, vend që ka shërbyer dhe shërben në aktivitete të ndryshme shoqërore dhe fetare për më shumë se 1500 të rinj çdo ditë, me realizimin e kësaj kishe u plotësua një nga katër hapësirat themelore të një ambienti salezian. Më datën 25 tetor 2008, në ora 10.00 filloi kremtimi i meshës së kushtimit të Kishës famullitare e udhëhequr nga Imzot Rrok Mirdita, Arqipeshkëv Metropolit i Arqipeshkvisë Tiranë-Durrës, me bashkëkremtimin e Imzot Georg Frendo, ipeshkëv ndihmës i po të njëjtës Arqipeshkvi, Imzot Moliner Ingles, Nunci apostolik i Selisë shenjte, don Pierfausto Frisoli, eprori rajonal i Italisë dhe lindjes së mesme, don Pasuqle Martino provinciali i provincës saleziane Don Michele Rua me seli në Napoli, autoritete tjera shtetërore dhe lokale... e mbi të gjitha një numri shumë të madh besimtarësh pjesa më e madhe e të cilëve ishin të rinj. Atë ditë, edhe pse fundi i muajit tetor, edhe vetë qielli gëzohej dhe merrte pjesë me një kohë të bukur dhe me një qiell të kaltër në gëzimin e besimtarëve në tokë dhe me gëzimin e engjëjve dhe shenjtërve në qiell. Në fjalët e shkëlqesisë së tij Imzot Rrok Mirditës jehonte gëzimi se më në fund në qytetin e Tiranës u ndërtua edhe një tjetër kishë e re, një kishë e kushtuar jo një shenjti, por asaj që është mbretëresha e të gjithë engjëjve dhe shenjtërve. Në një tokë dhe në një vend ku më parë ishin të pozicionuar më shumë se 66 bunkerë, simbole e një regjimi dhe një ideologjie anti-teiste, sot qëndron kisha që mbart edhe altarin simboli i të cilit paraqet pikërisht kupolën e bunkerit të përmbysur dhe të kthyer mbrapsht, si shenjë e një dhurimi që i bëhet Hyjit, që pikërisht ato që ishin shenjtë e shkatërrimit të fesë, sot të përmbysur mbi të kremtohet flija eukaristike. “Kjo kishë është para së gjithash për ju të rinj...” theksoi don Pasquale Martino, provinciali salezian i provincës së don Michele Rua në Napoli, duke ju drejtuar besimtarëve pjesë marrës në këtë meshë kushtimi por në veçanti të rinjve që ishin pjesëmarrës aktiv të kësaj meshe. “Kjo kishë është Shenjë e ringjalljes së Kishës Katolike në Shqipëri”, këto janë fjalët nxitëse dhe inkurajuese të don Pierfausto Frisoli, eprorit rajonal të salezianëve për Italinë dhe lindjen e mesme. Edhe pse projekti i ndërtimit të një kishe brenda ambientit të Qendrës sociale don Bosko nisë që nga viti 1993, kur Selia e shenjtë me anë të nunciaturës apostolike i ka besuar Kongregatës saleziane këtë hapësirë për të zhvilluar aktivitetet ungjillëzuese dhe edukuese, deri më sot aktivitetet fetare dhe ungjillëzuese janë zhvilluar në një pre-fabrikat dhe në salla të improvizuara, por jeta e famullisë ka vazhduar të rritet veçanërisht me një ecje të vazhdueshme fetare protagonistë të së cilës janë para së gjithash të rinjtë që janë edhe subjekti të cilit i drejtohet edukimi ynë. Nuk duhet harruar këtu një nga udhëzimet e Kongregatës saleziane për sa i përket punës baritore mes të rinjve: “të ungjillëzojmë duke edukuar dhe të edukojmë duke ungjillëzuar” një mësim që vjen nga sistemi preventiv i don Boskos, sistem i mbështetur në tri shtyllat që janë: Besimi, arsye dhe dashamirësia. Duhet cekur këtu se në altarin e kishës së re janë vendosur 4 relike: reliket e 2 martirëve të shenjtë salezian nga Spanja: shën Bartolome’ Blanco Marquez, salezian bashkëveprues dhe Jose’ Blanco Salgado salezian laik dhe dy të lumturve: don Luigi Variara, meshtar salezian dhe së lumturës Nënë Tereza e Kalkutës, dhuratë kjo e fundit e motrave MC me seli dhe me shërbim në Tiranë. Pikërisht këtyre dy shenjtërve dhe dy të lumturve u drejtohet lutja e ndërmjetësisë që pas ndërtimit të kishës si objekt të mund të ndërtohet edhe kisha e vërtetë edhe kisha e gjallë, sepse kisha e gjallë është bashkësia e besimtarëve, e ne të gjithë, çdo i krishterë është gjymtyrë e trupit mistik të Krishti, që është Kisha. Zoti i bekoftë të gjithë ata që na kanë ndihmuar në ndërtimin e kësaj kishe, dhe Zoti i bekoftë edhe të gjithë ata që në këtë kishë do kërkojnë bekimin dhe ndihmën e Tij me ndërmjetësinë e Zojës së Bekuar, Ndihmëtares së të Krishterëve dhe të të gjithë atyre që janë në nevojë. Zoja e Megjugorjes Mesazhi i ditës 25 Tetor 2008 Bijtë e mi, në mënyrë të veçantë u bëj thirrje të gjithë juve të luteni për qëllimet e mia, përmes lutjes, ju mund të ndaloni planet e djallit mbi botën, e cila çdo ditë e më shumë është larg Zotit, që vendos veten e tij në vend të Zotit dhe shkatërron çdo gjë që është e bukur dhe e mirë në zemrat e secilit prej jush. Për këtë bijtë e mi forcojeni veten tuaj me lutje dhe agjërim kështu që ju mund të jeni të vetëdijshëm se sa shumë ju do Zoti dhe bëni vullnetin e Zotit. Ju falënderoj që i jeni përgjigjur thirrjes sime. Nga Majlinda Gjoni
Page 1 and 2: Kjo është dita që na e dhuroi Zo
Page 3 and 4: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 3 Kjo ës
Page 5: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 5 Shtegti
Page 9 and 10: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 9 Takimi
Page 11 and 12: Tetor 2008 Kisha dhe jeta 11 Gjysti

Kjo është dita që na e dhuroi Zoti - kishadhejeta.com

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?