(February) 2008r. No 3 (945) - Nowy Kurier

More documents

Recommendations

Info

Strona 14 1-15 /02/ 2008 N o 03 (945) Tolerancja i szacunek do drugiego cz³owieka nych „pracowników umys³owych” zmieni³o w Polsce zawód i powoli zaczyna siê doceniaæ u¿ytecznoœæ spo³eczn¹ poszczególnych zawodów z czym zwi¹zane jest odpowiednie wynagrodzenie. W Kanadzie tak jest od dawna wiêc nie mogê zrozumieæ lekcewa¿¹cego podejœcia do pracy i do tych, którzy j¹ wykonuj¹. Staropolskie przys³owie mówi, ¿e „nie suknia zdobi cz³owieka”, a tu, w Toronto, ze zdumieniem stwierdzam, ¿e, jak najbardziej, Rodacy czy Rodaczki oceniaj¹ wartoœæ cz³owieka po tym jak siê ubiera i nie chodzi mi oczywiœcie o teatr czy salê koncertow¹. Strój codzienny musi byæ odpowiedni do pracy i jest w znacznej mierze odpowiedzialny za to ¿eby by³a ona wykonana dobrze, a przede wszystkim bezpiecznie. Kolejnym obszarem, w którym mo¿na wykazaæ albo nie wykazaæ szacunku dla drugiego cz³owieka s¹ zale¿noœci s³u¿bowe. Mówi siê, ¿e dobry pracownik to taki, który zadowala swojego szefa i jest to prawda... Za czasów PRL niektórzy z nas mieli problemy z szefem, który potrafi³ byæ prawdziwym idiot¹, ale dziêki poparciu PZPR lub SB by³ kierownikiem czy nawet dyrektorem przez dziesiêciolecia. Z tego co wiem to w Polsce siê to doœæ diametralnie zmieni³o aczkowiek poparcie partyjne jest nadal Ÿród³em nepotyzmu. Nie jestem wiêc taka pewna czy w ró¿nych ministerstwach itd. jest ju¿ wszystko „hunky dory”, ale generalnie ka¿de przedsiêbiorstwo musi mieæ p³acone za wykonywane us³ugi, inaczej ktoœ te us³ugi musi kupowaæ co z kolei oznacza, ¿e musz¹ one byæ komuœ potrzebne. Otó¿ wolny rynek oznacza, ¿e nikt nie musi kupowaæ us³ug je¿eli nie chce. St¹d, œwiadcz¹ce us³ugi przedsiêbiorstwa musz¹ byæ konkurencyjne i robiæ dobr¹ robotê, st¹d nie ma w nich miejsca dla ‘szefów-idiotów’ co zdarza³o siê w Polsce Ludowej. To co opisa³am jako transformacjê polskiej rzeczywistoœci po tym jak wiêkszoœæ polonijnej populacji GTA ju¿ swoj¹ ojczyznê opuœci³a, tu, w Kanadzie by³o i jest nadal wymaganym standar- Dokoñczenie ze strony 1 samym s³owie ‘tolerancja’ zawarta jest negatywna ocena przyzwalania na istnienie czegoœ co uwa¿a siê za odstêpstwo od normy. Zamiast tolerancji wol¹ oni promowaæ ró¿norodnoœæ postaw i pogl¹dów czyli tzw. pluralizm i doœæ s³abo zdefiniowan¹ ‘moralnoœæ obywatelsk¹’. Nie bêdê siê stara³a rozstrz¹saæ kto ma racjê, bo du¿o bardziej ni¿ tolerancja interesuje mnie okazywanie szacunku drugiemu cz³owiekowi. Jest subtelna ró¿nica pomiêdzy zasad¹ ‘nie rób drugiemu co tobie niemi³e’ oraz ‘mi³uj bliŸniego swego jak siebie samego’. Przypomnê, ¿e to ostatnie, w rozmowie z Faryzeuszami Jezus Chrystus wymieni³ jako jedno z dwóch najwa¿niejszych przykazañ Judaizmu. BliŸniego, czyli drugiego cz³owieka nale¿y traktowaæ z szacunkiem, nigdy go nie poni¿aæ. Pomimo, ¿e ponad 90% naszych Rodaków jest ochrzczonych w Koœciele Katolickim z praktycznym zastosowaniem prawdy ewangelicznej jest du¿o skromniej. Tak siê sk³ada, ¿e z Polski czêsto przyjecha³y do Kanady niezbyt piêkne wzorce traktowania ludzi doœæ odmienne od tego z czym naogó³ stykamy sie w Nowym Kraju. Obci¹¿enia rodem z PRL pole gaj¹ miêdzy innymi na wartoœciowaniu ludzi w kategoriach „fizyczny” i „umys³owy”. Doprawdy g³upszej klasyfikacji twórcy PRLu nie mogli wymyœliæ. Bo np. do jakiej grupy zawodowej zakwalifikowaæ np, sportowców? W PRL technik siedzia³ za biurkieme, w Kanadzie technicy z regu³y rezyduj¹ w warsztatach, pos³uguj¹ siê znakomicie narzêdziami i doskonale sobie radz¹ z rysunkiem technicznym i czytaj¹ plany bez wiêkszych problemów, nie mówi¹c ju¿ o obs³udze ró¿- nych programów komputerowych. Wielu z naszych rodaków jakby tego nie zauwa¿a³o. S³owo „robol”, które powinno znikn¹æ z powierzchni polskiej ziemi po strajkach 1980 i powstaniu „Solidarnoœci” jak najbardziej funkcjonuje wœród torontoñskiej Polonii. Niektórzy ludzie, niew¹tpliwie w Polsce zaszeregowani do „pracowników umys³owych” w Kanadzie musieli siê przekwalifikowaæ. By³am zdumiona kiedy jeden z takich rodaków powiedzia³, ¿e „pracuje jako robol” w³aœnie. A przecie¿ to, ¿e ktoœ fizycznie umie coœ zrobiæ i wydajnie pracowaæ w b¹dŸ co b¹dŸ silnie konkurencyjnym spo- ³eczeñstwie kanadyjskim powinno byæ raczej powodem do dumy. Nie ka¿dy umie, nie ka¿dy chce siê przekwalifikowaæ, nie ka¿dy ma kondycjê fizyczn¹. W Polsce po 1989 roku taki los czeka³ jednak miliony ludzi, bo kapitalizm zamienia³ socjalistyczne, utajone bezrobocie na bezrobocie jawne, tym wiêksze, ¿e przewartoœciowana waluta sprzyja³a importowi. Bardzo wielu dawdem. Je¿eli jakieœ przedsiebiorstwo œwiadomie i dobrowolnie zatrudnia nieodpowiednich kierownków, to rynek to sam wyrówna. Pracownicy oceniaj¹ swoich szefów i jeœli s¹ oni dobrymi fachowcami i dobrymi kierownikami chc¹ ich naœladowaæ. Dobry szef stara siê pomóc pracownikowi w opanowaniu tajników wykonywanego zawodu. Je¿eli pracownik nie daje sobie rady powody mog¹ byæ trzy: wymaga przeszkolenia, nie jest w stanie fachu opanowaæ albo nie ma ochoty wykonywaæ pracy w sposób zadawalaj¹cy. W pierwszym przypadku dobry szef wyjaœnia sam lub wysy³a pracownika na trening, w drugim przypadku grzecznie i kulturalnie t³umaczy, ¿e niestety pracownik powinien robiæ coœ zupe³nie innego, bo to nie jest dla niego zajêcie. Powoduje to zwolnienie pracownika z obopólnym zrozumieniem, albowiem presti¿ dobrego szefa jest niepodwa¿alny. W trzecim przypadku, dobry kierownik wyjaœnia, ¿e pracownik móg³by wykonywaæ pracê du¿o lepiej gdyby chcia³, ale poniewa¿ nie chce, nie mo¿e pracowaæ w danej firmie nadal. Pracujê w Kanadzie ju¿ w trzeciej z kolei firmie i wiem jak funkcjonuj¹ dobrzy kierownicy czy kierowniczki. Dobra szefowa lub szef b³yskawicznie potrafi rozpoznaæ mocne i s³abe strony podw³adnego. Motywowanie pracownika do lepszej pracy jest sztuk¹, która sprawia, i¿ pracownicy chc¹ w danej firmie praco- waæ, a nawet staraj¹ siê naœla- dowaæ swojego szefa w ka¿dym calu. Dokona³am pewnej, doœæ d³ugiej, dygresji w³aœnie po to ¿eby uœwiadomiæ moim Czytelnikom, ¿e szacunek dla drugiego cz³owieka najpowszechniej przejawia siê w³aœnie w pracy. Od tego „podwórka” nale¿y zacz¹æ, a potem mo¿emy mówiæ o bardziej z³o¿onych i co tu owijaæ w bawe³nê, trudnych, aspektach tolerancji, o czym napiszê w nastêpnym numerze Nowego Kuriera. Jolanta Cabaj KURSY DLA KONTRAKTORÓW I NIE TYLKO • WHIMIS in Construction • Propane in Construction • Basics of Fall Protection • Traffic Control Person • TDG - Transportation of Dangerous Goods Cezary Giluk 416-830-1531 cezaryroman@hotmail.com Ks. Przemek, ks.Bp Pêkalski i ks. Jarek koncelebruj¹ mszê œw. “Sercówka” El¿bieta Marciñczak-Leppek „Nie dbam o rzeczy wielkie, ani o nic, co przerasta me si³y” Psalm 131 (Biblia Tysi¹clecia) Polna droga poœród ³anów dojrza³ego ¿yta wiedzie nas do domu po³o¿onego za betonowym murem, pochylonego nieco w stronê p³yn¹cej tu¿ za nim, rzeczki Rawki. Zewsz¹d, rozleg³e ³any zbó¿, cudowna zielonoœæ traw i upojny powiew sierpniowej kaniku³y... „Sercówka”, bo tak nazywa siê to niezwyk³e, choæ najbardziej zwyczajne w œwiecie, miejsce. Dom dla tych, którzy z ró¿nych powodów, pogubili siê na pocz¹tku swojej doros³oœci i tutaj, dziêki dwóm m³odym ksiê¿om – ks. Jarkowi i ks.Przemkowi, odnaleŸli chwilowe schronienie i dostrzegli ¿yciow¹ szansê. Ostatniego lata, goszcz¹c w Polsce, dowiedzia³am siê o tym szczególnym miejscu od bliskiej mojemu sercu znajomej, pani Ireny Wilamek, która z pe³nym uznaniem opowiada³a mi o krewnym jej s¹siadów, m³odym ksiêdzu Jarku, oddanym bez reszty m³odzie¿y w potrzebie, znajduj¹cej schronienie w „Sercówce”. Przyznajê, ¿e bardzo zaciekawi³a mnie ta sprawa i zapragnê- ³am odwiedzin w domu po³o¿onym w Wierzchach niedaleko Koluszek (blisko £odzi), co sta³o siê mo¿liwe dziêki uprzejmoœci rodziny m³odego ksiêdza Jarka - Agnieszki i jej mê¿a, którzy nas tam zawieŸli. Powitano nas z niezwyk³¹ serdecznoœci¹ i to zarówno ze strony dwóch m³odych ksiê¿y, pomagaj¹cych im wolontariuszek oraz samych mieszkañców tego niezwyk³ego domu. Nasza wizyta tylko na chwilê zak³óci³a codzienny rytm domu, w którym ¿ycie têtni ca³¹ par¹ i ka¿dy z jego mieszkañców ma swój przydzia³ obowi¹zków. Z kuchni, w której gospodarzy³y m³ode dziewczyny, rozchodzi³y siê nêc¹ce zapachy, jak siê póŸniej okaza³o, wieczerzy przygotowywanej na jutrzejsz¹ okolicznoœæ przyjazdu biskupa. W pokojach pracowali pochyleni nad obrazami i rysunkami m³odzi ludzie. Inni krêcili siê po podwórku dogl¹daj¹c trzody, znosz¹c warzywa ze znajduj¹cego siê opodal domu warzywnika, a jeszcze inni siedzieli za domem poœród wysokiej trawy pogr¹¿eni w kontemplacyjnej zadumie. A wszystko to odbywa³o siê w aurze ciep³a, zaufania i przyjaŸni pod czujnym okiem wymagaj¹cego ksiêdza Jarka i ksiêdza Przemka oraz wspomagaj¹cych ich wolontariuszek. Dom Formacyjny „Jachówka” w Wierzchach ko³o Koluszek, niezwyk³y dom, który gromadzi nie tylko osoby pozostaj¹ce w danym momencie w potrzebie (problemy z alkoholem, narkotykami, trudna sytuacja rodzinna, finansowa, brak locum), ale równie¿ i tych, którzy pragn¹ s³u¿yæ innym tym samym ucz¹c ich i siebie budowania wspólnoty. A¿ trudno uwierzyæ, i¿ dzie³o to powsta³o z inicjatywy dwóch m³odych ksiê¿y, którzy nios¹c pomoc m³odym ludziom najpiêkniej spe³niaj¹ swoje kap³añskie powo³anie. Ksi¹dz Jarek po swojej pierwszej komunii pomyœlal, ¿e pojdzie do ministrantów, ¿eby ...nie staæ w koœciele. Po maturze poszed³ na rozmowê do swojego wikariusza, w wyniku czego z³o¿y³ dokumenty do Seminarium. Jednak ostatecznie zacz¹³ studia w Akademii Wychowania Fizycznego w £odzi, gdzie przetrwa³ tylko jeden rok. Powo³anie kap³añskie okaza- ³o siê silniejsze i niedosz³y nauczyciel w-f po roku studiów zdecydowa³, ¿e pakuje wszystkie ksi¹¿ki i ju¿ nie wraca tutaj. Sen, o którym ksi¹dz Jacek wspomina z wielk¹ zadum¹, a którego treœci jak oœwiadczy³, nie wyjawi nikomu, ostatecznie przekona³ go o powo³aniu do s³u¿by Bo¿ej. W £ódzkim Seminarium Duchownym, gdzie wyk³ady trwa³y czêsto po 10 – 11 godzin upewni³ siê co do s³usznoœci swego ostatecznego wyboru. Jako diakon na VI roku studiów zacz¹³ uczyæ katechezy w Zespole Szkó³ Zawodowych (zawodówka, technikum), gdzie spotka³ siê z ró¿n¹, czêsto bardzo trudn¹ m³odzie¿¹. Te pierwsze doœwiadczenia oka¿¹ siê w niedalekiej przysz³oœci bardzo pomocne. Ale tymczasem diakon Jacek nie bardzo wiedzia³ jak poradziæ sobie z nie zawsze zdyscyplinowan¹ m³odzie¿¹, która niezbyt chêtnie uczestniczy³a w lekcjach katechezy. Wreszcie wpad³ na pomys³ i za zgod¹ dyrektora szko³y zacz¹³ Dokoñczenie na stronie 15
N o 03 (945) 1-15/02/2008 Sercówka Dokoñczenie ze strony 14 aktywnie uczestniczyæ lekcjach w-f, graj¹c z mlodzie¿¹, rywalizuj¹c, a wreszcie wygrywaj¹c. Po czasie nast¹pi³a miêdzy nimi niepisana umowa: ksi¹dz Jacek chodzi na ich w-f, a oni uczestnicz¹ w jego katechezie. Ten ksi¹dz sta³ siê jednym z nich, rozmawia³ z nimi podczas przerw, s³ucha³, wraz z koleg¹ organizowa³ im czas po lekcjach. Dociera³ do nich ze s³owem Bo- ¿ym, zabiera³ do Lichenia, Czêstochowy i chocia¿ przebywa³ z nimi tylko rok, sta³ siê ich przyjacielem. A potem by³y rekolekcje ewangelizacyjne Œwiêto Sukkot organizowane przez dzia³aj¹c¹ przy rzymskokatolickiej parafii Najœwiêtszej Eucharystii w £odzi Wspólnotê Serca Jezusa. Pierwsze takie spotkanie, które po³¹czy³o m³odzie¿ ze Wspólnoty Modlitewnej pod wezwaniem Serca Jezusa z £odzi z m³odzie¿¹ ze szko³y zawodowej, odby³o siê w Kazimierzu ko³o £odzi i zgromadzi³o 60 osób. M³odzie¿, choæ z ró¿nych œwiatów, ale mówi¹ca jednak tym samym jêzykiem, szybko siê przeniknê³a, otworzy³a na siebie. M³odzie¿ trudna, pochodz¹ca z patologicznych rodzin, tak bardzo g³odna mi³oœci, znalaz³a tutaj zrozumienie. Nie bardzo chcieli wracaæ do swoich z³ych domów. Tak by³o w kolejnym roku, a po trzecim roku zosta³ jeden ch³opak, Krzysiek, który mia³ problem z narkotykami i w³aœciwie ju¿ rodzina spisa³a go na straty. Postanowili mu pomóc, najpierw daj¹c schronienie u ksiêdza Przemka na plebanii, a potem u ksiêdza Jarka. To wtedy zapad³a decyzja, ¿e trzeba szukaæ domu dla takich jak Krzysiek. W Ga³kówku ko³o £odzi wynajmowali przez rok domek letniskowy. Dosz³o dwóch ch³opców i dwie dziewczyny, ale ksiê- ¿a nie mogli tam mieszkaæ z nimi i wtedy pojawi³a siê Agata ze wspólnoty Modlitewnej z £odzi. Studiowa³a polonistykê i zgodzi³a siê pomagaæ ksiê¿om w prowadzeniu tego szczególnego domu, doje¿d¿aj¹c do Ga³kówka. Arcybiskup ³ódzki W³adys³aw Zió³ek najpierw by³ przeciwny ca³emu przedsiêwziêciu uwa¿aj¹c je za samowolkê, ale gdy pozna³ wszystko, pochwali³ m³odych ksiê¿y i zaproponowa³ studia na KUL (ks. Jarek psychologiê, a ks. Przemek patrologiê oraz filologiê klasyczn¹), które w przysz³oœci oka¿¹ siê pomocne w tego rodzaju dzia³alnoœci kap³añskiej. Uprzedzili m³odzie¿, ¿e nie bêd¹ mogli im towarzyszyæ, ale pojawi¹ siê nowi ksiê¿a. Po roku w³aœciciel wymówi³ im zamieszkanie, pozostali wiêc bez dachu nad g³ow¹. I wówczas z pomoc¹ przyszed³ im ojciec ks.Jarka, który ma bezdzietnych znajomych z Koluszek, w³aœcicieli opuszczonego domu w Wierzchach. Zgodzili siê na wynajem za symboliczn¹ op³at¹, ale wszystko trzeba by³o zaadaptowaæ do nowych warunków. Pozosta³a tylko rejestracja Stowarzyszenia i tu z pomoc¹ przysz³o Stowarzyszenie „Ró¿’ z Krakowa, które wziê³o pod swoje skrzyd³a dodaj¹c do statutu zapis o m³odzie¿y trudnej. Wolontariusze zgadzali siê pomagaæ im po pó³ roku. Agata po studiach zosta³a w Domu, do³¹czy³a Gosia i Gra¿yna, która wysz³a zam¹¿ za brata ks.Jacka. Ludzie zg³aszaj¹ siê sami, oferuj¹c tak¿e pomoc przy remontach, dostarczaj¹c ¿ywnoœæ, kury, króliki, kaczki. Pomagaj¹ ksiê¿a z Koluszek i z Tomaszowa, a na wszystko patrzy czujnym okiem biskup pomocni-czy Archidiecezji £ódzkiej, wielce oddany ca³ej idei i wspie-raj¹cy ks. Jarka i ks.Przemka, ks.Bp. Ireneusz Pêkalski, który sakrê biskupi¹ przyj¹³ w 2000 roku. Urodzony w Tomaszowie Mazowieckim Seminarium Duchowne ukoñczy³ w £odzi. Studia specjalistyczne z prawa kanonicznego odby³ w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i w Papieskim Uniwersytecie Gregoriañskim w Rzymie, gdzie uzyska³ doktorat na Wydziale Prawa Kanonicznego. Jest wyk³adowc¹ prawa kanonicznego, pe³ni tak¿e obowi¹zki rektora Wy¿szego Seminarium Duchownego w £odzi. Jest nadto sêdzi¹ £ódzkiego Trybuna³u Konstytucyjnego. Mia³am przyjemnoœæ poznaæ osobiœcie ks.Bp.Ireneusza Pêkalskiego podczas mojej wizyty w Domu Formacyjnym „Jachówka” w Wierzchach latem ubieg³ego roku i uczestniczyæ we mszy œwiêtej w specjalnie do tego przysposobionej stodole, koncelebrowanej przez ksiêdza biskupa oraz ks.Przemka i ks. Jarka. Wielkie wra¿enie wywar³a na mnie ta chwila, gdy m³odzie¿ z róznych œrodowisk szykowa³a siê na przyjêcie swojego biskupa i uczestnictwo we mszy œwiêtej. W³aœnie trwa³y kolejne coroczne rekolekcje Œwiêta Sukkot i do „Jachówki” przyby³o kilkanaœcie osób m³odzie¿y pragn¹cej w skupieniu rozwa¿aæ S³owo Bo¿e. W czerwcu 2007 roku za³o¿yli w³asne Stowarzyszenie Formacji Chrzeœcijañskiej „Sercówka”, od Wspólnoty Serca Jezusa, bo w Serce Jezusa chc¹ siê wpatrywaæ i upodabniaæ do niego swoje serce. Ta formacja daje im osobowoœæ prawn¹ i wspiera wszystkie dzie³a Wspólnoty. Natomiast Dom Formacyjny w Wierzchach nazywa siê „Jachówka”, od nazwy miejscowoœci na Podhalu k.Makowa Podhalañskiego, gdzie urodzi³a siê i wychowa³a patronka Wspólnoty, S³u¿ebnica Bo¿a Rozalia Celakówna. To w³aœnie do jej grobu, zafascynowani t¹ niezwyk³¹ osob¹, bezgranicznie oddan¹ slabym i cierpi¹cym, po I roku studiów pielgrzymowali ks.Jarek i ks. Przemek. W ci¹gu trzech lat przez dom przewinê³o siê 30 osób. Nigdy nie przyjmuj¹ nikogo po raz drugi. Jeœli ktoœ nie dotrzymuje warunków umowy, musi opuœciæ dom. Regulamin jest dla wszystkich taki sam. Dom otwiera swoje podwoje dla m³odzie¿y w wieku od 18 - 29 lat.. Do domu trafi³a nawet jedna z sióstr Karmelitanek, która by³a przed œlubami i popad³a w depresjê. Przyjêli j¹ z radoœci¹ nis¹c nadziejê, modlitwê, rozmowy, a dzisia Innym razem misjonarki od Matki Teresy z Kalkuty z £odzi przywioz³y ch³opaka, Norberta (29 l.), który mial problem z alkoholem. Warunkiem przyjêcia by³o podjêcie przez niego leczenia. Dzisiaj Norbert studiuje anglistykê i na sta³e pomaga w Domu. Przyk³adów jest wiele i tylko nale¿y siê cieszyæ, ¿e m³odzi ksiê¿a, mimo ogromnych przeciwnoœci i braku funduszy, podjêli siê i kontynuuj¹ to piêkne dzie³o. „Jachówka” daje m³odym ludziom mo¿liwoœæ doœwiadczenia atmosfery rodzinnego domu, pokonania s³aboœci, odnalezienia si³y do staru w doros³oœæ. Dom pe³ni w ten sposób funkcjê profilaktyczna i resocjalizacyjn¹. Przed nimi wiele planów, ale one wymagaj¹ oprocz zapa³u i otwartych serc ludzi, tak¿e nak³adów finansowych. Chcieliby POLSKA SZKO£A MUZYCZNA The Frederic Chopin Music School Fortepian/pianino•Skrzypce•Gitara • Emisja g³osu (Vokal)•Flet•Tr¹bka•Klarnet •Akordeon• Teoria - wszystkie poziomy KOMPOZYCJA•IMPROWIZACJA•DYRYGOWANIE - dla zaawansowanych Strona 15 Bp Ireneusz Pêkalski, drugi z lewej ks. Przemek i Irena Wilamek, która odkry³a dla mnie “Jachówkê” nabyæ na w³asnoœæ dom „Jachówkê”, który obecnie wynajmuj¹. Nie jest to latwe, gdy¿ dom utrzymuje siê jedynie z ofiar ludzi dobrej woli. W wakacje rozpoczêli remont kaplicy, jak równie¿ budowê drogi dojazdowej do „Jachowki”. Dziêki chêtnym do pomocy ludziom wiele uda³o siê ju¿ zrobiæ. Pozostaje ¿yczyæ ks.Jarkowi i ks.Przemkowi, aby ich szlachetne plany i ¿yczenia spe³ni³y siê, gdy¿ dzie³o, które stworzyli, a które jest tak piêknie kontynuowane przy wielkim zaanga¿owaniu kolejnych wolontariuszy, jest wielkim darem nadziei dla tych, którzy potrzebuj¹ pomocnej d³oni. Jeœli ktoœ chcia³by materialnie wesprzeæ Dom „Jachówka”, który zosta³ stworzony z mi³oœci do bliŸniego i potrzeby niesienia pomocy m³odzie¿y, której drogi w doros³oœæ siê popl¹ta³y, podajê numer konta bankowego: Nr konta:PeKaO S.A. I.O. Koluszki 7512403161111100101456563 3 Niechaj podziêkowaniem dla ofiarodawców bêdzie sama œwiadomoœæ, ¿e oto dziêki ich pomocy czyjeœ z³amane u progu doros³oœci ¿ycie, nabierze sensu i pozwoli uwierzyæ w przysz³oœæ. El¿bieta Marciñczak -Leppek RYTMIKA i UMUZYKALNIENIE dla dzieci od 4-go roku ¿ycia 2399 Cawthra Rd. East, Unit 101, Mississauga Tel. (905) 279-7761
Page 1 and 2: POLISH-CANADIAN INDEPENDENT COURIER
Page 4 and 5: Strona 4 Jerzy Przystawa Uniwersyte
Page 6 and 7: N o 03 (945) 1-15/02/2008 Obserwacj
Page 8 and 9: Strona 8 1-15 /02/ 2008 N o 03 (945
Page 10 and 11: Strona 10 1-15/02/2008 N o 03 (945)
Page 12 and 13: Strona 12 Dokoñczenie ze strony 11
Page 18 and 19: Strona 18 Mieszanka noworoczna: Par
Page 22 and 23: Strona 22 1-15/02/ 2008 N o 03 (945
Page 24: Strona 24 1-15/02/ 2008 N o 03 (945

(February) 2008r. No 3 (945) - Nowy Kurier

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?