Το Φάντασμα του πέτρινου Φάρου - eBooks4Greeks.gr

άνθρωπος να πλάσει δικούς του θεούς, δηλαδή κατασκεύασε΄΄φαντάσµατα΄΄ της αληθείας. Είναι, όµως, µεγάλο πρόβληµα, όταν κανείςλατρεύει αντί για την ΄΄αλήθεια΄΄, τα ΄΄φαντάσµατα΄΄ … ».- «Το νησί τραυµατίστηκε από τον χρόνο και από αλλεπάλληλους σεισµούς.Σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς, άνθρωποι σκεπάστηκαν κάτω απότόνους χαλασµάτων. Πόνος και κενό είναι το µόνο που άφησε πίσω του οσεισµός. Όλα αυτά τα εγκαταλελειµµένα σπίτια, που έχουν αφεθεί στηντύχη τους και ελπίζουν στην επιείκεια του χρόνου, δεν είναι λογικό ναζητούν ΄΄εκδίκηση΄΄ για τον άδικο χαµό των ιδιοκτητών τους αλλά και τονδικό τους;».- «Εκδίκηση; … Μα … Όλες οι φυσικές καταστροφές κινούνται µέσα στοΘείο µεταφυσικό σχέδιο, παιδί µου. Προέρχονται από τις Βουλές τουΚυρίου µας».- «Εγώ, πάντως, εάν έχανα έτσι άδικα τα αγαπηµένα µου πρόσωπα, δεν θασκεφτόµουν καθόλου τις Βουλές του Κυρίου µας!». Ένα κύµα θυµού µ’έπνιξε. ∆εν µπόρεσα να ελέγξω το ξέσπασµα της φωνής µου. Κάτι µέσαµου έµοιαζε να εξεγείρεται … Ο ιερέας µε κοίταξε µε συγκατάβαση.- «Άκου, παιδί µου. Το νησί µας ξαναχτίστηκε πάνω σε γερά θεµέλια και µενεότερα υλικά. Ο κοινός πόνος µας, η απόγνωση και ο θρήνος µάς έφερανπιο κοντά, µας ένωσαν κάτω από ένα κοινό στόχο: να βρούµε τη δύναµηκαι να ξαναφτιάξουµε, µαζί µε τα σπίτια µας, και την ζωή µας από τηναρχή. Πίσω από κάθε χάλασµα, κρύβεται η ελπίδα για το µέλλον … Καιµια τέτοια ελπίδα δεν αφήνει περιθώρια για εκδίκηση … ».Ήπιε και την τελευταία γουλιά ούζου που είχε αποµείνει στο ποτήρι του καισηκώθηκε όρθιος. Στο αγέρωχο βλέµµα του και στο αρχοντικό παράστηµά του είχεεπανέλθει η γαλήνη και η αταραξία. Έπιασε σφιχτά τον ώµο µου µε το πλατύ, βαρύχέρι του.- «Στο νησί βγάζουµε ένα εξαιρετικό, δυνατό κρασί που λειτουργεί µε όλητου την αξία σαν οίνος και πνεύµα. Όποτε έχεις χρόνο και διάθεση, έλαστο σπίτι µου να το δοκιµάσουµε! Σε διαβεβαιώ ότι δεν θα χάσεις!».Το δυνατό γέλιο του ήχησε σαν αντίλαλος, σπάζοντας την σιωπή του φάρου.- «Πάτερ … », τόλµησα να πω, τραυλίζοντας «Και εσείς … Θέλω να πωεδώ … Στον φάρο … Είστε ευπρόσδεκτος … ».Η ψηλή, µαύρη φιγούρα πέρασε σαν σκιά από µπροστά µου και χάθηκε µέσαστην βαθιά νύχτα …………………………………………………………………………………….΄΄Κατατρεγµένος από όλην την κοινωνίαν. Απαρατηµένος από όλους, δικούς καιφίλους, οι οποίοι δεν ετολµούσανε να µε σιµώσουνε. Αφορεσµένος ολούθε µε τοσήµαµα της καµπάνας. Φτυσµένος εις το πρόσωπο και ξαναφτυσµένος. Θεωρηµένοςαπό όλους ωσάν προδότης. Τρυπωµένος µέσα στο σπίτι µου και το σπίτι µου καµωµένοστα µάτια των ανθρώπωνε αναθεµατούρι. Τα παιδιά µου υβρισµένα και καταραµένα ειςτους δρόµους και δια του Τύπου. Βγαλµένος µέσα απ’ τον κόλπο της οικογενείας µουκαι διωγµένος από χώρα σε χώρα. Καταφρονηµένος και αποφευγµένος απ’ όλα ταανθρώπινα όντα. Καταντηµένος να βλέπω τη θέση του χαµάλη ανώτερη κι εντιµότερηαπ’ τη δική µου στην κοινωνία …ήµουν απάνω απ’ όλα τούτα και ήµουνα ο κύριος τηςκοινωνίας εκείνης!΄΄ …12