Το Φάντασμα του πέτρινου Φάρου - eBooks4Greeks.gr

- «Οι συµπατριώτες σου σε εκτιµούν πολύ. Ο δήµαρχος σε θεωρείσπουδαία γυναίκα. Φαντάζοµαι ότι και αυτό µιας µορφής αγάπηείναι για σένα».- «Έχεις δίκιο. Εξάλλου, η αγάπη έχει πολλά πρόσωπα».- «Σκέφτεσαι κάποια µέρα να ξαναφύγεις από το νησί;».- «Η Αλεξάνδρα είναι νέα και πολύ ταλαντούχα µουσικός. Ενδέχεταινα βγει στο εξωτερικό. Όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, θα σκεφτώ τιθα κάνω. Τώρα είναι λιγάκι νωρίς».- «Είσαι τυχερή που νιώθεις έτσι. Τα έχεις βρει µε τον εαυτό σου».- «Αυτό δεν µπορείς να το πεις, εάν δεν έρθει το τέλος. Το τέλος τααποκαλύπτει όλα».- «Το τέλος … Το φοβάσαι; …».- «Το φοβάµαι, µέχρι να δω την αρχή. Μετά, κάθε φόβοςεξαλείφεται».- «Πριν από λίγες µέρες, ήρθε να µε βρει στον φάρο ο εφηµέριος τουχωριού. Του είπα ότι οι κάτοικοι του νησιού συνηθίζουν να µιλούνγια φαντάσµατα και ξωτικά. Την νύχτα, όταν δύει ο ήλιος,τροµάζουν στην ιδέα ότι πρέπει να διαβούν κάποια µονοπάτια ήδρόµους, ότι πρέπει να περάσουν δίπλα από κάποια ερειπωµένασπίτια, αδειανά κουφάρια ενός ανελέητου σεισµού. Λες και στοµυαλό τους έχει στοιχειώσει το κακό. Για τον ιερέα, ένα΄΄φάντασµα΄΄ υπάρχει µονάχα, και αυτό είναι η αθεΐα. Εγώ, όµως,έχω αντίθετη γνώµη. Για µένα το ΄΄φάντασµα΄΄ είναι ο δεύτεροςεαυτός µας που δεν µας αφήνει να ηρεµήσουµε ποτέ. Αυτός πουβγαίνει τις βραδιές και µας τροµάζει, δείχνοντάς µας την αλήθειαµας … Αυτή που φοβόµαστε να αντικρίσουµε όσο τίποτε άλλο».- «Σε τροµάζει τόσο πολύ η αλήθεια σου; Νοµίζω πως δεν θαέπρεπε».- «Γιατί;».- «Γιατί είσαι νέος και όµορφος και µπορείς ακόµη να ζητάς από τηνζωή και να παίρνεις. Τη δική σου αλήθεια δεν την έχει΄΄διαβρώσει΄΄ το γήρας. Σκέψου το αυτό και θα δεις ότι δεν είναι καιτόσο τραγικά τα πράγµατα όσο φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Ότανήµουν πιο νέα, είχα την αρρωστηµένη εντύπωση ότι ο κόσµος µού΄΄χρωστούσε΄΄ ένα σωρό πράγµατα και απελπιζόµουν, ότανδιαπίστωνα ότι δεν µου τα έδινε. Τώρα, όµως, πιστεύω ότι κανείςδεν ΄΄χρωστάει΄΄ σε κανέναν. Την πορεία µας ακολουθούµε όλοι οιάνθρωποι, και όσο πιο γρήγορα την ΄΄αφουγκραστούµε΄΄ και΄΄συµφιλιωθούµε΄΄ µαζί της, τόσο το καλύτερο για µας».- «Μιλάς σαν τον ιερέα».- «Αλήθεια; Και να σκεφτείς ότι ποτέ δεν τα πήγαινα καλά µαζί τους.Μπορείς, εξάλλου, να καταλάβεις τον λόγο».- «Μπορώ».- «Φαντάζοµαι ότι θα αναρωτιέσαι πως περνάω εδώ, σ’ ένα µικρόµέρος, όπως είναι ένα νησί. Εχθές ήρθες στο θέατρο. Είδες όλοναυτόν τον κόσµο να κάθεται στα καθίσµατα της πλατείας, για ναπαρακολουθήσει το έργο που ανεβάσαµε. Σε ρωτάω λοιπόν:Νοµίζεις ότι όλοι αυτοί έχουν συµφιλιωθεί µε τον εαυτό τους, έχουνκαταφέρει να αποβάλουν κάθε ίχνος εγωισµού που κρύβεται µέσατους; Και όµως. Ακόµη και έτσι, τίποτα δεν τους εµποδίζει να20