Το Φάντασμα του πέτρινου Φάρου - eBooks4Greeks.gr

ψωνίσω. Το ψυγείο µου είναι άδειο. Το πιο κοντινό χωριό δεν απέχει και πολύ απόεδώ. Όλο και κάποιο καφενείο θα υπάρχει για να πιω έστω έναν καφέ το πρωί που θαξυπνήσω. Αργότερα θα προµηθευτώ και όλη την απαραίτητη οικοσκευή.Αισθάνοµαι το σώµα µου βαρύ και ασήκωτο. Λαχταρώ τόσο πολύ ένα ζεστόχαλαρωτικό µπάνιο. Για να βρω, όµως, το µπάνιο, οφείλω να βγω έξω από τον φάρο.Μέσα σ’ αυτήν την βροχή και τον δυνατό αέρα δεν έχω το κουράγιο για ένα τέτοιο΄΄τόλµηµα΄΄. Βαριέµαι ακόµη και τις πιτζάµες µου να φορέσω. Βγάζω τα παπούτσιαµου και χώνοµαι γρήγορα κάτω από τις κουβέρτες. Μυρίζουν ναφθαλίνη. Ευτυχώςπου οι κουβέρτες είναι δύο, γιατί µε µία θα ξεπάγιαζα στα σίγουρα. Άλλωστε, τοκτίριο µπάζει από παντού. Πολύ πιθανόν να πρέπει να ασχοληθώ πρωτίστως µε αυτότο θέµα. Σκέφτοµαι πως αυτό είναι του ΄΄χεριού΄΄ µου και κλείνω αµέσως τα µάτιαµου ……………………………………………………………………………………..Στο καφενείο του χωριού, οι λίγοι θαµώνες µε κοιτάζουν περίεργα. Πιάνω ένατραπεζάκι κοντά στο παράθυρο. Όλο το βράδυ έβρεχε, απ’ ό,τι φαίνεται. Συννεφιάκαι υγρασία έχουν τυλίξει κάθε γωνιά του νησιού. Στους άδειους δρόµους έχουν ήδησχηµατιστεί οι πρώτες µικρές λιµνούλες από νερό.Παραγγέλνω τον καφέ µου και προσποιούµαι τον αδιάφορο. Ξέρω, όµως, ότιγια τους κατοίκους του νησιού, µόνο για αδιάφορος δεν περνάω. Με παρατηρούν απότην κορφή ως τα νύχια και έπειτα σιγοψιθυρίζουν κάτι µεταξύ τους που δεν µπορώ ναακούσω. Ο καφετζής, ένας άντρας γεροδεµένος, δυο µέτρα ύψος, µου φέρνει τονκαφέ. Με περιεργάζεται για λίγα λεπτά µε τα µικρά πονηρά µάτια του και, την στιγµήπου ετοιµάζεται να µε αφήσει και να φύγει, σαν να θυµήθηκε ξαφνικά κάτι που είχεξεχάσει, κοντοστέκεται. Στο βεβιασµένο χαµόγελό του διακρίνω, πέρα απόπεριέργεια, και µια αµυδρή ανεπαίσθητη ειρωνεία …- «Είσαι ξένος στα µέρη µας, παλικάρι µου;».- «Ναι, ήρθα εχθές».- «Τουρίστας; Τουρίστας; Το νησί µας, άλλωστε, προσφέρεται και γιαχειµερινό τουρισµό. Έχουµε οµορφιές εµείς! Έχουµε ιστορία! Έχουµεπαράδοση!».Ένα αίσθηµα αµηχανίας µε κυριεύει. Μπροστά σ’ αυτόν τον άντρα νοµίζω ότιη ΄΄αλήθεια΄΄ µου θα φανεί σαν ΄΄ψέµα΄΄ και το αντίστροφο. Λέω, λοιπόν, το ΄΄ψέµα΄΄µου, µε την ελπίδα να φανεί ως ΄΄αλήθεια΄΄.- «Ήρθα για δουλειά. Είµαι αρχιτέκτονας. Η τοπική αυτοδιοίκηση τουνησιού σας ζητούσε αρχιτέκτονα για να εργαστεί σ’ ένα πρόγραµµααναπαλαίωσης και αποκατάστασης του φάρου που είναι λίγο έξω από τοχωριό. Θα µείνω στον φάρο τουλάχιστον για τρεις µήνες … ».- «∆ηλαδή όλο τον χειµώνα θα τον περάσεις εδώ; Στον φάρο;».- «Ναι».- «Μεγάλη απόφαση, γιε µου! Χαρά στο κουράγιο σου … Και είσαι και νέοπαιδί … ».- «Η ανακατασκευή των φάρων είναι το αντικείµενο που µε ενδιαφέρειιδιαίτερα. Κάποτε η Υπηρεσία Φάρων απασχολούσε αρκετούςφαροφύλακες, οι οποίοι συντηρούσαν το δίκτυο και προλάµβαναν τιςφθορές στα χτίσµατα. Σταδιακά, όµως, ο αριθµός τους µειώθηκε και έτσι4