Το Φάντασμα του πέτρινου Φάρου - eBooks4Greeks.gr

όµως, επάνω της ήταν ο ψηλός, αδύνατος λαιµός της και οι καλοσχηµατισµένοιστρογγυλοί ώµοι της που έµεναν ακάλυπτοι από το φόρεµά της. Ο δήµαρχος τηςκρατούσε το χέρι, αφήνοντας να προβάλλονται τα µακριά λεπτά δάχτυλά της. Σταχείλη της είχε ένα συγκαταβατικό χαµόγελο, µόνο και µόνο για να µην προσβάλει τονδήµαρχο που ΄΄παραληρούσε΄΄ και δώσει την εντύπωση της ΄΄ασυγκίνητης΄΄γυναίκας.«Ωραία, αλλά ψυχρή», σκέφτηκα, έτσι όπως την κοίταζα να στέκεται δίπλαστον δήµαρχο.- «Σπουδαίο έργο µας ετοίµασες για σήµερα, Τάνια µου! Οι΄΄Ικέτιδες΄΄! Τροµερός αυτός ο Αισχύλος! Ωραία πράγµατα! Ωραίαπράγµατα! Α, και µετά, είπαµε! Έχουµε και γεύµα! ∆εν πιστεύω ναµην έρθεις! Το τερπνόν µετά του ωφελίµου!».Οι ΄΄κορώνες΄΄ του δηµάρχου συνέχιζαν να ΄΄εκτοξεύονται΄΄ προς πάσακατεύθυνση. Η γυναίκα, όµως, εξακολουθούσε να τον κοιτάζει µε το ίδιο περήφανοβλέµµα, χωρίς να ανταποκρίνεται σ’ αυτόν τον πηγαίο ΄΄συναισθηµατισµό΄΄ που΄΄ανάβλυζε΄΄ από κάθε γωνιά του άντρα που είχε απέναντί της. Η ΄΄λύτρωση΄΄ ήρθεστο τέλος µαζί µε µια κοπέλα που την πλησίασε διακριτικά, σε µια προσπάθεια νατην ΄΄αποσπάσει από τα δεσµά΄΄ του δηµάρχου. Ο δήµαρχος, επιτέλους, το κατάλαβεκαι, µε την ίδια και αυτός διακριτικότητα, αποχώρησε. Η νεαρή κοπέλα έσκυψε καιτης ψιθύρισε χαµογελαστά κάτι στο αυτί, που την έκανε και εκείνη να χαµογελάσειαυθόρµητα. Μετά, την έπιασε ελαφρά από την µέση και προχώρησαν µαζί προς τιςπρώτες θέσεις της πλατείας του θεάτρου. Υπήρχε µια άνεση και µια οικειότητα στιςκινήσεις των σωµάτων τους, που δεν πρόδιδε µονάχα φιλία. Η νεαρή κοπέλα είχεµακριά µαύρα µαλλιά, που έπεφταν λυτά πάνω στους ώµους της, και φορούσε καιεκείνη µαύρα ρούχα. Στα µάτια της, κάθε φορά που έριχνε το βλέµµα της πάνω στην΄΄σύντροφό΄΄ της, υπήρχε κάτι σαν ανείπωτος, κρυφός θαυµασµός.Στην στενή κοινωνία του νησιού, όπου ο κοινωνικός έλεγχος είναι τόσοέντονος και καταπιεστικός, δεν νοµίζω ότι είναι και τόσο εύκολο πράγµα να κρύψειςτις ερωτικές σου ΄΄προτιµήσεις΄΄ και ΄΄ιδιαιτερότητες΄΄. Ωστόσο, στην προκειµένηπερίπτωση, αυτές οι ΄΄ιδιαιτερότητες΄΄ φαινόταν να έχουν ενσωµατωθεί πολύαρµονικά µε την τοπική κοινωνία. Αποτελούσε και αυτό µια ένδειξη που οδηγούσεστο συµπέρασµα ότι η ΄΄εν λόγω΄΄ γυναίκα, όντως πρέπει να ήταν αξιόλογο άτοµο γιατα δεδοµένα του νησιού, αφού ΄΄έχαιρε΄΄ τέτοιας επιδοκιµασίας και, µάλιστα, από τον΄΄ανδρικό πληθυσµό΄΄, που την σταµατούσε κάθε δυο και τρεις, µέχρι να φτάσει στηνθέση της, για να την κοµπλιµεντάρει και να την συγχαρεί για την επιλογή του έργουκαι τη δουλειά που είχε κάνει. Άραγε να ήταν οι συµπατριώτες της τόσο ΄΄ελεύθεροι΄΄από την φύση τους ή, αντιθέτως, αυτή η γυναίκα, µε την γοητεία της και τον αέρατης, τους ΄΄ελευθέρωνε΄΄; Η ανασφάλεια και το άγχος είναι πόρτες κλειστές, που δεναφήνουν να µπει ούτε µια ηλιαχτίδα φωτός µέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Αυτή,όµως, η γυναίκα έδινε την εντύπωση ότι δεν είχε να κρύψει τίποτα, ακόµη και από τοπιο αδιάκριτο, ΄΄λαίµαργο΄΄ βλέµµα που θα έπεφτε επάνω της …………………………………………………………………………………..Τα φώτα του θεάτρου έχουν σβήσει. Και οι τελευταίοι θεατές έχουν πλέονκαθίσει στις θέσεις τους. Οι ψίθυροι σταµατούν. Σκέφτοµαι ότι ίσως να µην είναιτυχαία η επιλογή αυτής της τραγωδίας από την Τάνια. Οι ∆αναήδες επιστρέφουν στοΆργος προκειµένου να ζητήσουν από τον βασιλιά να τους παραχωρήσει άσυλο.16