NË ÇFARË KOSOVE DO TË JETOJMË - Gazetaria

shtetit dhe kishës serbe, për të bërë bashkë politikat hegjemonistedhe imperialiste. Është ruajtur me shumë suksesedhe linja e refuzimit të bashkëpunimit me Tribunalin eHagës, përkatësisht tallja me këtë institucion të OKB-ë.Në fund të fundit, është ruajtur privilegji që në krye të qeverisësë Serbisë të jetë një paramilitar serb, sikundër ështëVojisllav Koshtunica, i cili në kohën e spastrimit etnikdhe të gjenocidit serb kundër shqiptarëve të Kosovës, pozontepara fotoreporterëve me kallashnjov në dorë. Poashtu, ministër i jashtëm i Serbisë është Vuk Drashkoviqi,i cili në kohën e konfliktit të Serbisë me NATO-n, ka qenëzëvendës kryeministër i qeverisë.Kur dihet se kryetar i Partisë Radikale ende mbetet VojisllavShesheli, kur dihet se strategët e gjenocidit kundërboshnjakëve, Radovan Karaxhiqi dhe Ratko Mlladiqi endejanë në liri, bëhet krejt e qartë se jo vetëm ideologjia, poedhe strukturat e fashizmit të Millosheviqit kanë mbeturtë paprekura. Prandaj, nuk ka pse çuditet askush nga zjarrmiamë e re nacionaliste që ka shpërthyer si një kolerë nëBeograd, kundër një deklarate krejt normale të MartiAhtisarit.Më së paku mund të jetë i habitur vetë Marti Ahtisari.Edhe pse me një karrierë brilante të shtetarit dhe të diplomatit,ai ka bërë gabime të rënda në punën e tij të deritashmesi ndërmjetës. Gabimi i parë është se e ka involvuarBeogradin si palë dhe si partner, për ta vendosurstatusin e Kosovës. Kjo nuk do të ishte krejt normale edhesikur në Serbi të kishte ndodhur distancimi i vërtetë ngatrashëgimia e Millosheviqit, e lëre më në kushtet kur kjonuk ka ndodhur aspak. Situata do të ishte e ngjashme sikurpër të ardhmen e Polonisë, pas Luftës së Dytë Botë-221