J. C. VICKERY

74 Clann an Righ fo GheasaibhClann an Righ fo Gheasaibh 75" Mur 'eil de dh' fhuireachd ort ach sin, chanfhad' is fuireachd e." Agus ghlac e a thuagh 'nalaimh's leum e an àird air an fharadh. Chaidh isea chadal. 'S bha esan air an fharadh a' deanamhnan dealgan gu maduinn.Agus an uair a thàinig an ath latha rinn ise biadhdeas air a son fèin agus airson an Fhamhair. Ghabhise a biadh. Thàinig am Famhair a nuas bhàrr anfhàraidh, 's thug e dhi dà fhichead dealg, a bha chocruaidh, ruighinn's cho geur, is gu'n rachadh iad astigh ann an aodann cruaidh creige, cho furasda'sa rachadh iad a stigh ann an talamh bog creadh.Thug i leatha iad, 's dh' fhalbh i air a turus; agusbha i fad an latha sin a' fàrrsan air feadh na beinne,gun aon air bith fhaicinn, gus an tàinig an oidhche.Aig beul na h-oidhche' chunnaic i tigh beag, is eair a thubhadh le bein bheothaichean fiadhaich.Chaidh i d'a ionnsuidh, 's chuir i làmh ris an dorus,'s dh' fhosgail an dorus roimpe, s chaidh i a stigh.Bha smùchan de ghealbhan beag air, agus chaleasaicheadh's cha rachadh e as, etc. Thàinig amFamhair (=an dara Famhair), etc. " Is e sith ath'ann," etc. Dh' itheadh am Famhair a chuid adh' aon teum, 's dh' òl e a dheoch a dh' aon sùbaig,'us dh' fharraid e de Nighean an Rìgh cia as di,agus ciod fàth a turuis. Dh' innis i dha cia as athàinig i, 's gu'n robh i a' dol a dh' iarraidh abraithrean, agus mar a chaidh an cur ann an riochdfèidh leis an Eachlaraiche Urlair. Dh' innis amFamhair di, gu'n deach iad seachad o chionn trilàithean, 's an taobh a chaidh iad. An uair a fhuairiad sgeul o a chèile, thuirt am Famhair, "Chanfhaca mi riamh na bheireadh bàrr ort ann ambòidhchead. Nan robh thu fhèin deònach, gheabhainnsagart 'sa' mhaduinn a dheanadh ar pòsadh."" Tha boidean 's croisean's geasan orm-sa, nachtalaidh 's nach tèid mi le h-aon air bith gusgu'm faigh mi fear a dheanadh dhomh se ficheaddealg de fhiodh cruaidh's iad cho cruaidh, geur,ruighinn, etc."" Mur 'eil de dh' fhuireachd ort ach sin, chanfhad an fhuireachd e," etc. Thàinig e bhàrr anfhàraidh 'sa 'mhaduinn 's thug e di na dealgan arinn e 'san oidhche. Bha dà fhichead ann, 's dh'fhalbh i leo air feadh a' mhonaidh leatha fhèin.Thàinig ceò air 's bha i air faondradh air feadha' mhonaidh, 's am beul na h-oidhche, thàinigi air tigh beag, 's e air a thubhadh le itean eun,etc. Thàinig am Famhair, etc. " Sith biodheadarainn," etc. Dh' innis i dha mar a thachairdo a bràithrean, agus dh' innis e di gu'n deach iadseachad aìr-san là dhe'n robh e 'sa' bheinn; gu'ndeach iad gu beinn àird aig cùl na Creige Mòire,'s gu'n seòladh esan i a màireach an taobh a buath-ghiorra gu dol d'an ionnsuidh. Rinn i deasbonnaich 'us sithionn 'us eanbhruich, etc., etc.Thuirt i ris, " Tha mar chroisèan's mar gheasan'smar bhòidean orm-sa, nach tàlaidh mi ri fear airbhith ach am fear a dheanadh dhomh air luirgneanchailleachan marbha, sè fichead de dhealgainean dedh' fhiodh, 's iad cho cruaidh, etc."" Mur 'eil de dh' fhuireachd ort ach sin, chan