Czytaj pełne wydanie - Racibórz

KONTAKTYSkładam się z tego, co zmysłowe,umysłowe. Z tego, co można dotknąćempirycznie, i tego, co umysł pozwalazrozumieć. Składam się do drogi, celzostaje tajemnicą. Wędruję po linie, po ostrzu noża między pełnią, emanacją życia Bożego, a jego nieskończonym brakiem.Spadam w dół, w przepaść wielką. I chociaż jestem wszystkim wobec nicości, moja nicość wobec nieskończoności przerażamnie.W matrycy szukam początku. Nie mogę tam wejść, mogę do łona matki się przytulić. Oczekuję na pomoc kogoś innego, ktojest słońcem, które czasami odbija się we mnie. Przytul mnie, moja żono, przytul mnie bardzo mocno. Staniemy się pieczęciąprawdziwego piękna. Kiedy upadam na kolana, mogę oprzeć się o lewe ramię krzyża. Prawe dotyka nieba. Płaczcie, płaczcienade mną, gdyż tylko to, co czyste, może stać się piękne. Upadając na kolana, pochylam się do źródła, tylko tak możnazaczerpnąć wody żywej. Krzyż jest moim okryciem w nagości, miejscem, gdzie poślubił mnie Pan.Znaleziony w starym domu cube, który okazał się omszałym pustakiem.Wykopany ciężkim sprzętem skarb, który miał być fundamentem pod komin, który nigdy nie powstał.Znalezione o północy tajemnicze, kosmiczne kamienie, które są cegłami szamotowymi.Betonowy las oświetlony metafizycznym późno popołudniowym światłem.Surowe, niespełniające norm PIP i BHP wnętrza, ożywione senną, deszczowa wyobraźnią.Oto jawa – realny stan rzeczy, cała smutna prawda.Twórcy żyją w nirwanie swojej fantazji, a zarazem w najbardziejrealnej jawie ze wszystkich rzeczywistościwieloznaczne są obrazy w snachwieloznaczne są obrazy na jawiedo snów są kluczedo jawy nie maprzynajmniej dla wszystkichZnikam na jawieSen na jawieDzwonię do Ciebie by sprawdzić, czyTy naprawdę istniejesz.Rano się obudziłam, a Ciebie nie byłoobok i się wystraszyłam,że mi się tylko śniłeś.Jawa jak sen.15