WiT 8_2016_12_promo
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Uzbrojenie morskie<br />
Broń energetyczna US Navy cz. I Lasery<br />
Marcin Chała<br />
Początki idei wykorzystania<br />
broni energetycznej w Stanach<br />
Zjednoczonych sięgają pierwszej połowy<br />
lat 80. XX wieku. W 1984 r. oficjalnie<br />
rozpoczęto bowiem program Strategic<br />
Defence Initiative (SDI), który<br />
do historii przeszedł pod medialną<br />
nazwą „Gwiezdnych Wojen”.<br />
Dobrze opisywała ona koncepcję<br />
tego przedsięwzięcia, ponieważ jednym<br />
z jego założeń było wykorzystanie,<br />
poza uzbrojeniem konwencjonalnym,<br />
różnego rodzaju tzw. broni<br />
energetycznych, w tym między<br />
innymi umieszczonych na orbicie<br />
okołoziemskiej laserów<br />
i znajdujących się na powierzchni<br />
Ziemi dział elektromagnetycznych.<br />
Fotografie w artykule: US Navy,<br />
BAE Systems, Northrop Grumman.<br />
Pierwsza publiczna wzmianka o SDI miała<br />
miejsce 23 marca 1983 r., podczas telewizyjnego<br />
orędzia prezydenta Ronalda Reagana<br />
do narodu. Rok później do życia powołano komórkę<br />
Strategic Defense Initiative Organization (SDIO),<br />
której zadaniem miała być kontrola przebiegu<br />
programu SDI i jego ewentualne sprawne wdrażanie<br />
do eksploatacji. Ideą przyświecającą pomysłodawcom<br />
„Gwiezdnych Wojen” była chęć stworzenia<br />
przeciwwagi dla obowiązującej wówczas<br />
w Stanach Zjednoczonych doktryny Wzajemnego<br />
Zagwarantowanego Zniszczenia (Mutual Assured<br />
Destruction), której jednym z największych<br />
przeciwników był sam Reagan, twierdząc że jest<br />
to najprostsza droga do „widowiskowego samobójstwa”.<br />
Program SDI był prawdopodobnie jednym<br />
z najbardziej ambitnych w całej historii Stanów<br />
Zjednoczonych, gdyż miał zabezpieczyć całe<br />
terytorium kraju przed atakiem ze strony dowolnej<br />
liczby pocisków balistycznych, wystrzelonych<br />
z dowolnego regionu świata (z oczywistym ukierunkowaniem<br />
na ZSRS jako potencjalne źródło<br />
ataku). Ostatecznie SDI w swojej oryginalnej koncepcji<br />
nigdy nie powstała. Z racji wielkich kosztów,<br />
trudnych do zaakceptowania i usprawiedliwienia,<br />
zwłaszcza w obliczu zarysowującego się odprężenia<br />
i końca zimnej wojny, został ostatecznie<br />
wstrzymany w 1993 r. przez administrację Billa<br />
Clintona.<br />
W związku z wyasygnowaniem na projekty związane<br />
z SDI znacznych środków finansowych, nie<br />
zdecydowano się jednak na całkowitą rezygnację<br />
z bliskich do osiągnięcia operacyjnego statusu rozwiązań.<br />
Podjęto decyzję o zmianie jego założeń.<br />
W tym samym 1993 r. zmieniono nazwę z SDIO na<br />
BMDO (Ballitic Missile Defence Organization). Zrezygnowano<br />
z najbardziej futurystycznych efektorów,<br />
na rzecz rozwoju konwencjonalnych pocisków<br />
rakietowych, zdolnych do zwalczania głowic rakiet<br />
balistycznych poza ziemską atmosferą, ale bynajmniej<br />
nie odłożono ad acta osiągnięć związanych<br />
z bronią energetyczną. Obecnie, dzięki zyskanym<br />
wówczas i w latach 90. XX wieku, i później, zdolnościom<br />
(m.in. laser lotniczy ABL), Stany Zjednoczone<br />
są państwem, w którym prace nad szeroko rozumianym<br />
uzbrojeniem wykorzystującym energię<br />
skierowaną (Directed-energy Weapon) prowadzone<br />
są z największym rozmachem. Wśród tych wzorów<br />
uzbrojenia są także systemy laserowe i hiperdźwiękowe<br />
działa elektromagnetyczne.<br />
92 Wojsko i Technika • Sierpień <strong>2016</strong><br />
www.zbiam.pl
Change language