WiT 8_2016_12_promo

More documents

Recommendations

Info

Systemy bezzałogowe Eurosatory 2016 – inwazja robotów Maciej Szopa Tegoroczne Eurosatory potwierdziło systematyczny wzrost znaczenia i powszechności wykorzystania w wojsku oraz służbach ochrony porządku bezzałogowych systemów autonomicznych bądź zdalnie sterowanych, i to nie tylko powietrznych. Wiąże się to z jednej strony z rozwojem robotyki i elektroniki, które pokonują kolejne bariery techniczne i coraz bardziej zbliżają nas do tego, co jeszcze niedawno nazwalibyśmy fantastyką naukową, z drugiej z tym, że życie wysoko wykwalifikowanych specjalistów staje się coraz bardziej cenne, a koszty bezpośrednio obsługiwanego przez nich sprzętu astronomiczne. Fotografie w artykule: Maciej Szopa, Andrzej Kiński. THeMIS Adder – wynik egzotycznej współpracy między Estonią a Singapurem. Maszyna uzbrojona w 12,7 mm wkm efektownie prezentowała się na pokazach dynamicznych. Jeszcze 20 lat temu bezzałogowych robotów używano w wojskach lądowych (ale także policji) w zasadzie wyłącznie do wsparcia saperów, głównie w rozpoznaniu niebezpiecznego dla ludzi terenu (skażonego, zaminowanego) i rozbrajaniu bądź zdalnym aktywowaniu (niszczeniu) niebezpiecznych przedmiotów, przede wszystkim ładunków wybuchowych. Zaczęło się to zmieniać w dużej mierze w związku z potrzebami tzw. wojny z terroryzmem. Jej cechą charakterystyczną był niemal zupełny brak regularnych działań zbrojnych. Zamiast walczyć, żołnierze amerykańscy i ich sojusznicy mieli „stabilizować”, prowadzić działania pokojowe itp. do czasu okrzepnięcia w podbitych krajach ustanowionej przez Waszyngton władzy. Druga strona była znacznie słabsza, ale stawiała sobie niezbyt wygórowane cele – chodziło o destabilizację sytuacji wewnętrznej i w miarę możliwości niszczenie siły żywej przeciwnika oraz przecinanie jego sieci zaopatrzenia. Nie chodziło przy tym o niszczenie siły żywej w wymiarze znanym z wojen konwencjonalnych, ale raczej o nękanie, czyli obniżanie morale obcych wojsk, a także wpływanie na zachodnią opinię publiczną, wrażliwą na straty w ludziach, a co za tym idzie polityków. Rozpoczął się kolejny wyścig miecza z pancerzem, który zaowocował pojawieniem się pojazdów minoodpornych, modyfikacjami zwiększającymi odporność balistyczną i przeciwminową dotychczasowych wozów bojowych, wprowadzeniem coraz lepszych osłon balistycznych żołnierzy, a także wprowadzaniem do służby robotów i bezzałogowców. Roboty miały już nie tylko wspierać saperów, ale pojawiły się ich kolejne zastosowania. Rozszerzyły zakres i odległość rozminowywania, uzupełniły ogólnowojskowe środki rozpoznania THeMIS w wersji wykrywania i neutralizacji IED z systemem Raytheon GroundEye. Podwozie Milrem może zostać wykorzystane nawet w kilkunastu różnych zastosowaniach. i dozoru, stały się środkami transportu pomagającymi przenosić wyposażenie i amunicję w trudnym terenie. Ostatnio słyszy się także o uzbrojonych robotach, działających samodzielnie albo wspierających piechotę. Roboty bojowe Na tegorocznym Eurosatory to właśnie uzbrojone roboty budziły największe zainteresowanie, choć zabrakło na nim konstrukcji z Rosji, która właśnie w tej sferze osiągnęła ostatnio bardzo wiele. Na pierwszym miejscu wypada tutaj wymienić firmowany przez Estonię, a w istocie międzynarodowy projekt bojowego pojazdu gąsienicowego THeMIS Adder. Prezentowany także na pokazach dynamicznych pojazd składał się z dwóch elementów: nowatorskiego estońskiego nośnika THeMIS (Tracked Hybrid Modular Infantry System) firmy Milrem i stanowiska karabinu maszynowego Adder Light Calibre RWS singapurskiej firmy ST Kinetics. Pojazd bardzo sprawnie i szybko poruszał się po wyznaczonym terenie. Jak przystało na pojazd gąsienicowy, THeMIS Adder może obrócić się w miejscu, a szerokie gąsienice – w zależności od masy ładunku użytecznego – wywierają nacisk na podłoże na poziomie 69÷115 g/cm 2 . Na największą uwagę w tym projekcie zasługuje sam nośnik. Składa się on z dwóch niezależnych modułów gąsienicowych, z których każdy dysponuje własnym napędem (silnik diesla lub elektryczny zasilany bateriami litowo-jonowymi z grafenowymi kondensatorami) i elektroniką. Platforma łącząca obydwa moduły to po prostu wytrzymała płyta, na której można umieścić ładunek użyteczny. „Pusty” pojazd może operować przez 8÷10 godzin z prędkością do 25, a nawet 35 km/h (w zależności 40 Wojsko i Technika • Sierpień 2016 www.zbiam.pl
Transport i logistyka Wojskowa motoryzacja na Eurosatory 2016 cz. I Zestaw do transportu paliw CaRaPACE powstał w wyniku współpracy Scanii i francuskich firm, które dostarczyły m.in. naczepę z cysterną, a także szoferkę i kabinę za nią umieszczoną. CaRaPACE był demonstrowany także podczas pokazów dynamicznych, w scenerii zbliżonej do tej, w jakiej może mu przyjść operować podczas realnych działań. Jarosław Brach W tegorocznym paryskim salonie Eurosatory wzięli udział wszyscy liczący się gracze europejskiego sektora militarnej motoryzacji, oferujący pojazdy średniej i ciężkiej klasy tonażowej. Niestety, sensacji nie było, a w tym obszarze tegoroczną wystawę powinno się określić jako potwierdzenie powolnej ewolucji, bez żadnych rewolucyjnych zjawisk czy tendencji. Fotografie w artykule: Jarosław Brach, Andrzej Kiński. Volvo Group Governmental Sales (VGGS) Grupa Volvo Group Governmental Sales (VGGS) powstała w 2012 r. jako niezależna, wyspecjalizowana struktura Grupy Volvo – AB Volvo, odpowiedzialna za prowadzenie produkcji, sprzedaży, marketingu i działań posprzedażowych sprzętu przeznaczonego do zapewnienia ochrony i bezpieczeństwa. W układzie organizacyjnym VGGS składa się z pięciu jednostek: ❚ Renault Trucks Defense; ❚ Volvo Defense, włącznie z Volvo Trucks Defense i Volvo Construction Equipment Defense; ❚ Panhard Defense; ❚ Acmat Defense; ❚ Mack Defense. Renault Trucks Defense odpowiada za projektowanie i budowę szosowych, uterenowionych i terenowych ciężarówek w układach napędowych od 4×2 do 8×8, o dopuszczalnych masach całkowitych od 7900 do 42 000 kg w konfiguracji solo i do 100 000÷120 000 kg w zestawie, nadających się do różnorakiego stopnia zmilitaryzowania, łącznie z głębokim. Acmat Defense jest wytwórcą taktycznych pojazdów z rodziny VLRA, których ponad 1200 jest na stanie Sił Zbrojnych Republiki Francuskiej, do czego trzeba dodać egzemplarze wyeksportowane do szeregu innych państw. Panhard Defense specjalizuje się w opancerzonych pojazdach bojowych i ich odmianach specjalistycznych o masie całkowitej do 12 000 kg. Ostatnim istotnym komercyjnym sukcesem Panharda jest sprzedaż własnej armii 1183 sztuk modelu PVP. Volvo Defense odpowiada za dostawę do wojska sprzętu dwóch spółek zależnych AB Volvo. Z Volvo Trucks pochodzą, podlegające pogłębionemu i pełnemu zmilitaryzowaniu, przedstawiciele trzech linii: średniotonażowej FL 4×4 i dwóch klasy tonażowej ciężkiej – wyspecjalizowanej FMX i bardziej uniwersalnej FH. Oferta Volvo Construction Equipment obejmuje zaś szeroką paletę maszyn budowlanych. Mack Trucks to amerykańska filia, jako niezależny podmiot założona w 1900 r., a od 1990 r. stopniowo przejmowana przez ówczesne R.V.I. – Renault Vehicules Industriels. Obecnie odpowiada za prowadzenie biznesu militarnego na obszarze Ameryki Północnej oraz Australii i Oceanii (Mack Defense Australia). Z komercyjnego punktu widzenia niezwykle ciekawa wydaje się, istotna m.in. dla klientów w Europie, kwestia podziału rynków i nabywców pomiędzy Renault Trucks Defense i Volvo Defense w zakresie ciężarówek, w wybranych przypadkach konkurujących ze sobą. Na salonie potwierdzono, że z oczywistych względów Francję odgórnie przypisano Renault, a Skandynawię i państwa bałtyckie Volvo. Natomiast w odniesieniu do innych państw został wprowadzony swoisty algorytm postępowania, w maksymalnym stopniu mający zapobiegać wewnętrznej konkurencji. Jeśli nie ma szczególnych preferencji odbiorcy co do marki, przedstawione mu zostaną ciężarówki takiej, które w danym przypadku lepiej zaspokajają jego ewentualne specyficzne potrzeby. Dysponujące bardzo bogatą ofertą VGGS pokazało w Paryżu w zasadzie po jednym przedstawicielu każdej z proponowanych siłom zbrojnym linii. W tzw. strefie logistycznej stały trzy ciężarówki, w tym dwie marki Renault. Najbardziej znaną z nich był tzw. ciężki transporter logistyczny, powstały w oparciu o podwozie Kerax 8×8 HD. Pojazd ten można uznać za jednego ze stałych bywalców Eurosatory, gdyż był wystawiany także dwa i cztery lata temu. W układzie konstrukcyjnym otrzymał on integralnie opancerzoną kabinę – kapsułę o „diamentowym” kształcie, bazowo wykonaną z pancernych blach i szkła, z możliwością wymiany paneli pancerza zewnętrznego, mocowanych za pomocą specjalnych śrub. Ciekawa była też jego zabudowa w postaci tzw. ciężkiej opancerzonej cysterny paliwa. Jak zapewniali przedstawiciele Renault Trucks Defense, tegoroczna prezentacja Keraxa była ostatnią. Sukcesywnie, także w siłach zbrojnych, jest on bowiem zastępowany przez nową cywilną gamę K, publicznie po raz pierwszy ujawnioną w czerwcu 2013 r. Aczkolwiek, analogicznie jak u Mercedesa, proces 48 Wojsko i Technika • Sierpień 2016 www.zbiam.pl
Page 1: SYSTEM NOTEĆ - PIERWSZA ODSŁONA
Page 4 and 5: Relacje Polska Grupa Zbrojeniowa za
Page 6 and 7: Broń rakietowa Hwaseong-10 - pół
Page 10 and 11: Przemysł obronny Niekwestionowanym
Page 12 and 13: Transport lotniczy Brytyjski Atlas
Page 14 and 15: Transport lotniczy Do końca 2017 r
Page 16 and 17: Okręty wojenne Tomasz Grotnik 13 l

WiT 8_2016_12_promo

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?