agkyra_47-2008

More documents

Recommendations

Info

Ἄγκυρα Ἐλπίδος τά ἀνθρωπίνως ἐπιδιωκόμενα κριτήρια, σημασία. Μέσω τῆς σαλότητας, αὐτοί οἱ διά Χριστόν «τρελοί» χριστιανοί ταπείνωσαν τόν ἑαυτό τους στό ἔσχατο σημεῖο, ἀπέρριψαν καί κορόιδεψαν τόσο τόν κόσμο, τήν κοσμική δύναμη, ὅσο καί κάθε εἴδους ἐξουσία καί ἔγιναν «φίλοι του Θεοῦ» ὁμοιάζοντες μέ τούς ἁγίους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν λάβει καί τό συγκεκριμένο προσωνύμιο. Οἱ σαλοί, ἕνεκα τῆς ἀλλοπρόσαλλης, περίεργης, ἀπάνθρωπης καί ἀξιοκατάκριτης συμπεριφορᾶς τους, ὄχι μόνον δέν φρόντιζαν τόν ἑαυτό τους ἀλλά καί δέν ἄφηναν καί πίσω τους οὔτε κάποια συγγράμματα οὔτε κάτι ἄλλο πού θά μποροῦσε νά βοηθήσει τόν σύγχρονο κόσμο νά καταλάβει καί νά βιώσει ἔστω καί ἕνα τμῆμα ἀπό τόν τρόπο πού αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ζητοῦσαν νά ἐπιτύχουν τή Θεία Χάρη. Οἱ σαλοί φρόντιζαν νά ἀποφεύγουν κάθε ἀνθρώπινη σχέση λειτουργώντας μέ περίεργο καί ἀπροσδόκητο πάντοτε τρόπο, εἴτε βρίζοντας τούς συνανθρώπους τους, εἴτε τρέχοντας μακριά τους μέ τό πού τούς ἔβλεπαν, εἴτε περιφερόμενοι ἡμίγυμνοι ἤ ὁλόγυμνοι, εἴτε καίγοντας τίς καλύβες τους, ὅπως ἔκανε ὁ ἁγιορείτης Ἅγιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλυβίτης, εἴτε μέ κάθε ἄλλου εἴδους ἀπροσδόκητη συμπεριφορά. Στήν ἔσχατη καί δυσκόλως ἀναμενόμενη ὅμως κατάσταση, κατά τήν ὁποία οἱ σαλοί ἔρχονταν κατά τύχη σέ ἐπαφή μέ κάποιους ἀνθρώπους, αὐτοί οἱ «τρελοί» ἔδιναν πάντοτε ἀπολλωνείου, κοινῶς παραδόξου, ὅπως συνέβαινε μέ τόν ἀρχαιοελληνικό θεό Ἀπόλλωνα-Λοξία, εἴδους ἀπαντήσεις οἱ ὁποῖες ἦταν δυσνόητες, ἀκατανόητες καί τίς περισσότερες φορές πέρα γιά πέρα παράλογες. Ὁ ἀββάς Ὤρ ἀναφέρει περί τῆς σαλότητας ὅτι, ἀποφεύγοντας κανείς τά ἐγκόσμια πρέπει νά φεύγει μακριά ἀπό τούς ἀνθρώπους ἤ κοροϊδεύοντας νά κοροϊδεύει τόν κόσμο καί τούς ἀνθρώπους, κάνοντας τόν ἑαυτό του σέ κάθε περίπτωση νά φέρεται πέρα γιά πέρα σάν μωρός δηλαδή σάν ἀνόητος. Ἡ σαλότητα ἀποτελεῖ στήν οὐσία της μία πλήρη κατανόηση, βίωση καί ἀποδοχή τῆς ἁμαρτωλότητος τοῦ ἀνθρώπου καί πολλές φορές καί τῆς ἀδυναμίας του νά ἐπιτύχει τήν ἀνώτερη πνευματική ζωή καί τά ἀνάλογα θεάρεστα ἔργα. Κάθε σαλός, ὁ ὁποῖος ξεκινάει ἕναν τέτοιου εἴδους ἀγώνα, πρίν καταφέρει νά θανατώσει τίς σχέσεις του μέ τόν περίγυρό του, μέ τούς οἰκείους, τούς συγγενεῖς, τούς φίλους καί τούς γνωστούς του, δηλαδή μέ ὅλο τόν κόσμο, φροντίζει πρωτίστως νά ἔχει θανατώσει τόν ἑαυτό του. Αὐτό θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι εἶναι ἕνα εἶδος πραγματικῆς μύησης καθώς ὁ ἄνθρωπος, ἀπαρνούμενος τόν ἑαυτό του, θανατώνεται-πεθαίνει γιά νά ξαναγεννηθεῖ, μέσα ἀπό τή σαλότητα, ὡς ἕνας νέος καί ἀνώτερος ἄνθρωπος πού ἀποζητᾶ, διά τῆς ταπεινώσεώς του, μόνον ἕνα πρᾶγμα, τή Θεία Χάρη. Κάθε ἐνδιαφέρον τοῦ σαλοῦ γιά τόν κόσμο νεκρώνεται καί αὐτό εἶναι λογικό διότι ὁ ἴδιος θεωρεῖ τόν ἑαυτό του νεκρό γιά τόν κόσμο! Ὅπως ἀναφέρθηκε στήν ἀρχή, ἡ σαλότητα εἶναι ἕνας ἐξτρεμιστικοῦ ἀλλά ἀπολύτως σωτηριολογικοῦ τύπου δρόμος, κάτι τό ὁποῖο τονίζει στή δωδέκατη ἐπιστολή τοῦ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Ἡ σαλότητα εἶναι ἕνας δρόμος σωτηρίας ἡ ὁποία εἶναι ἀνάλογη μέ τίς σωματικές, ψυχικές, πνευματικές ἱκανότητες καί δυνατότητες κάθε ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἐπιζητᾶ τήν τελειότητα ἀσχέτως τῆς πορείας καί τῶν ἀγώνων πού κάνουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι. Καθένας ἔχει τόν δικό του δρόμο, κάτι πού φαίνεται καί στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου κατά τήν ὁποία, συμφώνως τῆς κλήσεως τοῦ Θεοῦ, ὁ καθένας ἐνεργεῖ ἐπιλέγοντας τόν δικό του ἀτομικό πνευματικό ἀγώνα. Ὅλη ὅμως αὐτή ἡ κατάσταση ἀπαιτεῖ ἐκεῖνο τό ὁποῖο τονιζόταν πολύ ἔντονα ἀπό τόν ἀρχαῖο ἑλληνικό κόσμο σάν βασική προϋπόθεση γιά ἐπιτυχία στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή τήν αὐτογνωσία. Στήν προμετωπίδα τοῦ μαντείου τῶν ∆ελφῶν, ὅπως εἶναι γνωστό, ὑπῆρχαν τρία ρητά ἐκ τῶν ὁποίων τό σημαντικότερο ἦταν τό γνωστό «γνῶθι σαυτόν» δηλαδή γνώρισε τόν ἑαυτό σου, ἤτοι γνώρισε τίς δυνατότητες, τίς ἱκανότητες, τίς ἀντοχές καί τίς δυνάμεις σου διά τῶν ὁποίων θά μπορέσεις νά φτάσεις στό ἀνώτερο κατ’ ἐσένα ἐπίπεδο. Αὐτό ἀκριβῶς ἔχει κάνει καί ὁ σαλός. Ὁ σαλός εἶναι ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχει ἐπιτύχει τήν αὐτογνωσία διότι γνωρίζει ὅτι ἡ ἐπιλογή τοῦ συγκεκριμένου δρόμου, τόν ὁποῖο ἀκολουθεῖ συμφώνως τῶν δυνάμεών του, εἶναι ἕνα στενό καί τεθλιμμένο μονοπάτι, ὅπως ἡ ὁδός τήν ὁποία ἀνέφερε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τό ὁποῖο θά περπατήσει ὁ ἴδιος βιώνοντας τήν ἀπόλυτη μοναξιά καί τόν ἀκάματο ἀγώνα κατά τῶν διαφόρων δαιμονίων μέσα ἀπό ἕναν δρόμο πού δέν ἔχει ἐπιστροφή. Ὁ σαλός πού βαδίζει σέ αὐτό τό μονοπάτι θά πρέπει νά νιώθει ὅτι ὑπάρχει μόνον μπροστά του δρόμος, ἐνῶ ὁ δρόμος πού βρίσκεται πίσω του ἀρχίζει νά κλείνει καί νά συγκλίνει οὕτως ὥστε νά μήν ὑπάρχει κάν παρελθόν γι᾽ αὐτόν, καθώς τό παρελθόν τοῦ σαλοῦ ἔχει ἤδη πεθάνει μέ αὐτόν τόν ἴδιο, ἀφοῦ αὐτός ἔχει ἀναγεννηθεῖ διά τῆς σαλότητάς του εἰς Χριστόν.
Ἄγκυρα Ἐλπίδος Ἡ σαλότητα εἶναι λοιπόν μία φαινομενική τρέλα ἡ ὁποία ὅμως εἶναι μόνον ἐξωτερικῆς ὑφῆς καθώς ὁ σαλός δέν εἶναι καθόλου τρελός, ἀλλά ἔχει πλήρη ἐπίγνωση τόσο τοῦ ἑαυτοῦ του, ὅσο καί τοῦ τρόπου πού ἔχει διαλέξει νά προσεγγίσει τόν Χριστό ἐπιζητώντας διακαῶς τήν ἔλευση εἰς αὐτόν τῆς Θείας Χάριτος. Τό σῶμα, ἡ ψυχή, τό πνεῦμα καί ὅλο τό «εἶναι» τοῦ σαλοῦ ἐπιζητᾶ αὐτόν τόν δρόμο πού θά τόν ὁδηγήσει στή θέωση καί μέσω αὐτοῦ τοῦ ἀγώνα θά ἐπιτύχει τήν αἰώνια βασιλεία, κάτι τό ὁποῖο παραδίδεται ἄμεσα καί ἀπό τόν βίο τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα τοῦ σαλοῦ. Ἡ σαλότητα εἶναι ἕνα μονοπάτι τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἕνα εἶδος θεϊκῆς κλήσης, μία κλήση ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό πρός συγκεκριμένους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μποροῦν νά ἀντέξουν αὐτόν τόν δρόμο, κάτι πού ἐντοπίζεται ἐπιπροσθέτως στόν βίο τοῦ Ἁγίου Συμεών καί στόν βίο τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, οἱ ὁποῖοι ἐπέλεξαν αὐτόν τόν δρόμο μετά ἀπό μία θεία κλήση. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ κλήση καί ἡ ἀποδοχή της ἀπό τόν μετέπειτα σαλό εἶναι ἕνα ξεχωριστό κομμάτι τό ὁποῖο μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ μέ χίλιους δυό τρόπους πού μπορεῖ νά θεωροῦνται ὅτι ἀνήκουν ἐξ ὁλοκλήρου στήν ἐπιστήμη τῆς ψυχολογίας καί τῆς ψυχιατρικῆς, πλήν ὅμως μποροῦν νά γίνουν ὀρθά κατανοητοί μόνον μέσα ἀπό τή χριστιανική παράδοση ἀπό τήν ὁποία δημιουργεῖται ἡ κατάσταση τῆς πλήρους ἁγιότητος τῶν ἀνθρώπων πού ἐπέλεξαν αὐτόν τόν δρόμο. Ὅσον ὅμως ἀφορᾶ τήν παραδοξότητα αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ σαλοῦ, εὔλογα μπορεῖ νά πεῖ κανείς ὅτι ὁ σαλός, κατά χριστιανική ἔποψη, μπορεῖ νά μήν εἶναι καί χριστιανός! Αὐτό θά μποροῦσε κανείς νά τό ὑπαινιχθεῖ δικαιολογημένα καθώς ὁ σαλός, ἔχοντας ἀπαρνηθεῖ τόν κόσμο καί γενικῶς τά ἐγκόσμια, ἔχει ἀπαρνηθεῖ καί τήν ἴδια τήν ἐκκλησία ἀφοῦ, οὔτε μέρος στίς θεσπισμένες ἐκκλησιαστικοῦ τύπου λειτουργίες παίρνει, οὔτε κοινωνεῖ, οὔτε φαίνεται καί νά σχετίζεται μέ κάποιον ἐμφανῆ τρόπο μέ τήν ἐκκλησία καί μέ τά μυστήριά της ὅπως τήν ἐξομολόγηση, τή θεία Κοινωνία κ.λπ.. Στή συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει κανείς νά μελετήσει τήν ἴδια τήν ψυχοσύνθεση, τά λόγια καί τή γενικότερη δράση τοῦ σαλοῦ γιά νά διερευνήσει ὀρθά καί ἐκκλησιολογικῶς σωστά ἄν ἔχει ὄντως ὁ σαλός χριστιανική συνείδηση, νοοτροπία καί δράση, κάτι πού ἔκανε ὁ ἀξιότιμος καθηγητής τοῦ γράφοντος, ὁ κ. Ἰωάννης Κορναράκης, στό ἀξιολογότατο σύγγραμμά του γιά τόν βίο τῆς διά Χριστόν σαλῆς Ταρσοῦς. Ἡ τέτοιου εἴδους μελέτη τῶν ἑκάστοτε διά Χριστόν σαλῶν συντελεῖ στό νά γίνει κατανοητή αὐτή τους ἡ πραγματική μέθεξη μέ τήν ὀρθόδοξη λατρεία, καθώς αὐτοί οἱ «τρελοί» ἐπικοινωνοῦσαν πάντοτε νοερῶς μέ τούς ἐκκλησιαζόμενους καί στήν οὐσία παρευρίσκοντο ἀνελλιπῶς σέ ὅλες τίς λειτουργίες τῆς ἐκκλησίας. Ἡ μνεία ἄλλωστε πού ἔκαναν πάντοτε καί μέ κάθε εὐκαιρία οἱ ἴδιοι οἱ σαλοί στό ὄνομα τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύει τήν ἀπόλυτη ταύτισή τους μέ τόν μονογενή Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, κάτι πού ἐπικυρωνόταν καί ἀπό τή χρήση διαφόρων εὐαγγελικῶν περικοπῶν καί φράσεων πού εἶχαν ληφθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό τή χριστιανική λατρευτική ζωή. Ἄλλωστε πρίν γίνουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι σαλοί, ἀκολουθώντας τήν Ἡ Γερόντισσα Ταρσώ, ἡ διά Χριστόν σαλή. ἄκρα ταπείνωση, εἶχαν πλήρη καί τέλεια γνώση τοῦ χριστιανισμοῦ καί συμμετεῖχαν ἀνελλιπῶς σέ ὅλα τά μυστήρια τῆς ἐκκλησίας, κάτι πού εἶναι ἀπολύτως ἀποδεδειγμένο γιά τούς διά Χριστόν σαλούς. Ἐπιπροσθέτως ἡ συνεχής χρήση τῆς νοερᾶς προσευχῆς, μέ ἤ χωρίς κομποσκοίνι, δηλαδή ἡ εὐχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλεῆσόν με τόν ἁμαρτωλόν», δείχνει τόσο τήν ταύτιση τῶν σαλῶν μέ τό θεῖο ὅν ὅσο καί τήν γνώση τῶν τεχνικῶν πού ὁδηγοῦν, ὅπως ἡ νοερά προσευχή, στήν ἐπίτευξη αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ. Ἔτσι ἡ ἐκκλησιαστική συνείδηση αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων βρισκόταν στήν ἀντίπερα ὄχθη ἀπό τήν κλασσική καί θεατρικοῦ τύπου ἀντίδρασή τους ἀπέναντι στούς συνανθρώπους τους. Οἱ σαλοί οὐδέποτε ἐπεδίωξαν νά ἔχουν ἐμφανή μυστηριακή ζωή καθώς κάτι τέτοιο θά τούς ἔφερνε κοντά στόν κόσμο, πρᾶγμα πού ἀντίκειτο στήν
Page 1 and 2: Δ Ι Μ Η Ν Ι Α Ι Α Ε Κ Δ
Page 3 and 4: Πατριαρχική Ἀπόδε
Page 5 and 6: Ποιμαντορική Ἐγκύ
Page 7 and 8: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Ἡ
Page 9 and 10: Ἄγκυρα Ἐλπίδος σί
Page 11 and 12: Ἄγκυρα Ἐλπίδος γῆ
Page 13 and 14: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Ἰο
Page 15 and 16: Ἄγκυρα Ἐλπίδος δι
Page 17 and 18: Ὁ θάνατος τῆς ὕλη
Page 19 and 20: Ἄγκυρα Ἐλπίδος τή
Page 21 and 22: Ἄγκυρα Ἐλπίδος τε
Page 23 and 24: Ἄγκυρα Ἐλπίδος τή
Page 25 and 26: Ἄγκυρα Ἐλπίδος τε
Page 27 and 28: Ἄγκυρα Ἐλπίδος ρα
Page 29 and 30: Δαμασκηνός ὁ Ἁγιο
Page 31 and 32: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Κα
Page 33 and 34: Ἄγκυρα Ἐλπίδος μι
Page 35 and 36: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Ὅσ
Page 37 and 38: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Γέ
Page 39 and 40: Ἀπόστολος Παῦλος-
Page 41 and 42: Ἄγκυρα Ἐλπίδος 5.
Page 43: Ἡ διά Χριστόν σαλό
Page 47 and 48: Σκαλιωτῶν μνήμη Ἐ
Page 49 and 50: Ἄγκυρα Ἐλπίδος ρή
Page 51 and 52: Ἄγκυρα Ἐλπίδος σκ
Page 53 and 54: Ἄγκυρα Ἐλπίδος λι
Page 55 and 56: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Ἀπ
Page 57 and 58: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Τή
Page 59 and 60: Ἄγκυρα Ἐλπίδος συ
Page 61 and 62: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Ο Σ
Page 63 and 64: Τό ἐγκόλπιο Ἡμερο

agkyra_47-2008

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?