Gaude Mater

1991
„Gaude Mater jako rodzaj festiwalowego przeglądu koncertów odbył się w maju br. w Częstochowie po raz pierwszy (...).
I Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej, po latach oczekiwań na zmianę we właściwym podejściu do kultury muzycznej,
doszedł do skutku (...). Finał festiwalu Gaude Mater wypadł imponująco, z udziałem znakomitej Orkiestry Symfonicznej
Filharmonii Śląskiej pod dyrekcją bardzo uzdolnionego dyrygenta Jerzego Swobody, który dyrygując orkiestrą, solistami
i połączonymi chórami, w liczbie ponad 300 osób, znakomicie poradził sobie z kompozycją H. M. Góreckiego Beatus Vir
oraz efektownym Exodusem Wojciecha Kilara. Jego piękna hebrajska melodia stanowiąca wątek muzyczny utworu opisującego
biblijne przejście przez Morze Czerwone, podczas którego wykonywano pieśń Śpiewajmy Panu chwalebnie, bowiem
uwielbiony jest... zakończyła międzynarodowe spotkanie z muzyką sakralną w Częstochowie. Słuchacze, oczarowani przede
wszystkim rozgrzaną atmosferą koncertu i znakomitym programem oklaskiwali gorąco I Międzynarodowy Festiwal Gaude
Mater”.
Grażyna Serdak, „Gaude Mater”. I Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej. Częstochowa - maj ’91, „Niedziela”
1991, nr 20
1993
„Czy Częstochowa stanie się europejskim centrum chóralistyki? Wiele osób zadawało sobie to pytanie podczas III Festiwalu
Muzyki Sakralnej Gaude Mater. Warunki są po temu znakomite. Chóralistyka dominuje na festiwalu bardzo wyraźnie (...).
Publiczność sprawdziła się chyba najlepiej. Nie tylko szczelnie zapełniała kościoły podczas koncertów (...), ale także wykazała
się dużym znawstwem w ocenie koncertów (...). Koncerty instrumentalno-wokalne, pomijając nieciekawą inaugurację
w Filharmonii, miały godną inaugurację w Bazylice Jasnogórskiej. Msza Łuciuka, której prawykonanie odbyło się właśnie
na tegorocznym festiwalu, to kompozycja przepojona religijnością, pełna pastelowych barw (...). Wykonawcy oddali klimat
tej muzyki z dużym wyczuciem. Mistrzostwo w wykonaniu muzyki oratoryjnej zaprezentowały zespoły Śląskiej Orkiestry
Kameralnej i Cantores Minores Wratislavienses, wykonując Haendlowskiego Mesjasza. Ostatni koncert, choć nie do końca
sakralny, bo po Te Deum Charpentiera zabrzmiała IX Symfonia Beethovena, zasłużył w pełni na miano finałowego. Spuśćmy
zasłonę milczenia na niedoskonałości głosów zagranicznych solistek, bowiem ciężar odpowiedzialności spoczywał przede
wszystkim na Orkiestrze Filharmonii Częstochowskiej, która pokazała się z jak najlepszej strony, oraz na międzynarodowym
chórze (...), zwłaszcza zaś na dyrygencie Jerzym Kosku, który poprowadził całość pewnie i z pamięci (...). Wielu słuchaczy do
przyjścia na koncerty skłoniła zapewne bardzo dobra reklama Festiwalu na ulicach miasta”.
Aldona Czechak, „Gaude Mater” po raz trzeci, „Ruch Muzyczny” 1993, nr 12
1994
„Ostatnią, wieczorną inaugurację wypełniło oratorium Stworzenie Świata Haydna (...). Nie wiem jaki poziom reprezentuje
częstochowska orkiestra podczas piątkowych koncertów abonamentowych, ale w oratorium wybornie zaprezentowały
się zarówno smyczki, jak i instrumenty dęte. Połączone chóry spisały się znakomicie. Na szczególną pochwałę zasługuje
świetna dykcja oraz niezwykle plastycznie i przejrzyście wykonane fugi. Wielkim kunsztem wykazali się soliści, zachwycili
emocjonalnym przekazaniem tekstu, bardzo nośnym pianissimo i zgranymi ansamblami. Tego samego dnia, a właściwie
w nocy, organizatorzy uraczyli nas jeszcze jedną interesującą imprezą. Wspaniałym dopełnieniem festiwalowych koncertów
okazał się występ Wrocławskiego Teatru Pantomimy Henryka Tomaszewskiego (...). Nie zawiodła organizacja festiwalu
- sprawnie kierowanego przez Małgorzatę Nowak, nie zawiodła publiczność, nie zawiódł poziom”.
Aldona Czechak, IV Festiwal „Gaude Mater”. Czarne na złote, „Ruch Muzyczny” 1994, nr 13
„Nie sposób na szczupłych łamach przypomnieć wszystko to, co działo się podczas kilku dni festiwalowych. Trudno jednak
nie wspomnieć o prawdziwej uczcie duchowej, zgotowanej przez Scholę Cantorum Gedanensis. Gdański chór pod dyrekcją
Jana Łukaszewskiego wykonał utwory G.P. da Palestriny i Orlando di Lasso. Okazja ku temu była szczególna: 400-lecie
śmierci obu kompozytorów. Wykonanie utworów było tak doskonałe, iż publiczność nie chciała rozstać się ze Scholą. Chór,
po kilku bisach, opuścił «scenę», stosując fortel: kilkakrotnie śpiewając pieśń Już się zmierzka Wacława z Szamotuł, zszedł,
kryjąc się w zakrystii”.
Margita Kotas, Od chorału...po teatr uliczny!, „Niedziela” 1994, nr 21
1995
„Teresa Żylis-Gara opromieniła swoją sławą V Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater w Częstochowie.
Opuściła apartamenty w Monte Carlo, żeby śpiewać w Bazylice na Jasnej Górze fragmenty Requiem wojennego Brittena,
Nieszporów uroczystych i cały motet Exsultate, iubilate Mozarta. Uroda tego głosu pozwala zapomnieć o wszystkim, co nie
jest muzyką (...). Festiwal Gaude Mater odkrywa i wprowadza do repertuaru utwory Marcina Józefa Żebrowskiego, nie grywane
od ponad dwustu lat. Próbuje udowodnić, że ten śpiewak i skrzypek klasztornej kapeli zakonu paulinów zasłużył na
miejsce wśród elity kompozytorów polskiego baroku (...). Gaude Mater miało jednak perspektywę znacznie głębszą i szerszą
(...). Festiwal był spotkaniem różnych religii, tradycji kulturalnych, stylów, epok, spotkaniem ponad 800 chórzystów, muzyków
orkiestrowych i solistów z Zachodu i Wschodu (...). W tym roku festiwal rozszerzył zasięg i jego koncerty powtarzane
były w 14. miastach Polski, od Krakowa po Warszawę (...)”.
Janusz Ekiert, Wieczne reinkarnacje, „Wiadomości Kulturalne” 1995, nr 24
1996
„W Częstochowie spotkało się znów około 900 wykonawców: chórów i grup wokalnych, orkiestr i zespołów instrumentalnych
oraz solistów z 10 krajów świata - od Argentyny po Tybet. Programowa zawartość tegorocznego festiwalu udowodniła,
że konsekwentnie nadal zmierza on ku prezentacji nie tylko muzyki, lecz i innych odmian sztuki sakralnej. I oto poza 14
108