Gaude Mater

kulturotwórcze znaczenie sztuki filmowej, trzecie kino w perspektywie antropologicznej). Jest również wykładowcą
w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Współtwórca i wykładowca Krakowskiej
Szkoły Scenariuszowej. Od 1997 redaktor działu filmowego Ha!artu. Publikuje recenzje i artykuły w pismach
filmoznawczych, takich jak: Kwartalnik Filmowy, Kino czy Celuloid, a także w Czasie Kultury, Tygodniku Powszechnym
oraz (w latach 1999-2003) Metro. Tworzy programy radiowe i telewizyjne o tematyce filmowej. Organizuje
i prowadzi wykłady i pokazy filmowe w Krakowie (Klub Pod Jaszczurami, Centrum Sztuki Japońskiej Manggha,
UJ). Realizuje filmy offowe, m.in. Jutro koniec świata (Kielce 2000).
ATSUMORI – WOJOWnIK Z RODU TAIRÓW
Jest to sztuka japońskiego teatru nō autorstwa Zeamiego Motokiyo (1363-1443) o miłosierdziu i przebaczeniu
w kontekście buddyjskim. Teatr nō wywodzi się z tańców, które towarzyszyły rytuałom sintoizmu, rodzimej religii
Japonii. Wiele sztuk nō zawiera treści religijne, zarówno sintoistyczne, jak i buddyjskie. Aktor nō występuje
w masce i ma ograniczone możliwości ekspresji, gdyż nie może pozwolić sobie na improwizację w ruchu scenicznym
czy tańcu. Tylko dzięki swojej duchowej sile może „ożywić” maskę, przekazując nawet najsubtelniejsze
odcienie uczuć.
Przekład sztuki na język polski: dr Iga Rodowicz (obecnie Ambasador RP w Japonii).
JAKUB KARPOLUK
Japonista i kulturoznawca. Adiunkt na Wydziale Kultury Japonii Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik
Komputerowych w Warszawie. W centrum jego badań znajduje się kino i teatr japoński. Stypendysta Japan
Foundation i Instytutu Sztuki PAN. Studiował na Uniwersytecie Waseda w Tokio. Aktor-amator teatru nō szkoły
Kita. Uczeń aktorów shite szkoły Kita – Matsuiego Akiry, Satō Akio oraz Satō Hiroyasu. Występował w Polsce
i w Japonii, m.in. na scenie tokijskiego Teatru Nō im. Kity Roppeity. Wspólnie z żoną prowadzi grupę teatru
nō – Ryokurankai. Pracował jako asystent reżysera przy realizacji pierwszego polskiego dramatu nō Stroiciel
fortepianu Jadwigi M. Rodowicz (Ambasadora RP w Japonii), wystawionego przez teatr Tessenkai w Warszawie
i Tokio, w lutym 2011 roku.
YŌKO FUJII KARPOLUK
Absolwentka Wydziału Literatury Uniwersytetu Waseda w Tokio, stypendystka uniwersytetu Sorbona w Paryżu.
Lektor języka japońskiego w Zakładzie Japonistyki i Koreanistyki Uniwerytetu Warszawskiego. Aktorkaamatorka
teatru nō, uczennica aktora shite ze szkoły Kita Matsuiego Akiry. Występowała w Polsce i w Japonii.
Członek kierownictwa Stowarzyszenia Drogi Herbaty Urasenke Sunshinkai w Warszawie. Wspólnie z mężem
prowadzi grupę teatru nō - Ryokurankai. Pracowała jako asystentka reżysera przy realizacji pierwszego polskiego
dramatu nō Stroiciel fortepianu Jadwigi M. Rodowicz, wystawionego przez teatr Tessenkai w Warszawie
i Tokio, w lutym 2011 roku.
WYSTAWA nASZ CZŁOWIeK W JAPOnII
Wystawa jest prezentacją fragmentu zbioru fotograficznego, jaki zostawił po sobie Ze’ev Aleksandrowicz. Autor
pochodził z Krakowa, z zamożnej żydowskiej rodziny. Był fotoamatorem, który z zamiłowaniem dokumentował
swoje podróże po świecie. W 1934 roku odwiedził daleką Japonii – kraj, który 80 lat wcześniej otworzył swoje
granice dla obcokrajowców. Na swoich zdjęciach Ze’ev Aleksandrowicz utrwalił Japonię, której już nie ma. Wartość
dokumentalna prezentowanych fotografii jest nie do przecenienia, zwłaszcza, że fotograf nie podchodził
do miejsc, ludzi i sytuacji jak „turysta”. Na jego zdjęciach widać szacunek dla innej kultury i mentalności napotykanych
osób. O swojej wizycie w Japonii napisał: „Czułem się tak, jakbym wylądował na Marsie...”. Japonia
była dla niego wielkim odkryciem. Setki lat izolacji sprawiły, że musiała nadrabiać zapóźnienia. Wprowadzono
reformy, które sprawiły, że gospodarka japońska rozwijała się prężnie, a państwowy aparat funkcjonował
sprawnie. Ze’ev Aleksandrowicz odwiedził Japonię wówczas, gdy była ona w połowie drogi ku nowoczesności.
Jego zdjęcia utrwaliły kraj już w części zmodernizowany, ale jeszcze bardzo mocno osadzony w tradycji. Autor
rzadko pokazywał na swych zdjęciach zabytki - interesowali go przede wszystkim ludzie i ich uregulowane
i spokojne życie. Na zdjęciach utrwalone zostały tramwaje i pierwsza linia metra w Ōsace, a także rowery, linie
telefoniczne, sklepy, składy papieru, drewniane lalki do przebierania (kisekae-ningyō). Autor uwiecznił także
przedmioty, które wyszły już z codziennego użycia, jak np. fajeczka kiseru. Ze’ev Aleksandrowicz ukazał także
ewolucję w ubraniach, przede wszystkim w strojach mężczyzn. Na fotografiach przedstawione zostały takie
miejscowości jak Kioto, Nara, Ōsaka oraz rejon Kansai. Wystawę uzupełniają przedmioty codziennego użytku,
pochodzące z czasów podróży Ze’eva Aleksandrowicza do Japonii.
STOWARZYSZENIE WSPIERANIA DZIAŁAŃ MŁODZIEŻY CZ-ART
Stowarzyszenie założyła grupa młodych ludzi z Częstochowy i okolic. Celem organizacji jest wspieranie oddolnych
inicjatyw młodzieży, promocja wolontariatu oraz międzynarodowych projektów wymiany młodzieży.
Stowarzyszenie jest akredytowaną organizacją Wolontariatu Europejskiego (EVS). Jego motto to „tworzone
94