Gaude Mater

koncertami miały miejsce także 3 widowiska teatralne oraz wystawy: Tybetańska sztuka religijna, Sztuka sakralna ze zbiorów
Archidiecezji Częstochowskiej i inne. Festiwalowi tradycyjnie już towarzyszyło seminarium dla dyrygentów chóralnych i animatorów
sztuki muzycznej (...). Festiwalowe echa w postaci koncertów wyjazdowych dały o sobie znać i w innych miastach
na terenie kraju: w Warszawie, Krakowie, Katowicach, Gliwicach, Sosnowcu, Tychach, Siemianowicach Śląskich i Bielsku-Białej
(...). Sensację wzbudziło przybycie do Częstochowy czterech tybetańskich mnichów buddyjskich z Klasztoru Gjuto.”
Andrzej Grądman [†], To echo dotarło wszędzie..., „Życie Muzyczne” 1996, nr 7-8
„Przyznaję, że spotkało mnie - «człowieka trochę z zewnątrz» - kilka niespodzianek. Bardzo miłych. Po pierwsze: Gaude
Mater to festiwal świetnie zorganizowany, co przy tej liczbie imprez i jeszcze większej liczbie gości musiało być niełatwe. Po
drugie: nie można po prostu znaleźć się w Częstochowie w trakcie festiwalu i nie zauważyć go. Impreza jest rozreklamowana,
nagłośniona, miasto o niej wie, miasto ją w dużym stopniu sponsoruje - i miasto ma stąd powody do dumy. Po trzecie
- pogratulować, a i pozazdrościć można festiwalowi publiczności. Koncerty odbywają się w wypełnionych, niejednokrotnie
i przepełnionych wnętrzach kościołów (...). Gaude Mater poświęcona była w tym roku w dużym stopniu promocji współczesnej
muzyki polskiej. I tu kolejna miła niespodzianka. Znakomitego, inaugurującego Festiwal, «Koncertu prawykonań» nie
powstydziłaby się Warszawska Jesień ani żadna inna, równie prestiżowa impreza. Licznie zgromadzona, niemal stłoczona
w Bazylice Jasnogórskiej publiczność miała okazję wysłuchać Vesperae pro defunctis Pawła Łukaszewskiego, częstochowianina
i absolwenta warszawskiej Akademii Muzycznej. Nieszpory Łukaszewskiego to utwór piękny, przepojony żarliwym
mistycyzmem, wzruszający. Jednocześnie zaś mistrzowsko skonstruowany i zaskakujący oryginalnością, niepospolitą grą
muzycznych skojarzeń. W tym wokalno-instrumentalnym dziele, przeznaczonym na solistów, chóry (...), orkiestrę i dwoje
organów, chorałowa tradycja splata się z neotonalną, współczesną tkanką dźwiękową w sposób niemal «oczywisty». Drugą
część koncertu wypełnił utwór szczecinianina, profesora szczecińskiej filii Akademii Muzycznej w Poznaniu, Marka Jasińskiego
Da pacem Domine. Interesujący efekt dało zestawienie obu dzieł, utrzymanych w krańcowo odmiennych estetykach.
Da pacem Domine Jasińskiego przywodzi na myśl grecką tragedię, z jej posępną koturnowością i chwilami może nieco rażącym
patosem. To, co u Łukaszewskiego wyrażone jest sugestywnym szeptem, u Jasińskiego przybiera postać patetycznej
oracji (...). Ważną zaletą utworu jest jego zwarta, logiczna konstrukcja. Duże brawa należą się wykonawcom (...). Tegoroczny
koncert inauguracyjny po raz pierwszy transmitowały bezpośrednio europejskie radiofonie. Słowem: «Gaude Mater!» - bo
jest z czego”.
Anna Ignatowicz, „Gaude Mater” w Częstochowie, „Ruch Muzyczny” 1996, nr 12
„Przejmujące wrażenie zostawił utwór częstochowianina Pawła Łukaszewskiego Vesperae pro defunctis (...). Dzieło to w bardzo
udany sposób łączy elementy muzyki współczesnej z wielowiekową tradycją śpiewu liturgicznego. Napisane z rozmachem,
przeniknięte jest zarazem nastrojem głębokiej zadumy, jakim emanują szczególnie partie wypełnione średniowiecznym
chorałem gregoriańskim. Muzyka znakomicie uwydatnia znaczenie łacińskich hymnów (...). Czas pokaże, czy utwór
Pawła Łukaszewskiego zrobi karierę. Jego prawykonanie ma jednak duże szanse stać się jednym z wydarzeń tegorocznej
edycji festiwalu Gaude Mater”.
Wiesław Leszczyński, „Życie Częstochowy” 4-5 maja 1996
1997
„Tegoroczny VII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater rozpoczął się w Częstochowie 1 maja; głównym
bohaterem koncertu inauguracyjnego był święty Wojciech (...). Prawykonanie Historii śpiewanej o życiu i męczeńskiej śmierci
św. Wojciecha Łuciuka stało się jednym z najznaczniejszych wydarzeń festiwalu (...). Partia mezzosopranu, realizowana
w prawykonaniu przez obdarzoną bardzo bogatym kolorystycznie i ekspresyjnym głosem Katarzynę Suską-Zagórską, to
głos ducha towarzyszącego bohaterowi przez całe jego życie. Niebiański tenor Krzysztofa Szmyta, jak zwykle imponującego
wspaniałym brzmieniem i znakomitą dykcją, to liryczny głos św. Wojciecha. Ciepły i obiektywny baryton Józefa
Fraksteina pełnił rolę narratora. Partie chóralne, bez zarzutu realizowane przez Chór Polskiego Radia w Krakowie, są oparte
głównie na fakturze homofonicznej (...). Orkiestra Filharmonii Częstochowskiej pod dyrekcją Jerzego Koska spisała się
znakomicie, zwłaszcza w partiach blachy (...). Kolejny koncert chóralny okazał się prawdziwym wydarzeniem. Niemiecki
Mottetenchor Pforzheim (...) zachwycił zarówno w dawnych motetach Gabrielego i Bacha, nowszych - bardzo interesujących
- Mendelssohna i Brucknera jak i zupełnie najnowszych (...). Pięknej, ciemnej barwy chóru ani razu nie zmąciły częste
wejścia sopranów w bardzo wysokich rejestrach, za każdym razem punktowe, bez tak częstych w wykonaniach motetów
poślizgów i podjazdów. Wszystkie przebiegi szesnastkowe bardzo wyraźne, kulturalne fortissimo w utworach romantycznych
(...). Wręczenie nagród II Konkursu Młodych Kompozytorów “Musica Sacra ‘96” odbyło się przed jednym z ważniejszych
koncertów festiwalowych, poświęconym prawykonaniom polskich utworów sakralnych (...). Festiwal coraz bardziej kieruje
się w stronę współczesnej muzyki sakralnej”.
Aldona Czechak, Majowe Sacrum, „Ruch Muzyczny” 1997, nr 14
„Koncertem w Bazylice Jasnogórskiej Liturgii św. Jana Złotoustego Aleksandra Grieczaninowa zakończył się wczoraj VII
Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater. Zamykająca festiwal kompozycja była wyjątkową gratką dla
melomanów. Po raz pierwszy została wykonana w Polsce. Nadto utwór, który powstał w tradycji religijnej muzyki prawosławnej,
gdzie kanonem są wykonania a cappella, miał akompaniament instrumentalny. Podczas tegorocznego festiwalu
miały miejsce prawykonania kilku utworów, w tym skomponowanych specjalnie na Gaude Mater. W kościele seminaryjnym
można było wysłuchać dzieł Marka Jasińskiego, Marcina i Pawła Łukaszewskich, Józefa Świdra, Romualda Twardowskiego.
Częstochowianie jako pierwsi mogli wysłuchać Historii śpiewanej o życiu i męczeńskiej śmierci świętego Wojciecha profesora
Juliusza Łuciuka. Program festiwalu był nie tylko bogaty, ale i oryginalny. Dodatkowymi atrakcjami były przedstawienia
Sceny Plastycznej KUL Leszka Mądzika i możliwość spotkania się i podyskutowania z twórcą tego teatru”.
(JS), „Gaude Mater” za rok, „Trybuna Śląska” 1997, nr 105
109