Armin Lufer - Gimnazjum 27

sichtbar vor den Eingangstüren. Da es damals keinen nennenswerten Autoverkehr gab, war
seine Position auf Gehwegen und der Strasse stets ungefährdet.
Zu meinen Gespielen gehörte das JÜDISCHE GESCHWISTERPAAR MILITSCHER, das im
Hause der heutigen Polizei – Station bis zum Jahre 1938 lebte.
In alle unsere Spiele waren die beiden Gleichaltrigen einbezogen; bei uns gab es keine
Ausgrenzungen oder Verächtlichmachung; sie waren Gleiche unter Gleichen!
Ich hatte doch damals keine Ahnung, dass aus Hitlers „MEIN KAMPF“ blutige Wirklichkeit
werden sollte, zumal ich auch im JUNGVOLK darüber nichts verspürte!
NA RYNKU
AM MARKET
Na rynku karłowickim toczyło się całe życie towarzyskie. Dla mnie rynek ten był środkowym
punktem mojego życia i tak wpisał się w moją pamięć. Z tym centralnym miejscem Karłowic kojarzą
się następujące wspomnienia:
Punktem spotkań dla nas, dzieci był ,,Kandelaber” – centralny maszt, który swoimi latarniami
oświetlał większą część rynku . W tamtym miejscu rozpoczynały się też nasze dziecięce gry i
zabawy w chowanego i w berka, po całym terenie. Tam też, jako dzieci, zbieraliśmy się z rowerami
wyjeżdżając na nasze karłowickie wycieczki, krążąc po wyboistych dróżkach. W tym,
miejscu w grudniu powstawał punkt sprzedaży choinek. Po godzinach pracy tego sklepiku,
wystawione drzewa stawały się świetnym miejscem do zabawy w chowanego.
Lindenhof ze swoją balową salą cieszył się dużym zainteresowaniem, w weekendy zarówno
starsi jak i młodsi, małżeństwa i młode pary spotykali się w nowoczesnej sali z piękną sceną.
Duże okna we frontowej ścianie sali były oblegane przez gapiów, którzy chętnie obserwowali
tańczących oraz prowadzącego mistrza tańca. Dla mnie samego patrzenie na pary tańczące w
rytm pięknej muzyki, było zawsze dużym przeżyciem.
Lindenhof zapewniał też zakwaterowanie żołnierzom, którzy podczas święta poświeconego
pamięci poległym w I. Wojnie Światowej, trzymali godzinną wartę przy pomniku ku czci
poległych.
Jako dziecko uważałem, że to musi być coś bardzo ważnego, to równe ustawianie się w szeregu
i miarowy marsz, było dla mnie wyrazem dyscypliny i porządku. Ta doroczna ceremonia,
której przyglądałem się z entuzjazmem okazała się być planowym przygotowywaniem narodu
niemieckiego do wojny, którą mieliśmy poznać wraz z jej wszystkimi skutkami w 1945 roku.
Z bólem myślę dzisiaj o tych możliwych do uniknięcia wymarszach żołnierzy.
Rynek ze swoimi dwoma piekarniami i cukierniami, sklepami Scholz i Schenk oraz rzeźnikiem
Bürgel był nie tylko miejscem moich zakupów ciastek i bułek z kiełbasą, ale też ulubionym
celem naszego myśliwskiego psa Hektora z Wolfsburga- wiernego towarzysza mojego
dzieciństwa. Zawsze dostawał od właścicieli sklepu jakiś pożywny kąsek, ponieważ zwykł
,,służyć” w widocznym miejscu przed wejściem. Z racji, że nie panował wtedy większy ruch
uliczny, jego obecność na ulicy nie stwarzała żadnego zagrożenia.
Do stałych towarzyszy moich zabaw należało żydowskie rodzeństwo Militscher, które do 1938
roku mieszkało w obecnym budynku policji przy placu Piłsudskiego. Byli oni zaangażowani
we wszystkie nasze podwórkowe gry i zabawy, nie było między nami żadnych uprzedzeń czy
pogardy, byli równymi pośród równych. Nie miałem wtedy bladego pojęcia, że z napisanej
przez Hitlera książki ,,Mein Kampf” narodzi się krwawa rzeczywistość. Jako „młody
przedstawiciel narodu” nie przeczuwałem też wtedy żadnego niebezpieczeństwa.
DAS STRANDBAD KARLOWITZ
KĄPIELISKO NA KARŁOWICKIEJ PLAŻY
als künstliches Schwimmbad gegenüber den Kasernen in der GALLWITZ-STRASSE angelegt
und von der Stadtverwaltung der Stadt Breslau als Freibad betrieben, erfreute sich nicht nur bei Jung
und Alt, den Karlowitzern, sondern auch bei den Breslauern der nahe liegenden Stadtteile, allergrößter
Beliebtheit.