Armin Lufer - Gimnazjum 27

kąpieli ludzi. Nie raz swoim postępowaniem napytałem sobie biedy, mając zakaz kąpieli. Z niepokojem
obserwowałem często lekcje pływania dla rekrutów z pobliskich koszar. Przeważnie polegało
to na tym, że młodzi adepci nieumiejący jeszcze pływać, wrzucani byli przez swoich przełożonych na
głęboką wodę. Brano ich za ręce i nogi, i po rozhuśtaniu wrzucano do wody. Ratownik udzielał się
tylko w momentach najwyższego zagrożenia. To nieludzkie traktowanie było krytykowane przez
obserwujące to zjawisko dzieci, ale któż liczył się z małymi „gnojkami”. W zimie kąpielisko
zamieniało się w publiczne lodowisko. Uczęszczane było ono przeważnie popołudniami przez
karłowicką młodzież i dzieci, które używały oświetloną taflę lodową do późnych godzin wieczornych.
Jeździło się na łyżwach w normalnym stroju, tak jak chodziło się po ulicy, wysokie kozaki
przymocowywane były podeszwą do łyżew przy pomocy specjalnego klucza. Buty musiały być dość
mocne, by to wytrzymać. Skórzane obcasy i podeszwy przymocowywane do łyżew niszczyły się dość
szybko i wymagały częstych interwencji szewca, co niezbyt podobało się mojej mamie. Na lodowisku
bawiliśmy się przeważnie w berka. Jazda figurowa dozwolona była tylko dla zaawansowanych, ale
my przeszkadzaliśmy im często. Chcąc samemu popróbować, wdzieraliśmy się na ich lekcje, nie
bacząc na zakazy. Kąpielisko Karłowice było centrum rekreacyjno-wypoczynkowym nie tylko dla
mnie. Ale dla mnie jest ono szczególnym miejscem, którego nie zapomnę nigdy!
DER KARLOWITZER PARK
PARK KARŁOWICKI
Zwischen der Korso-Allee und dem Oderdamm gelegen, war und ist eine zusätzliche GRÜNE
LUNGE in ohnehin grünen Karlowitz.
Als Kinder und Jugendliche trafen wir, meine Schul- und Spielgefährten und ich, zu den so
genannten Geländespielen, zum Spiel „RÄUBER UND GENDARM“ sowie zu ausgedehnten, von
Übermut gekennzeichneten Geländefahrten mit den Fahrrädern, uns meist am Oderdamm, dem
Ausgangspunkt, zu unserem Spielen!
Die große Anzahl von Bäumen und Sträuchern, getrennt durch Trampelpfade und Wege,
verbunden durch große Grünflächen, luden zu Spielen aller Arten ein. Das Erklettern von Bäumen
gehörte zu den Selbstverständlichkeiten! Diese Parkanlage hatte und hat für mich außerdem noch eine
große FAMILIEN-BEDEUTUNG!
In den Sommermonaten trafen sich im Karlowitzer Park, im Bereich eines PLANTANEN-
BAUMS, zu Geburtstagen von Angehörigen meiner Mutter und meines Vaters, zu den seinerzeit
üblichen PIKNICKS IM GRÜNEN! Zur Runde gehörten Geschwister meiner Eltern, die Großmütter,
Tanten und Cousinen. Unter der BAUM waren Wolldecken ausgebreitet, auf diesen wurden die
mitge-brachten Kuchen, besonders das traditionelle Streuselkuchen und der BLÜMCHEN-KAFFE
serviert und über alle möglichen Themen geplauscht. Die Kinder vertrieben sich die Zeit auf ihre
Weise, sie spielten „VERSTECKEN“ oder kletterten auf Bäume. Es waren sehr angenehme Familien-
Zusam-menkünfte, die bis in das Jahr 1939 reichten, sie wurden durch den 2.Weltkrieg jäh
unterbrochen.
Anlässlich meines ERSTEN WROCLAW-BESUCHES im Sommer des Jahres 1964 führte
mich der Weg an die vertraute Stelle von Familientreffen, unter dem LUFER-BAUM!
PARK KARŁOWICKI
DER KARLOWITZER PARK
Położony między ulicą Kasprowicza a wałem odrzańskim, był i jest po dziś dzień dodatkowymi
płucami już i tak zielonych dookoła Karłowic. Jako dzieci spotykaliśmy się tam, najczęściej na
wale - stałym punkcie startowym dla naszych wypraw, aby bawić się w tak zwane gry terenowe, na
przykład grę ,,włamywacz i żandarm” lub na długie, terenowe jazdy na rowerach. Dużo drzew i krzewów,
kręte drogi i dróżki, zielone trawniki zapraszały do wszelakich zabaw. Wspinaczka na drzewa
należała wówczas do zabaw stałych i oczywistych.
Ten park miał i ma do dzisiaj dla mnie duże znaczenie rodzinne. W letnich miesiącach,
obchodząc urodziny swych członków rodzina nasza spotykała się zawsze na pikniku wokół okazałego
platana. Do grona ucztujących zaliczali się: rodzeństwo moich rodziców, dziadkowie, ciotki,
wujkowie i kuzyni. Była to wtedy bardzo popularna forma rodzinnych wypadów.