1973
Erfolgreiche ePaper selbst erstellen
Machen Sie aus Ihren PDF Publikationen ein blätterbares Flipbook mit unserer einzigartigen Google optimierten e-Paper Software.
Sag, su säht et letz ming Frau,
Vum Fastelovend ich wähde nit schlau,
zom Beispill, wo ich nit kumme parat,
dat eß dat Wötche: der Literat.
Es dat ne Mann, dä immer deiht wade,
met der Stoppuhr en der Hand wie bei der Olympiade?
Ich sagen, egal op wat für ein Sitzung meer jonn,
eine Jeck muß immer druße stonn.
Dä vür der Dühr hin und herläuf un wad,
dat eß faß immer der Literat
Die Sitzung hät jod angefange,
Do blevv och et Projramm ald hange.
Hä wahd op de Redner, Sänger, Duett
un läuf eröm, als ob hä dä Flöcke-mach-vüran hät.
Jetz eß hä nohm Präsident gerannt,
dä jitt jetz laufend Spende bekannt.
Do kütt endlich einer und säht: „Dünn nit brumme,
en Neppes eß meer der Prinz dozwesche gekumme“ .
Der nächste kütt och ald un eß am schänge,
un säht, dat Dinge wähden ich zom Festausschuß bränge.
Ich wor jetz beim Hungsverein „Fröhlich gebellt",
Dä Literat hat sibbe Mann op ein Zick bestellt.
Hä denk sich em Stelle, süch ens die Krade,
jetz kummen se all, ich bruch nit mih zo wahde.
Et Projramm läuf jetz av Schlach op Schlach.
Die Stimmung em Saal jeiht bis unger et Daach.
Un eß die Sitzung endlich Schluß,
die Lückcher jonn all früh no Hus.
Se hann gesunge, geschunkelt, gelaach,
doch wat dä drusse all metgemaht.
Wemm steiht der Schweiß noch op der Plaat?
Doch nor däm ärme Literat.
Franz Unrein
24