89-91 - Polskie Stowarzyszenie Biomateriałów

ardzo ważnym elementem mikronarzędzia
jest powierzchnia retraktora
(im bardziej gładka tym mniej podrażnień
można spodziewać się w obrębie
nakłucia błon oka) oraz mobilność
stopera nakładanego na rękojeść
(służącego jako blokada, RyS.1) [5].
Obserwacje powierzchni kompozytów
włóknistych przed pokryciem
ich warstwą polimery PCL wykazują
zwiększoną chropowatość powierzchni,
z widocznymi często pojedynczymi
włóknami odstającymi od powierzchni.
Obróbka mechaniczna mikronarzędzia
a także warstwa resorbowalnego PCL
prowadzą do wygładzenia powierzchni
mikronarzędzi (RyS.3a, c, d). Efekt ten
jest najsłabszy w momencie gdy włóknem
bazowym był nanokompozytowe
włókno z 5% wag udziałem CNT. Chropowatość
powierzchni, liczne pory powierzchniowe
i defekty widoczne były
nawet po kilkakrotnym pokrywaniu
narzędzia warstwą polimeru (RyS.3b).
Stwierdzono, że materiały kompozytowe
oznaczone jako PC3, CAS3, CAS5
wykazują powierzchnię gładką podobną
do materiału odniesienia.
Zastosowany test trwałości prowadzony w warunkach
symulujących żywy organizm (in vitro) wykazał, że żaden
z otrzymanych materiałów kompozytowych nie zmienia
jonowego przewodnictwa wody destylowanej (RyS.2). Dodatkowo
nie stwierdzono żadnych zmian powierzchniowych
(np. wzrostu chropowatości, rozwarstwiania się) na inkubowanych
refraktorach. Materiały można uznać za kompozyty
stabilne chemicznie. Pozwala to przypuszczać, że materiały
te, ze względu na swój czasowy kontakt z tkanką ludzką nie
będą prowadziły do stanów zapalnych.
Do oceny poręczności in vitro wybrano materiały kompozytowe:
CAS3, CAS5, PC3 oraz komercyjny refraktor,
który stanowił próbkę odniesienia (Rayaner). Założenie
refraktora na model badawczy (gałkę oczną królika) wykazało,
że zwiększenie długości refraktora ułatwia pracę chirurga
prowadzącego zabieg. Elastyczne przegięcie główki
(możliwość regulacji kąt rozwarcia) ułatwia wprowadzenie
retraktora do przestrzeni gałki ocznej. Mała średnica włókna
(kompozyt PC3) poprawia wprowadzenie mikronarzędzia
do źrenicy (przebicie
błon oka), materiał
ten wydaje się być
na obecnym poziomie
pracy najodpowiedniejszymbazowym
materiałem
do otrzymywania
refraktorów tęczówki.
Optymalizacji
w y m a g a p r o c e s
formowania włókna
nasączonego żywicą
tak by można
było uzyskiwać tą
drogą powtarzalne
materiały o niskim
rozrzucie statystycznym..
rys.3. morfologia otrzymanych refraktorów okulistycznych.
fig.3. morphology of the manufactured iris retractors.
rys.4. stabilność mikronarzędzi okulistycznych w warunkach
in vitro. Zmiany przewodnictwa jonowego wody destylowanej
w czasie. .
FiG.4. stability of the micro-tools in in vitro conditions. changes
of ion conductivity of distilled water with time.
protruding of the surface. Machining of the micro-tool and
PCL layer led to smoothing of the retractor surface (FIG.3
a, c, d). This effect was weakest in the case of the retractor
based on PAN fibres containing 5 wt.% of CNT. High
surface roughness, numerous surface pores and other
defects were visible even after repeated covering with PCL
layer (FIG.3b). Composite materials PC3, CAS3 and CAS5
were characterised by smooth surface similar to the one of
the reference material.
The stability test carried out in conditions similar to
the natural organism (in vitro) showed that neither of the
fabricated composite materials altered ionic conductivity
of distilled water (FIG.2). Additionally, no changes such as
increase of roughness or delamination of the incubated
retractors surfaces were observed. The materials can be
regarded as chemically stable, which enables to assume,
that because of their only temporary contact with the human
tissue, they would not lead to inflammations.
In vitro usability of the retractors was tested on PC3,
CAS3, CAS5 micro-tools and on the commercial reference
retractor. Installation of the
retractors in the eye model (an
eye ball of a rabbit) showed,
that elongation of the retractor’s
length facilitates the operation.
Elastic bend of the head (ability
to control the opening angle)
made easier introduction of
the retractor into the eye ball
space. The smallest diameter
of the retractor based on PC3
fibres facilitated introduction of
the micro-tool into an iris, which
made this material the most
suitable for further studies. In
order to produce retractors
with repeatable characteristics
it is necessary to optimise the
method of shaping of fibres
soaked with resin.
225