2006-2007 - Quare Theory.pdf - Sophia

it, ‘is “bi”-directional: it theorizes from bottom to top and top to bottom’. 26 This raises the question of the
relationship between ‘queer’ and ‘theory’, especially as it relates to the Dublin Queer Studies Group, many
of whom took issue with what they saw as the exclusionary language and elitist posturing of queer theorists.
That is why I use the word ‘quare’ in connection with ‘theory’ because it points to the discussions we
were furiously having early in the new Millennium. 27 It is at the point of those unresolved – sometimes irreconcilable
– tensions that quare theory can be identified, as well as in the perverse pleasure that we took
in challenging one another’s conceptions of self, desire and identification.
Critically Quare
‘Queer’ is such a simple, unassuming little word. Who ever could have guessed that we would come to saddle
it with so much pretentious baggage – so many grandiose theories, political agendas, philosophical
projects, apocalyptic meanings? 28
If the term ‘queer’ is to be a site of collective contestation, the point of departure for a set of historical
reflections and futural imaginings, it will have to remain that which it is, in the present, never fully
owned. 29
This section commences with a consideration of the usefulness of employing the term quare to refer to
an analytical process, after which I briefly offer a few suggestions as to how quare theory might function
as a critical process for examining the affective investment, embodied practices and performative machinations
involved in doing queer theory in Ireland.
Critically Quare
« Queer » est un petit mot si simple et si modeste. Qui
aurait pu deviner que nous y accrocherions tant d’appelthrough
a feminist and lesbian studies lens and vice versa.”
hoge vlucht neemt. Volgens de formulering van E. Patrick
Johnson zijn ‘quare studies’ ‘bi’-directioneel: de theorie
wordt opgebouwd van onder naar boven en van boven naar
onder.’ 26 Dit doet de vraag ontstaan naar de relatie tussen
‘queer’ en ‘theorie’, vooral in verband met de Dublin Queer
Studies Group, waarvan vele leden het oneens waren over
wat ze zagen als de uitsluitende en elitaire stellingname
van queer theoretici. Dat is waarom ik het woord ‘quare’
gebruik in verband met ‘theorie’, omdat het verwijst naar
de vurige discussies die we hebben aan het begin van het
nieuwe millennium. 27 Het is op het punt van deze onopgeloste
– soms onverzoenbare – spanningen dat quare theorie
kan worden geïdentificeerd, alsook in het perverse plezier
dat we hadden om de opvattingen die ieder had van
zichzelf, begeerte en identificatie hadden.
Kritisch quare
‘Queer’ is zo’n eenvoudig, bescheiden woordje. Wie had
ooit gedacht dat we het met een dergelijke pretentieuze
betekenis zouden beladen – zo veel grandioze theorieën,
politieke agenda’s, filosofische projecten, apocalyptische
betekenissen? 28
Als de term ‘queer’ een plek van collectieve strijd is, het
vertrekpunt voor een aantal historische reflecties en futuristische
voorstellingen, zal hij moeten blijven wat hij is,
in het heden, nooit volledig bezeten. 29
Dit onderdeel begint met een overweging of het nuttig
is de term quare te gebruiken om naar een analytisch
proces te verwijzen, waarna ik kort een aantal suggesties
geef over het gebruik van quare theorie als kritisch proces
om de affectieve investering, belichaamde praktijken en
performatieve machinaties in verband met de uitoefening
van queer theorie in Ierland, te onderzoeken.
William Haver merkt op dat ‘het nuttiger zou zijn om
te vragen wat queer onderzoek doet, te vragen wat er gebeurt
in queer onderzoek, dan te vragen wat het is.’ 30 Dit is
een strategie die in de praktijk wordt gebracht door queer
theoretici die niet graag worden gedefinieerd of gecatagories
de personnes, qui affichaient parfois des opinions
fondamentalement opposées et nous obligeaient tous à
essayer de trouver un terrain d’entente commun où nous
pourrions tolérer, sans pouvoir toujours comprendre, des
points de vue radicalement différents.
Ce fut à l’occasion du Dublin Queer Studies Group
qu’apparurent les frontières entre les formes particulières
du féminisme (lesbien) et de la théorie queer sont devenues
visibles alors que les participants mettaient parfois
en avant des pensées opposées sur des sujets tels que le
transsexualité, la bisexualité, l’hétérosexualité, la capacité
et l’identification. De nombreux débats restaient sans
réponse, les participants se confrontant à un gouffre d’hypothèses,
d’incompréhensions et de convictions politiques
en opposition. C’est dans ce gouffre, aux frontières entre
les identités et les identifications, que la théorie quare
apparaît et prend son envol. Selon E. Patrick Johnson,
« les études quare », comme il les dénomme, « sont “bi”-
directionnelles : elles théorisent du bas vers le haut et du
haut vers le bas » 26 . Ceci soulève la question de la relation
entre « queer » et « théorie », en particulier concernant le
Dublin Queer Studies Group, dont de nombreux membres
étaient en désaccord quant à leur conception de la prise
de position exclusive et élitiste des théoréticiens queer.
C’est pourquoi j’utilise le terme « quare » en rapport avec
« théorie » parce qu’il attire l’attention sur les discussions
houleuses que nous avions précédemment eues au début
de ce nouveau millénaire 27 . C’est au point culminant de
ces tensions irrésolues – parfois irréconciliables – que la
théorie quare peut être identifiée, mais également dans le
plaisir pervers que nous prenions à défier les conceptions
des uns et des autres du moi, du désir et de l’identification.
19