2006-2007 - Quare Theory.pdf - Sophia

More documents

Recommendations

Info

gender, class, and other subject positions’. 35 For him, quare studies ‘is committed to theorizing everyday life,’ 36 and offers a critique of identity while recognizing, like Butler does, that terms like ‘lesbian’, ‘gay’, ‘bisexual’ and ‘transgender’ can function as politically efficacious phantasms. 37 Johnson is especially insistent that queer theorists concentrate on the specific contexts within which sexualities are produced, discussing matters pertaining especially to race and class. 38 Following on from Johnson, quare theory is especially cognisant of the pleasures and dangers involved in positioning oneself as a practitioner of queer, lesbian or feminist work, whatever one’s sexual identity might be. The ‘Historicising the Lesbian’ conference (2006) featured an open forum on ‘Bisexuality and Biphobia’, which was facilitated by two queerly-positioned women, one a self-identified bisexual, the other a self-identified lesbian. It was set up not to include any academic presentations and the facilitators arrived without a set agenda; rather, the purpose of the forum was to provide time and space in which to discuss any issues participants felt to be pertinent to the terms ‘bisexuality’ and ‘biphobia’. At the forum, attendees – particularly self-identified bisexuals – experienced a certain pleasure at being provided with a space in which to discuss these issues, particularly as ‘lesbian’ spaces have not always been tolerant of difference when it comes to bisexuality. In addition, the discussion was attended by people with a range of identifications – bisexual, lesbian, straight and queer – and from a variety of rural and urban locations. The forum worked so well because it incorporated unconsciously – no trigger papers were used, no advance preparation was required – the ‘quare’ ideas of Johnson. The discussion concentrated, not on how subversive or transgressive bisexuality can be, but on the day-to-day lives of attendees, and their embodiment of “this is why the term ‘quare theory’ has proved so useful to me: i neither leven theoretisch te analyseren,’ 36 , en bekritiseren ze de identiteit, terwijl ze erkennen, net als Butler, dat termen als ‘lesbisch’, ‘gay’, ‘biseksueel’ en ‘transgender’ als politiek doeltreffende fantasma’s kunnen werken. 37 Johnson dringt er vooral op aan dat queer theoretici zich concentreren op de specifieke contexten waarin seksualiteiten ontstaan en thema’s bespreken die specifiek zijn voor ras en klasse. 38 Voortbouwend op Johnson is quare theorie zich bijzonder bewust van het genot en de gevaren die het zichzelf positioneren als beoefenaar van queer, lesbische of feministische activiteiten met zich meebrengt, wat de seksuele identiteit van iemand ook moge zijn. Tijdens de conferentie ‘Historicising the Lesbian’ (2006) vond een open forum plaats over ‘biseksualiteit en bifobie’, georganiseerd door twee als queer gepositioneerde vrouwen, waarvan de ene een zelfbenoemde biseksueel en de andere een zelfbenoemde lesbienne was. Het was niet de bedoeling academische presentaties te houden en de organisatoren hadden geen vaste agenda; het doel van het forum was eerder tijd en ruimte te verschaffen aan thema’s die de deelnemers relevant vonden in verband met de termen ‘biseksualiteit’ en ‘bifobie’. Op het forum ondervonden de deelnemers – vooral zelfbenoemde biseksuelen – een zeker plezier bij het hebben van een ruimte om deze thema’s te bespreken, vooral omdat ‘lesbische’ ruimtes niet altijd verdraagzaam zijn geweest als het op biseksualiteit aankomt. Bovendien namen aan de discussie mensen deel met een ruime waaier aan identificaties – biseksueel, lesbisch, hetero en queer – en van uiteenlopende rurale en urbane herkomst. Het forum werkte zo goed omdat het onbewust – er werden geen papers gebruikt om het op gang te brengen en er was vooraf geen voorbereiding vereist – stoelde op de ‘quare’ ideeën van Johnson. De discussie concentreerde zich niet op hoe subversief of transgressief biseksualiteit kan zijn, maar op het dagelijkse leven van de deelnemers, en hun belichaming of afwijzing van identiteitscategorieën. De mensen werden net geïnspireerd door de discussie omdat het etiket dat ze zichzelf hadden constitue un double coming out : on s’identifie en tant qu’universitaire, en tant que participant à l’institutionnalisation des connaissances, tout en déclarant également sa relation à un sujet que de nombreuses personnes rejettent comme étant ridicule ou néfaste, quand il ne s’agit pas de l’ignorer entièrement. Cette déclaration se solde par une double liaison : alors qu’on est maintenant visible dans le discours universitaire, un sujet de sa propre création, c’est à ce moment même que l’on devient également un objet et, par conséquent, que l’on est soumis à l’examen minutieux des spectateurs potentiellement hostiles. Cela peut également avoir pour effet de faciliter l’institutionnalisation (la nouvelle institutionnalisation) des queer(s) dans un discours universitaire aliénant ; une pathologisation professionnelle de ceux qui ont toujours fait l’objet de pathologisation dans les discours médicaux, juridiques et religieux. E. Patrick Johnson qualifie « les études quare de projet disciplinaire interventionniste. Les études quare abordent les préoccupations et les besoins des gays, des lesbiennes, des bisexuels et des transsexuels au travers des problèmes de race, de sexe, de classe et d’autres sujets » 35 . Pour lui, les études quare « s’engagent à théoriser la vie de tous les jours » 36 et proposent une critique de l’identité en reconnaissant, à la manière de Butler, que des termes tels que « lesbienne », « gay », « bisexuel » et « transsexuel » peuvent fonctionner comme fantasmes politiquement efficaces 37 . Johnson insiste particulièrement sur le fait que les théoriciens queer se concentrent sur les contextes spécifiques dans lesquels les sexualités apparaissent, discutant de sujets appartenant particulièrement à la race et à la classe 38 . Selon Johnson, la théorie quare reconnaît particulièrement les plaisirs et les dangers impliqués lorsqu’on se positionne en tant que praticien du travail queer, lesbien ou féministe, et ce peu importe son identité sexuelle. La conférence « Historicising the Lesbian » (2006) a mis en vedette un forum ouvert sur « La bisexualité et la 22
or resistance to identity categories. People left invigorated by the discussion precisely because the taking on of labels to identify oneself with was respected, at the same time that there was a collective unease expressed at the way those same labels can function as exclusionary and sometimes self-alienating devices. This discussion made us starkly aware that, when we choose a label to define and make ourselves visible in the world, this often results in us becoming ‘owned’ by that same label and its attendant meanings, so much so that our actions, beliefs and practices can become dictated by reductive reasoning. I would like to return to the two quotations – the first by David Halperin, the second by Judith Butler – that preface this section. While Halperin ponders how queer, ‘such a simple, unassuming little word’, has been saddled with ‘so much pretentious baggage,’ 39 Butler insists that the term must remain forever open to reinterpretation. Certainly Halperin’s point suggests that it has, in its definitional proliferations, inflated to sometimes grandiose proportions. Let me focus in closer on Butler’s words for a moment, in which she says that if queer is to be useful, it must ‘remain that which it is, in the present, never fully owned’. 40 In diverging from Butler, I would make the point that it is not that queer must not be owned, so much as that it should not be allowed to own us – those who invest it with meaning, practise it, live it – it must not become another category for us to ‘come out’ into, castigate ourselves with, disidentify from or fiercely protect from encroachments by hostile forces. Queer is, of course, all of these things because it has developed simultaneously as an identity category and a methodology among having a host of other meanings. This is why the term ‘quare theory’ has proved so useful to me: I neither wish to own it nor contemplate a time when I will become owned by it. It is useful not in itself, but because it has facilitated the discursive wish to own it nor contemplate a time when i will become owned by it.” opgeplakt werd gerespecteerd, terwijl toch een collectief ongemak werd uitgedrukt met betrekking tot de manier waarop diezelfde etiketten als uitsluitend en soms zelfvervreemdend kunnen werken. Deze discussie maakte ons uiterst bewust van het feit dat, als we een etiket kiezen om onszelf te definiëren en zichtbaar te maken in de wereld, we uiteindelijk vaak ‘geclaimd’ worden door datzelfde etiket en de erbij behorende betekenissen, zodanig dat onze daden, overtuigingen en praktijken door reductief redeneren kunnen worden opgelegd. Ik zou willen terugkomen op de twee citaten – het eerste van David Halperin, het tweede van Judith Butler – die aan dit onderdeel voorafgaan. Terwijl Halperin nadenkt over hoe queer, ‘zo’n eenvoudig, bescheiden woordje’, met ‘een dergelijke pretentieuze betekenis’ werd beladen 39 , dringt Butler erop aan dat de term steeds open moet blijven voor herinterpretatie. Het punt van Halperin houdt inderdaad in dat het, in zijn toenemend aantal definities, soms tot gigantische proporties is opgeblazen. Laten we Butler’s woorden even van dichterbij bekijken; ze zegt met name dat als queer nuttig wil zijn, het moet ‘blijven wat het is, in het heden, nooit volledig bezeten’. 40 Afwijkend van Butler zou ik willen stellen dat het niet zozeer gaat over het niet kennen van queer, maar eerder dat we het niet zouden mogen toelaten ons te bezitten – wij die er een betekenis aan geven, het toepassen, het beleven – het moet voor ons geen andere categorie worden om ‘openlijk uit te komen voor’, onszelf mee te bestraffen, ons niet mee te vereenzelvigen of vurig te beschermen tegen indringing door vijandige krachten. Queer is natuurlijk elk van deze dingen, omdat het zich simultaan heeft ontwikkeld als een identiteitscategorie en een methodologie met een massa andere betekenissen. Dat is precies waarom de term ‘quare theorie’ voor mij zo nuttig is gebleken: ik wens hem noch te bezitten noch een moment te bedenken waarop ik erdoor bezeten zal zijn. De term is niet nuttig op zichzelf, maar omdat hij geholpen heeft bij het discursieve ontstaan (via dit hoofdstuk en andere gelijkaardige hoofdstukken) van biphobie », rendu possible par deux femmes se positionnant par rapport aux queers, l’une s’identifiant comme bisexuelle et l’autre comme lesbienne. L’objectif de cette conférence n’était pas de proposer de présentations académiques, et les organisateurs n’avaient d’ailleurs pas de programme arrêté ; ce forum devait plutôt fournir le temps et l’espace afin de débattre des problèmes que les participants considéraient comme pertinents par rapport aux termes « bisexualité » et « biphobie ». Au cours de ce forum, les participants – plus particulièrement ceux qui s’identifiaient comme bisexuels – ont connu un certain plaisir à se voir attribuer un espace dans lequel ils pouvaient discuter de ces questions, en particulier parce que des espaces « lesbiens » n’ont pas toujours toléré la différence lorsqu’il s’agit de bisexualité. De plus, les personnes qui participaient à ce débat s’identifiaient à plusieurs groupes – bisexuel, lesbien, hétérosexuel et queer – et provenaient d’endroits ruraux et citadins variés. Le succès du forum s’explique par le fait qu’il intégrait inconsciemment les idées « quare » de Johnson – aucun document n’avait été rédigé et le forum n’avait pas été préparé à l’avance. La discussion se concentrait, non pas sur la manière dont la bisexualité peut être subversive ou transgressive, mais sur la vie quotidienne des participants et leur personnification de ou la résistances aux catégories d’identité. Les participants ont trouvé un certain soutien dans la discussion, précisément parce que la prise en compte des étiquettes pour s’identifier était respectée, alors que l’on ressentait parallèlement un malaise collectif concernant l’effet d’exclusion, et parfois d’aliénation ce peuvent avoir ces mêmes étiquettes. Ce débat nous a fait prendre conscience de façon abrupte que le choix d’une étiquette pour se définir et se rendre visible aux yeux des autres implique souvent que nous devenions « la propriété » de cette même étiquette et des significations qui l’accompagnent, à tel point que nos actions, nos croyances et nos pratiques peuvent être dictées par un raisonnement simplificateur. 23
Page 1 and 2: Quare Theory Quare Theorie Théorie
Page 3 and 4: without ‘shame or embarrassment
Page 5 and 6: in Lesbian Studies and Queer Cultur
Page 7 and 8: who fail or refuse to conform. Quee
Page 9 and 10: In my queer/lesbian/feminist collab
Page 11 and 12: and harmony, to close down the open
Page 13 and 14: it, ‘is “bi”-directional: it
Page 15: never simply reducible to our sexua
Page 19 and 20: This is a revised version of a chap
Page 21: 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

2006-2007 - Quare Theory.pdf - Sophia

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?