“Bizler kardeşler topluluğuyuz”

More documents

Recommendations

Info

18 | Gençlik camia | 30 Kasım 2012 Hannover’de genç idareciler için seminer 17-18 Kasım’da Gençlik Eğitim Başkanlığı tarafından organize edilen Gençlik İdareci Eğitim Semineri’ne 60 genç katıldı. Bilal Erden IGMG Hannover Bölgesi Gençlik Teşkilatı Bölge ve Şube idarecilerinin ve Yıldız Kursları ile beraber yapılması münasebeti ile de Yıldız Gençlerinin katıldığı, Gençlik İdareci Eğitim Seminerlerinin (GİES) bu sezonki ilk buluşması gerçekleşti. Hannover’de toplam üçüncü kez düzenlenen GİES’e bu kez 60 genç katıldı. Seminere hatip olarak IGMG Ruhr-A Bölge Hatibi Cevat Karabacak, IGMG Hannover Bölge İrşad Başkan Yardımcısı Mustafa Yavuz ve IGMG Hannover Bölge İrşad Başkanı Abdulhalim Öner katıldılar. “En büyük ibadetlerden birisi olan insan yetiştirmek bizim görevimizdir” sözleri ile açılış konuşmasını yapan Bölge Gençlik Başkanı Hasan Ali Durhan’dan sonra misafir hatip Cevat Karabacak “Ergenlik Dönemi” başlığı altında ilk iki seminerini verdi. Üçüncü seminerini evlilik hakkında sunan Cevat Karabacak bu konuda dikkat edilmesi gereken hususlara vurgu yaparak ve misaller vererek gençlerin ufkunu açtı. İlk günün son dersi “Kerbelâ ve Hz. Hüseyin” diğer bir hatip Mustafa Yavuz tarafından ele alındı. “Yeryüzünde sizin zekâtlarınızla, sizin fitrelerinizle, kurbanlarınızla kimsenin tanımadığı, kimsenin bilmediği üç beş kişinin aracılığı ile dünyanın her tarafına yardım yapan, Hz. Hüseyin gibi yapan, siz Hüseyinler varsınız” şeklinde gençleri motive eden Yavuz’un seminerinin ardından sosyal aktivite bölümüne geçildi. Bu bölümde gençlerin hem dinlenmeleri hem de eğlenmeleri amaçlanarak ilahiler söylendi, oyunlar oynandı ve aktivitenin zirvesini oluşturan küçük bir güreş turnuvası düzenlendi. Böylelikle birinci günü bitiren gençler ikinci güne sabah namazı ardından kahvaltı ile başladılar. Akabinde Abdulhalim Öner hafta içi hicri yılbaşı olması vesilesi ile “Hicret” konulu seminerini verdi. Öner, hicretin geçmişte kalmış bir olay olmadığını ve bugünümüzde de muhacir olma imkanı olduğunu ifade etti. Son seminerci Abdulhalim Öner’in iki saatlik dersinden sonra GİES’in ikinci gününü de geride bırakan gençler evlerine döndüler. Viyana Üniversitelileri buluştu Viyana İslam Federasyonu Üniversiteliler Teşkilatı ISV (Interkulturelle Studenten Vereinigung), Viyana Üniversitesi NIG Sosyal Birimler Fakültesi’nde Üyeler Toplantısı’nı gerçekleştirdi. Katılımın yüksek olduğu toplantıya pek çok akademisyenin yanısıra, JUWA Gençlik Teşkilatı Başkanı Süleyman Boynukara, Kadınlar Teşkilatı Başkanı Dilek Korkut ve ISV’nın eski başkanları da katıldı. Açılış Kur’an-ı Kerim’inin okunması ve ISV Başkanı Fatih Vural’ın selamlama konuşmalarının ardından, sırasıyla ISV Teşkilatlanma, Eğitim ve Tanıtım Birimleri’nin, akabinde ise Viyana Üniversitesi, Teknik Üniversitesi, Ekonomi Üniversitesi Şubeleri’nin sunumları yer aldı. Bu sunumlarda birim ve şubeler yaptıkları çalışmalar hakkında bilgi vermekle birlikte, hedeflerini de üyelerle paylaşmış oldular. Yapılan sunumların ardından, ISV Eğitim Birimi’nin iki ayrı yaş gurubunda organize ettiği makale yarışmasının ödülleri takdim edildi. Makale yarışmasında 16- 19 yaş gurubunda “Bir yol gösterici olarak Kur’an”, 20 yaş ve üzerinde ise “Kur’an ve kimlik” konularında düzenlenmişti. Ödül takdiminden sonra toplantının önemine binaen, “Üniversiteli Millî Görüşçü gençlik nasıl olmalı?” konusunda Mag. Dr. Mustafa Yıldız, ISV üyelerine hitap etti. ISV Teşkilatlanma Birimi’nin organize ettiği Üyeler Toplantısı, farklı içeriği ile dikkat çekerken, katılımcılardan tarafından beğeni topladı.
camia | 30 Kasım 2012 Gençlik | 19 Gençlerden örnek proje: Bosna’da eğitime destek Hollanda İslam Federasyonu (NIF) Kadınlar Gençlik Teşkilatı, Bosna-Hersek’te bir okulu tamir etti. • Esra Yılmazer • Özlem Köklü Doboj Belediyesi’ne bağlı Klokotnica köyündeki ilkokulun tamiratında NIF Kadınlar Gençlik Teşkilatı’nın 40 gönüllüsü hazır bulundu. Bu 40 gönüllü, sınıfları boyadı, duvarları resim ve diğer motiflerle donattı. NIF Kadınlar Gençlik Teşkilatı’nın gönüllüleri arasında Başkan Özlem Köklü de yer aldı. Özlem Köklü okulun tamir edilmesi ilgili ziyaretlerini şöyle anlatıyor: “Otobüsümüz, Rotterdam şehrinden Tilburg şehrine doğru yola çıkıyor. Oradan da sonraki durağımız Bosna Hersek’e hareket ediyoruz. Hedefimiz Bosna Hersek’in Klokotnica köyünde bir ilkokulun tadilatını yapmak. 40 gönüllü bismillah deyip yola düşüyoruz. Heyecanlı ve yorucu bir 23 saatlik yolculuğun sonunda Bosna Hersek gümrüğüne ulaşıyoruz. Şaşkınlık ve merak içerisinde Bosna sınırlarına giriyoruz. Her bir köşesinde Osmanlı’dan izler taşıyan, doğal güzellikleri, caddeleri, sokakları, camileriyle İstanbul’u anımsatan bu güzel memleket, hem güzellikleriyle hem de savaşın halen silinmeyen izleriyle kalbimize dokunuyor. 40 kişilik grubumuz ile Balkanlar’daki <strong>kardeşler</strong>imizin diyarı Bosna Hersek’teyiz artık. İlk uğrak yerimiz namazlarımızı kılmak için bir cami oluyor. Daha sonra tekrar otelimizin bulunduğu Gračanica şehrine doğru yol alıyoruz. Orada bizi, bize bir hafta boyunca eşlik edecek olan Edina Suljkanovic karşılıyor. Edina Suljkanovic, Uluslararası Dayanışma Formu “Emmaus”un koordinatörlüğünü yapıyor. Otelimizin hemen 50 metre yakınında bulunan camide her gün sabah namazlarımızı kılıyoruz. Caminin imamı ve cemaati çok sıcak bir şekilde karşılıyor bizleri. Teyzeler namazdan sonra caminin hemen yanında bulunan medresede meşhur Boşnak kahvesi içmek üzere davet ediyorlar. İlk günden itibaren Gračanica halkı tarafından sevildiğimizi hissediyoruz. Okulun tadilatına başlamadan önce Başkent Saraybosna’ya bir ziyaret yapıyoruz. Savaş esnasında Boşnaklara büyük imkanlar sağlayan Igman dağlarının eteğindeki tüneli, Cumhurbaşkanı merhum Alija İzzetbegovic’in kabrini ziyaret ediyor, Gazi Hüsrev Beg Camii’nde namaz kılıyoruz. Doboj Belediyesi’ne bağlı Klokotnica köyünde, bizim okulumuz diyebileceğimiz okula yaklaştığımızda gördüğümüz ilk manzara unutulmaz bir manzara oluyor: Minik minik heyecanlı bakışlar, sabırsızlıkla bizleri bekliyor. Öğretmenler ve müdür bizleri samimi bir şekilde karşılıyor ve hemen işe koyuluyoruz. Bir görev dağılımı ile, gruplara ayrılıyoruz. Bir grup boya alışverişi yaparken, bir kısmımız da çocuklarla oynuyor. Diğer bir kısmımız ise, sınıfları boşaltmaya başlıyoruz. Müdürün ve öğretmenlerin gözlerindeki tedirginlik görmemezlikten gelinecek gibi değil. Çünkü acemiliğimizden her şey anlaşılıyordu. Üstelik hiç birimiz daha önce eline fırça alıp badana bile yapmamıştı. Ama, yine de, boyalar gelince ‘Bismillah’ deyip işe koyuluyoruz. İlk önce gruplara ayrılıp, sınıfların temalarını seçiyor ve duvarlara yansıtacağımız görüntülerin tam olarak yerlerini belirliyoruz. Hayatında eline fırça almamış kızlar ișe koyulurken, bir yandan da minik öğrenciler ‘Türk ablaları’ eşliğinde oyunlar oynuyor. En büyük problemimiz dil diye düşünürdük. Ama yanılmışız. El-kol hareketlerimiz ve yüzümüzdeki gülümsemeler tercümanımız olmuş, aradığımız kardeşlik dilini böylece bulmuştuk. Saatler 17.30’u gösterdiğinde duvarların temel boyaları atılmış bir şekilde yorgun argın otobüsümüze binip, vakıfta yemeklerimizi yiyor, otele doğru yol alıyoruz. Görevli kızlarımız bir sonraki günün programını yaparken, bizler dinlenmeye çekiliyoruz. Yapmamız gereken daha çok işimiz var. Ertesi gün, yağan yağmur az da olsa endişelendiriyor bizi. Zira, çocukları oynatabileceğimiz yer sadece okulun bahçesiydi. Şimdi yağmur yağıyordu ve yağmurda çocukları oynatmamız mümkün olmayacaktı. Biz, okulumuza geldiğimizde köylülerin buna da bir çözüm bulduğunu görüyoruz. Okulumuzdan 100 metre uzaklıkta bir yerde çocukları oynatacak bir salon sunuluyor bize. Çocuklar bir kızımızdan diș sağlığı hakkında bilgi alırken, sınıflarda da yavaş yavaş ince çizimlere geçiliyor. Acaba yetişecek mi kaygısı hepimizi meşgul ediyor. Gün içerisinde bir çok ziyaretçimiz oluyor. Köylüler ve çocukların velileri her gün bizleri ziyaret ediyor. Bugün bizim için önemli bir ziyaretçimiz daha vardı. Doboj Belediye Başkanı bizi ziyarete geliyor, çalışmalarımızdan dolayı teşekkürlerini sunuyor. Bu günün sonunda heyecanımız ve morallerimiz en üst seviyede, okulumuzun kapısını kapatıyoruz. Evet, yarın son gün ve bizim daha kat etmemiz gereken uzun bir yol var. Sabah okula gelir gelmez, hemen işe koyuluyoruz. Bugün her şeyin bitmesi gerekiyor. Canla başla herkes elinden geleni yapıyor. Çizimler bitiyor ve boyanıyor. Büyük bir temizlikten sonra sınıflarımız sevinç içinde süsleniyor, balonlar bayraklar asılıyor. Masalar, sandalyeler yerlerine koyu- En büyük problemimiz dil diye düşünürdük. Ama yanılmışız. Elkol hareketlerimiz ve yüzümüzdeki gülümsemeler tercümanımız olmuş, aradığımız kardeşlik dilini böylece bulmuştuk. luyor. Masaların üzerlerine sponsorlarımızın ve yakınlarımızın hazırladıkları kalem kutuları, defterler ve şekerler yerleştiriliyor. Sınıfların kapısından girip bakıldığında görünen sonuç içimize huzur veriyor. Biz başardığımıza emindik. Ama, asıl önemli olan çocuklar bu yeni okullarını nasıl bulacaktı. Yorgun, ama bir o kadar da mutlu bir şekilde okuldan ayrılıp otelde son akşam bütün ekibimizle bir değerlendirme toplantısı yapıyoruz. Görevimizi yapmanın manevî huzuru ile dinlenmeye çekiliyoruz. Yarınki büyük günü; okulun açılışını heyecanla bekliyoruz. Sabah erkenden odalarımızı boşaltıyoruz. Önce savaşta büyük bir psikolojik yıkıma uğrayan mağdurların rehabilitasyonunun yapıldığı rehabilitasyon merkezine uğrayacağiz. Burada savaştan sonra yalnız kalan yaşlılar, yetimler, kadınlar ve aklını kaybeden insanlar kalıyordu. Gördüğümüz manzara bizi çok etkiliyor. Her insanın kendine ait bir hikâyesi vardı. Geçmişte çoğu acı şeyler yaşamış olmalarına rağmen hâlâ hayata tutunabiliyorlardı. Birçoğu kendilerine sunulan el beceri kurslarından faydalanıyordu. Küçük bir kısmı devlet tarafından madden desteklenen bu merkez, asıl gönüllü insanların yaptığı bağışlarla ayakta duruyordu. Gözyaşları içerisinde merkezimizden ayrılıp merkez okula kalan kalem kutularını, okul malzemelerimizi ve şekerlerimizi dağıttıktan sonra bütün gün beklediğimiz yere doğru gidiyoruz. Ve okula yaklaştığımızda gördüğümüz manzara, hepimizin gözyaşlarının sel olup akmasına sebep oluyor. Geldiğimizden beri göremediğimiz köylüler, bugün sanki diğer günlerin acısını çıkarır gibi hepsi bir araya gelmiş çocuklar ve öğretmenlerin Turkska (Türkler) bağrışmaları ve alkışları arasında bizleri karşılıyor. Onların ‘Turkska!’ haykırışlarına bizler de ‘Bosna!’ diye haykırarak karşılık veriyoruz. Otobüsten indiğimizde köylülerin bizleri bağrına basması, bizlere sarılmaları gönlümüzü okşuyor. Yöresel müzikler ve sevinç gözyaşları arasında heyecanla dolaşıyoruz. Kendimizi sıradan hissederken bu insanlar bize kahraman gibi davranıyor. Hiç tanımadığımız bu insanlarla hemen sarmaş dolaş olmamız Müslümanlar arasındaki kardeşlik bağının, dil, ırk gözetmeksizin ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. Biz sevincimizin en üst seviyesine ulaştık derken asıl sürpriz bizi okulun arka bahçesinde bekliyor. Orkestra eşliğinde İstiklal Marşımız gözyaşlarımız arasında okundu, Boşnak Marşı’ndan sonra ilahiler, Türk/Boşnak folklor oyunları ortamı bayram yerine çeviriyor. Daha sonra okulumuzun müdürü bütün şehitlerin ruhuna fatiha ile sözlerine başlıyor. Teşekkür konuşmasından sonra bize sandık içindeki Bosna bayrağı ve çok eskilere ait olan bir Kur’an-ı Kerim hediye ediyor. Teşekkür belgeleri de alındıktan sonra proje sahibi Hollanda İslam Federasyonu, Kadınlar Gençlik Teşkilatı adına Sosyal Hizmetler Başkanı Esra Yılmazer bir konuşma yapıyor. Konuşmasında köy halkına, okul müdürüne ve okul çalışanlarına gösterdikleri ilgi ve misafirperverlikten dolayı teşekkür ediyor. Çocuklardan da, bu yapılanları bir bayram hediyesi olarak kabul etmelerini istiyor. Okulumuzun açılış kurdelasını, Esra Yılmazer ve Okul Müdürü birlikte ‘Bismillah’ diyerek kesiyor. Sonrasındaki manzara görülmeye değerdi. Minik çocuklar, çocukların velileri ve köylülerin meraklı bakışları arasında sınıfları geziyoruz. Çoğu gözlerine inanamıyor. Buz gibi duvarlarda rengârenk balıklar, sirk çadırı ve kocaman bir dünya küresi çizilmişti. Camlar, yeni perdeleriyle ayrı bir şekil kazanmıştı. Bu güzel sınıfların üstüne bir de masalardaki kalem kutuları ve defterler çocukların yüzündeki gülümsemeyi bütünleştiriyor. İste bu gülümsemeleri görmemiz bütün yorgunluğumuzu alıp gidiyor. Biz onlara iki sınıf bir koridor boyamıştık ama onların bize verdiği mutluluk bundan çok daha kıymetliydi. Artık yavaş yavaş ayrılık vaktinin yaklaştığının sinyalleri veriliyordu. Köylülerin hazırladığı büyük ziyafetin ardından son hatıra fotoğrafları çekiyoruz. Gözyaşları içerisinde verilen pozlar, adresler bu projenin ne kadar başarılı olduğunun kanıtıydı. Köylülerin teşekkürleri ve bizleri kucaklamaları, bir haftadır kahrımızı çeken abimiz, okulun hademesi Memo ve ailesinin gözyaşları, kızlarımızı da hüzünlendiriyor. Maalesef artık mutlu sona sadece dakikalar kalmış bulunuyor. Minik minik çocuklar otobüsün içine kadar girip tek tek bizlere sarılıyor, teşekkür ediyor. Ve otobüsün kapıları kapandığında hüznümüz göz yaşlarımızla boşalıyor. Otobüs veda düdüğünü çaldığında gözlerinden yaş dökülenler sadece biz değildik. Müdür, öğretmen ve ögrenciler ve... köylüler. Otobüsün içinde de durum farklı değil. Kızlarımız gözyaşları içinde son defa okulumuza bakıyor, el sallıyor. Hollanda’ya geri dönmek için yorucu bir 20 saatlik yolculuk vardı. Ama gönlümüz hâlâ oradaydı. Biz Bosna’ya 40 yürekle gelmiştik ama, bizler yüreğimizin yarısını Klokotnica’da bırakıyoruz. Ve bu yarım yüreklerimize yüzlerce kardeşimizin yüreğini ekleyerek geri dönüyoruz. Yorgunduk, ama yorgunluk hissetmiyoruz.”
Page 1: Gemeinschaft. Community. Communaut
Page 4 and 5: | 04 Gündemden camia | 30 Kasım 2
Page 6 and 7: | camia | 30 Kasım 2012 06 Genel M
Page 8 and 9: | 08 Aile camia | 30 Kasım 2012 Be
Page 10 and 11: 10 | Camilerimiz camia | 30 Kasım
Page 12 and 13: | camia | 30 Kasım 2012 12 Hayatı
Page 14 and 15: 14 | camia | 30 Kasım 2012 Bölgel
Page 16 and 17: 16 | Mercek Altında camia | 30 Kas
Page 20 and 21: 20 | Gençlik camia | 30 Kasım 201
Page 22 and 23: 22 | Kültür ve Sanat camia | 30 K

“Bizler kardeşler topluluğuyuz”

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?