CINEMATEK_2015-16-12_01_02

Charlotte Rampling
Hoewel ze een icoon was van de
Europese film van de jaren 1970
en in films speelde van Visconti,
Lelouch, Sautet, Oshima of
Boorman, maar evengoed van
Woody Allen, Alan Parker of Sidney
Lumet, is het pas vanaf 2000 en
haar ontmoeting met François Ozon
dat Charlotte Rampling een spetterende
opmars maakt. In 2001 was er
de Franse César d’honneur, gevolgd
door tal van nominaties, en vorig
jaar de Zilveren Beer voor beste
actrice op de Berlinale. Vandaag –
net nadat haar biografie Qui je suis
NL Rampling werd ontdekt met De
verdoemden van de meester van het
neorealisme, Luchino Visconti. Maar
haar status van Frans-Brits icoon verdiende
ze door haar participatie in
gewaagde films als John Boormans
Zardoz of Liliana Cavani’s SM-film
Il Portiere di notte; en in Nagisa
Ôshima’s Max mon amour is haar personage
verliefd op een chimpansee. De
rollen die Rampling in deze films vertolkt,
zijn des te treffender doordat ze
een grote terughoudendheid en elegantie
in haar spel legt. De zachte,
zwijgzame personages doen haar
en avontuurlijke films zoals Lars von
Triers Melancholia; Immortel, ad
vitam van Enki Bilal; of Mlyn i krzyz
(The Mill and the Cross) van de Pools-
Amerikaanse regisseur Lech Majewski,
een zeer gewaagde en prachtige ‘bewerking’
van een schilderij van Bruegel.
Haar exploratiedrift blijkt tenslotte uit
haar aanwezigheid in de tv-series Dexter
en Broadchurch. Charlotte Rampling
is uiteindelijk in de schaduw gebleven.
Toch is ze als actrice zonder twijfel
het best geplaatst om de diepte van
de menselijke ziel te doorgronden.
verscheen bij uitgeverij Grasset solitaire persoonlijkheid nog sterker uitkomen
FR Révélée par Les Damnés du
en haar laatste film, 45 Years
(Andrew Haigh), uitkomt – biedt
CINEMATEK een zeer uitgebreide
retrospectieve van één van de
mooiste actrices uit de filmgeschiedenis.
– een persoonlijkheid die nog
duidelijker naar voren komt in de filmografie
waar ze de afgelopen 15 jaar mee
bekend werd (zoals haar rol van weduwe
in Sous le sable van François Ozon).
Maar de opmerkelijke Charlotte
Rampling wekt ook internationaal
maître du néo-réalisme italien Luchino
Visconti, son statut d’icône francoanglaise
se forge à la participation de
films sulfureux comme Zardoz de John
Boorman ou Portier de nuit, le film SM
de l’Italienne Liliana Cavani. Dans Max
mon amour son personnage est amoureux
14 d’un chimpanzé. Ces rôles sont
Bien qu’elle fut une icône du cinéma
européen des années 1970 in een welomlijnd genre binnen de d’autant plus marquants que ce qui
de nieuwsgierigheid. Ze zit niet vast
15
Lelouch, Sautet, mais aussi Oshima,
Boorman ou encore Woody Allen,
Alan Parker ou Sidney Lumet,
c’est à partir de l’an 2000 et de
sa rencontre avec François Ozon
que Charlotte Rampling connaît
une ascension fulgurante dans sa
carrière, avec un César d’honneur
en 2001 et plusieurs nominations
consécutives, avec l’obtention de
l’Ours d’argent de la meilleure actrice
l’année dernière à la Berlinale.
Aujourd’hui, alors que sort sa biographie
Qui je suis chez Grasset, et
son dernier film 45 Years (Andrew
Haigh). CINEMATEK vous propose
une très large rétrospective d’une
des plus belles actrices qu’a connu
le cinéma.
et qu’elle ait tourné avec Visconti,
en vindt haar plek in de meest diverse
Franse cinema maar blijft exploreren
grande retenue et son élégance dans le
caractérise Charlotte Rampling est sa
La caduta degli dei
in samenwerking met
En collaboration avec
Sous le sable