CINEMATEK_2015-16-12_01_02

Vader
& zoon /
Père
& fils
Na No Home Movie en Twilight of
a Life (over moeders) brengen de
documentaires van dit trimester
de vaders van de cineasten voor
het voetlicht. Het lot van zijn vader
die in het nazi-leger diende is een
aanleiding voor Christoph Bohn
om in The Boy is Gone de weinig
belichte geschiedenis van de
Duitstalige kantons onder de aandacht
te brengen. Jean-Christophe
Yu zoomt in op de herinnering aan
zijn grootvader die in China bleef,
terwijl zijn vader naar Europa kwam
en zich aansloot bij de communistische
partij. In Je veux être actrice
01.12 19:30 16.12 17:30
18.12 17:30 19.12 21:45
27.12 17:30
The Boy is Gone
Christoph Bohn, België - Belgique 2012, ZW + kleur -
NB + couleur / 68’ / OND - ST: NL
NL Wanneer Christoph Bohn bij de dood van
zijn vader een foto van deze vindt als dertienjarige
met een swastika-armband, besluit de
regisseur in het verleden te duiken. Met zijn
vaders verhaal als leidraad brengt hij een bewogen,
maar verborgen geschiedenis van de stad
Eupen en haar relatie tot Duitsland.
Vertoning op 01.12 in aanwezigheid van
Christoph Bohn
05.01 19:30 09.01 19:30
11.01 17:30 16.01 15:30
20.01 21:30
Sur la piste de Yu Bin
Jean-Christophe Yu, België - Belgique 2014, ZW +
kleur - NB + couleur / 105’ / V: FR / OND - ST: —
NL In deze documentaire onderzoekt de Belgische
regisseur Jean-Christophe Yu het leven
van zijn grootvader. De man emigreerde in de
jaren 1920 naar ons land, maar keerde later naar
China terug, zijn familie hier achterlatend. Sur
la piste de Yu Bin is een persoonlijk verhaal,
maar ook een blik op China tijdens het interbellum.
Vertoning op 05.01 in aanwezigheid van
Jean-Christophe Yu
FR Jean-Christophe Yu retrace, images d’archives
à l’appui, le destin peu commun de sa
lignée. Depuis les années 1920 et la venue de
son grand père Yu Bin de Chine vers une Belgique
en plein essor industriel. Retour au pays
ensuite, avec l’espoir d’une Chine nouvelle. Son
fils, George Yu, reste en Europe. Celui-ci sera
réalisateur et acteur (tournant notamment pour
Renoir). Une épopée de migrants sur fonds de
conflits idéologiques qui divisaient les opinions
ici et là-bas.
Séance du 05.01 en présence de
Jean-Christophe Yu
EUROPALIA TURKIJE / EUROPALIA TURQUIE
Gouden Palm
Palmes d’or
De eerste Gouden Palm voor Turkije
ging naar Yol, een film die door
de ogen van vijf gevangenen met
verlof een beeld schetst van het
Turkije van na de staatsgreep van
1980. Regisseur Yilmaz Güney lag
zowat zijn hele leven overhoop met
de Turkse overheid en “regisseerde”
de film vanuit de gevangenis.
De tweede Gouden Palm was voor
Winter Sleep, een stuk minder gecontesteerd.
Regisseur Nuri Bilge
Ceylan had al tweemaal de Grand
Prix geworden en geldt met zijn
slow cinema ondertussen als een
van belangrijkste filmmakers van
de afgelopen twintig jaar.
Depuis un demi-siècle, il y a toujours
eu un cinéma d’auteur en
Turquie, centré tantôt sur l’Anatolie
rurale et ses modes de vie ancestraux,
tantôt sur le grouillement
urbain d’Istanbul. Rien d’étonnant
donc à ce que les jurys de Cannes
et le film turc se soient rencontrés.
Deux fois, pour l’attribution de
la Palme d’or à deux réalisateurs
anticonformistes : le premier par
le contenu (Yol a été supervisé
par Guney depuis la prison où son
engagement l’avait plus d’une
fois conduit), l’autre par la forme
(Ceylan explore avec raffinement
toutes les arcanes de la durée et du
plan-séquence).
05.12 15:30 07.12 20:00
13.12 19:45 14.12 17:30
Winter Sleep
Kis uykusu
Nuri Bilge Ceylan, Turkije - Turquie / Frankrijk -
France / Duitsland - Allemagne 2014, Haluk Bilginer,
Melisa Sözen, Demet Akbag / kleur - couleur / 196’ /
OND - ST: FR - NL
NL Na al tweemaal de Grand Prix te hebben
gewonnen in Cannes was het bij z’n vijfde deelname
toch raak voor Ceylan: de Gouden Palm
voor dit fraaie meanderende drama over een
voormalige acteur die in de Turkse binnenlanden
een hotel runt en tuk is op gesprekken
waarin hij met zijn intellect kan pronken.
FR Dans une bourgade d’Anatolie centrale, la
crise existentielle d’un acteur de théâtre à la
retraite, découvrant ses manques et faiblesses
à travers le regard de son épouse et de sa sœur.
Inspirée de Tchekhov, une épopée de l’intériorité
à la Bergman, pour un drame-fleuve grandiose.
FR Courtrai 1969. Le jeune fils d’une famille
germanophone de Flandres, Christoph Bohn
(futur réalisateur), trouve une photo de son
père en uniforme nazi… Douloureuse découverte
qui pousse le cinéaste à retracer le parcours
paternel. Cette œuvre sincère interpelle
et parle d’une histoire peu visitée, celle des cantons
de l’Est. Avec, entre archives et interviews, 25.01 20:00 27.01 17:30
un talentueux recours au dessin animé.
stelt Frédéric Sojcher aan zijn vader
29.01 21:45 02.02 17:30
86 Séance du 01.12 en présence de Christoph
87
(de filosoof Jacques Sojcher) voor
Bohn
04.02 17:30
om zijn kleindochter het beroep
Je veux être actrice
Frédéric Sojcher, Frankrijk - France 2015 , Jacques
van actrice te laten ontdekken.
Sojcher, Nasstasja Sojcher, Patrick Chesnais, Michael
Tenslotte is er Mijn ouders et moi
Lonsdale / kleur - couleur / 62’ / V: FR / OND - ST: —
waarin Stéphane Bergmans met de
NL Een documentaire die op een speelse en originele
manier het beroep acteur/actrice voor
glimlach het portret van zijn ouders
het voetlicht brengt. We kijken met de blik van
schetst.
een tienjarig meisje dat actrice wil worden. Ze
wordt geholpen door haar grootvader die acteur
had willen worden, maar filosoof is. Ze krijgen
goede raad van een reeks bekende acteurs.
Vertoning op 25.01 in aanwezigheid van
Frédéric Sojcher
FR Jacques Sojcher, philosophe, conduit sa
petite-fille de 10 ans, attirée par le métier d’actrice,
dans le monde des comédiens et y glane
les confidences d’artistes réputés. Tout cela
devant la caméra de Frédéric, fils du premier et
père de la seconde. Un réflexion en famille sur
une vocation.
Séance du 25.01 en présence de
Frédéric Sojcher
Après les mères de No Home Movie
et Twilight of a Life, les docs du présent
trimestre évoquent les pères de
cinéastes (par caméra ou archives
interposées). En retraçant le destin
de son père engagé dans l’armée
nazie, Christoph Bohn évoque dans
The Boy is Gone l’Histoire des
cantons germanophones. Jean-
Christophe Yu retrouve avec Sur la
piste de Yu Bin, la mémoire de son
grand-père resté en Chine, tandis
que son père venu en Europe adhérait
au parti communiste. Dans Je
veux être actrice, Frédéric Sojcher
propose à son père (le philosophe
Jacques Sojcher) d’emmener sa petite-fille
à la découverte du métier
d’acteur. Avec Mijn ouders et moi,
Stéphane Bergmans brosse le souriant
portrait de ses parents.
22.12 21:45 26.12 17:30
28.12 19:30
Mijn ouders et moi
Stéphane Bergmans, België - Belgique 2012, kleur -
couleur / 50’ / V: NL-FR / OND - ST: —
NL Op zijn 28 e trekt Stéphane Bergmans noodgedwongen
opnieuw bij zijn ouders in. Hij voelt
zich een vreemde in het huis waarin hij opgegroeid
is en zijn ouders lijken wel een gastgezin.
Met de camera in de aanslag tracht hij de vraag
te beantwoorden wie de vreemdelingen zijn bij
wie hij inwoont.
FR Stéphane Bergmans, à la suite d’une rupture,
n’a plus de logis fixe et se tourne vers ses
parents. Mais sa longue absence a créé une distance
dont il ne peut que mesurer l’importance :
ce sont des étrangers qu’il regarde vivre et qu’il
filme…Un cinéma à la première personne et une
réflexion sur la parentèle.
Kis uykusu
23.12 19:30 28.12 17:30
10.01 17:30
Yol
Serif Gören, Yilmaz Güney, Turkije - Turquie /
Zwitserland - Suisse / Frankrijk - France 1981-1982,
Tarik Akan, Serif Sezer / kleur - couleur / 113’ /
OND - ST: FR - NL
NL De «officiële» regisseur Gören volgde de
instructies van de opgesloten Güney. Via de
verhalen van vijf gevangen geeft Güney spijkerharde
kritiek op de Turkse samenleving. Gouden
Palm 1982.
FR Réalisée depuis sa prison par le réalisateur
turc (via son assistant), l’histoire de cinq
condamnés en permission, comme révélateurs
de la persistance de certains archaïsmes.
In samenwerking met / en colloboration avec